the limping messenger

Het is nu de tweede keer in één jaar dat via de Kamer van Koophandel Amsterdam (en wellicht andere kamers in andere steden) een poging gedaan wordt om mijn bedrijfje alsook grotere bedrijven op te lichten. Maakte zo net mijn post open en vond een rekening voor een product of goed dat ik nooit besteld heb: “Office 9 Pro, WIN, NED, CD Multilingual.” Alles keurig… referentienummer, datum, BTW em in de voeter van de brief een hele rits gegevens: KvK nr. 34194095, BTW nummer en zo meer, van de postbusnummer firma Eurod Credit Management AAA B.V.

Nepfactuur voor een niet bestaand product van een nietbestaande vestiging in Nederland (er bestaat een UK versie van deze firma die zo op het oog lijkt te bestaan).

Een doorzichtige truuk, maar wel met zorg gepland. De datering van de factuur = 2009-12-18 en de 14 daagse betaaltermijn verstreken op 2010-01-04. Met Nieuwsjaarsdag komend jaar op een vrijdag zullen sommige nette optijdbetaalders (ikzelf behoor jammmer genoeg niet tot die categorie) die nog voor de kerst hun postbakje leegmaken, die rekening stomweg betaald hebben… Kassa voor de spookfirma OfficeExpert.

De bezorger van dit fraais was het bedrijf SVERIGE … en in het Zweeds staat er dan ook “Porto Betalt” in het postzegelrechthoekje rechtsboven op de enveloppe.

Het telefoonnummer van ‘OfficeExpert’ blijkt te bestaan… maar dan in de vorm van een antwoordapparaat en ik belde na 17 uur en niet binen de aangegeven tijden van negen tot vijf.

Is dit een een strafbare handeling? (uit de kleine lettertjes zou kunnen blijken dat het slechts om een aanbieding gaat) Is het op het randje van het legale? Het burgerlijk rechtboek zal het leren, duidelijk is wel dat het gemak waarmee fraai ogende documenten heden ten dage geproduceerd kunnen worden en de massa referentienummers die onze maatschappij personen en rechtspersonmen oplegt –  als keerzijde al snel de indruk wekken dat zo’n waslijst van referenties wel iets legaals zou moeten zijn. Zulke omstandigheden maken dergelijke marginale oplichtingspraktijken al te gemakkelijk en het lijkt er op dat de bron van dit alles te vinden is bij een keurige legale organisatie: de Kamer van Koophandel.

Vraag blijft nog of het nu zo is dat het gehele adressenbestand van de Kamer van Koophandel en/of Gouden Gids voor iedere kruimeloplichter voor een paar zwarte centen te koop is. Het enige onnut dat ik van de Kamer van Koophandel heb is dat ik ieder jaar een rekening van ze krijg en dat ze voorts – zonder daar ook maar ooit mij in gekend te hebben – voortdurend politieke lobby voeren voor zaken waar ik falikant tegen ben: meer autowegen, meer parkeergarages, ruimere openingstijden van winkels, ga maar zo door. Tot mijn opluchting zie ik dat een heel aantal andere critische betalers de factuur onder de rubriek “oplichting” hebben geplaatst en er blijkt zelfs een gespecialiseerd “Meldpunt Acquisitiefraude” te zijn die dit truukje al geregistreerd heeft. Ook de TROS Radar consumenten website maakt er melding van… dat stemt hoopvol.

Webpagina van het Steunpunt Acquisitiefraude over OfficeExpert

Wel zal ik toch maar die publieksrechtelijke bedrijfsorganisatie (pbo), in het bijzonder de Kamer van Koophandel (een van de erfenissen van het corporatistische staatsmodel van Mussolini, Salazar en Hitler in de Nederlandse staaatsstructuur) (*) verzoeken om antwoord te geven op deze vragen:

Is het zo dat uw organisatie de Amsterdamse of of enige andere Nederlandse Kamer van Koophandel, op enigerlei moment het adres van mijn bedrijf verkocht heeft, of op andere wijze ter beschikking gesteld heeft , aan “OfficeExpert” of Euro Credit Management AAA B.V., of aan enige andere organisatie die gebruikt maakt van het Kamer van Koophandel nummer “34194095” of het BTWnummer “8123.60.618.B01”, of aan enig rechtspersoon die gebruik maakt van het adres Postbus 12119, 1100AC te Amsterdam, of aan enige andere firma die gebruik maakt van het telefoonnummer “020-5248307”, of verbinding onderhoud met navolgende internetadres “www.officeexpert.biz”?

Zo ja, wilt u dan per direct deze firma en alle daarmee verbonden personen uit uw registers schrappen.

Zo nee, hoe kan het dat ik een spookfactuur van deze firma ontvang en met mij vele andere firma’s die als enige overeenkomst met elkaar hebben dat zij allen in uw adressysteem te vinden zijn.

Is het, in het laatste geval, dan zo dat u denkt dat deze firma op onwettige wijze uw adressenbestand in bezit heeft gekregen? Zo ja, gaat u dan juridische stappen tegen deze firma te ondernemen?

In alle gevallen verzoek ik u bij deze niet langer mijn firmanaam en adres voor enig ander doel dan het functioneren van uw belastingtechnische taak, te gebruiken en mij schriftelijk van het feit op de hoogte te stellen dat het te koop aanbieden van mijn adresgegevens voortaan geblokkeerd is. Mocht u aan deze laatste wens niet kunnen voldoen, dan zal ik mij uit de registers van uw organisatie uitschrijven en tevens de Rijks Belastingdienst en de KvK toezichthouder de SER meedelen dat het niet to de plicht van een ondernemer in Nederland kan behoren om ingeschreven te zijn bij een organisatie die niet in staat is om de bij haar aangesloten rechtspersonen te vrijwaren van SPAM en zwendel.

Nu zo ongeveer zal mijn nieuwsjaarsbrief aan de Kamer van Koophandel Amsterdam gaan luiden… Oplichters zijn wellicht de peper in de maatschappelijke pap en domheid is het speelveld van deze sportlieden, maar mijn persoonlijke erger is dat ik nu meebetaal – door mijn gedwongen Kamer van Koophandel lidmaatschap-  aan deze tak van sport die ik niet wens te sponsoren.

——
(*) Het is wellicht nuttig om in herinnering te brengen dat het idee van de publiekerechtelijke bedrijfsorganisatie (pbo) stamt uit het corporatieve staatsbestel zoals met name uitgedacht en in de praktijk gebracht door Mussolini en daarna nagevolgd door nieuwere staten met sympathie voor dit staatsmodel (Hitler Duistland en Salazar Portugal). Arthur Seyssinquart de beheerder van Nederland tijdens de Duitse bezetting was degene die dit model in de vorm van bedrijfschappen ingevoerd heeft. Na WWII zijn deze organisaties niet opgeheven maar enigszins omgevormd, zo pasten zij prima in de autoritaire opvattingen over wenselijk staatsbestel in het Nederland van de veertiger en vijfitiger jaren van de vorige eeuw.De praktijk van dit soort organisaties mag in de afgelopen eeuw verschoven zijn, maar het zijn nu nog steeds bij wet opgelegde organisaties geworden waaraaan iedere vorm van democratisering voorbijgegaan is. Ik kan mij niet herinneren ooit iemand verkiesbaar of afzetbaar gesteld te zien worden voor zoiets als een Kamer van Koophandel.