the limping messenger

Het Volksgericht van Maurice de Hond is weer actief: “Een meerderheid van de Nederlanders (72 procent) vindt dat de hoofdverdachte in de grote Amsterdamse zedenzaak, de 27-jarige Robert M., een levenslange gevangenisstraf zou moeten krijgen. Dat blijkt uit een zondag gepubliceerde peiling van Maurice de Hond” schrijft het Parool.

Wie pakt deze hijgerige digitale turfer van het ‘gezonde volksgevoel’ zijn digitale potlood af? Wie roept de stokerige journalisten die Maurice de Hond gretig blijven publiceren tot de orde? Het is volgens De Hond en zijn pers-uitlaatkleppers, alsof wij geen onafhankelijke wetgevende instanties in dit land hebben, die strafbare feiten eerst onderzoeken, dan het ten laste gelegde proberen te bewijzen, dit ter zitting brengen en daarna pas beoordelen en uiteindelijk – als de onomstotelijk bewijs gevonden wordt  – tot veroordeling overgaan, met afweging van al het gene dat aan omstandigheden naar voren is gebracht.

*

De gangbare rechtsgang wordt ter zijde geworpen door bovengenoemde opiniepeilers en massabespelers. Voor hen zijn enkele eenvoudige vragen voldoende om tot een oordeel te komen. Dit is even verwonderlijk als verwerpelijk , daar het enkele jaren terug dezelfde Maurice de Hond was die een gerechtelijke uitspraak in twijfel trok en gedurende zeer lange tijd in twijfel bleef trekken. Dat laatste is een ieders burgerrecht, zo ook dat van Maurice de Hond, maar als het gerechtelijk apparaat dan al kan dwalen, waarom dan steeds maar weer dit digitale volksgericht met zijn overgesimplificeerde vraagstelling inzetten? Met het enkel mobiliseren van kwaadheid en angst uitgedrukt in een dubieus percentage eindigen we in een rechterlijk verdwalen… Gaat het de Hond en de media die zijn berichten klakkeloos overnemen, wellicht om een voorzet voor de eis van de Officier van Justitie, die tegenwoordig de onrust in de samenleving mag laten meewegen bij het bepalen van de geëiste strafmaat?

Eergisteren was het de vraag of een PVVer met een strafblaadje al dan niet moest opstappen uit de Tweede Kamer. Gisteren wat te doen met een van pedofiele handelingen verdachte persoon. Hunkert De Hond naar het einde van de rechtstaat? Droomt hij van een directe digitale democratie waarbij computer fora via multiple choice vragen het land alsook het recht bestieren? (**)

De gedachte ‘meetbaarheid van de samenleving’ houdt ook een verwachte stuurbaarheid van de bevolking in. De grensovergangen tussen ‘opiniepeiling’, ‘opinievorming’ en ‘opiniesturing’ zijn onzichtbaar. Het is betreurenswaardig dat wij door de media door dit soort gemakkelijke en letterlijke en figuurlijk ‘goedkope berichten’ overspoeld worden. Een meer moed vereisende analyse en debat over wat nu crimineel en straffen is, of waarom de organisatie van opvoeding en onderwijs onvoldoende blijkt te zijn om seksueel misbruik  te verminderen, zou beter zijn geweest. Waarom niet eerst de  vraag stellen of er – statistisch gesproken – nu echt sprake is van een toename van het zich vergrijpen aan kinderen? Dat zijn cijfers die meer bijdragen aan een publiek debat over misbruik van kinderen, dan haastig vergaarde digitale meningen. De dames en heren journalisten zouden – door middel van journalistiek speurwerk – zulk soort informatie boven tafel moeten zien te krijgen, in plaats van weer een persbericht van het Digitale Tribunaal van Maurice de Hond letterlijk en zonder commentaar ‘prominent’ over te nemen.

——

(*) Een ‘détournement’ van een spotprent van Bas Köhler die – in oorspronkelijke vorm – gericht was op de PVV als guillotine en de rode roos – het symbool van de PvdA – als geëxecuteerde; prent gevonden middels het zoekwoord ‘volksgericht’.

(**) Maurice de Hond schrijft op zijn web site: “Mijn stelling is dat het Nederlandse bestuurssysteem niet meer aansluit op de eisen die de huidige samenleving stelt. Veel van wat er in Nederland de afgelopen jaren is gebeurd, zie ik als kenmerken van het naderend einde van het Democratisch systeem dat Thorbecke in 1848 heeft geschapen. Of dat goedschiks of kwaadschiks zal gebeuren hangt af van een aantal externe factoren. Maar ik verwacht dat dit proces zich in de komende tien jaar zal gaan voltrekken.”

In een via zijn site toegevoegd document in PDF formaat (Schets burgerdemocratie) wordt dat nader gepreciseerd en zoals Maurice het ziet is het zoiets als keuzes maken via je pinpas voor de bank:

“Iedere kiesgerechtigde Nederlander krijgt een kiesnummer en een eerste “pincode”. Om te mogen stemmen zijn ze verplicht één keer in hun leven hun kiesnummer activeren. Verwacht mag worden dat tussen de 80 en 85% van de Nederlanders deze activering vroeger of later tot stand zal brengen.”

Ik ga hier niet de details van het over-simpele plan van De Hond herhalen, beter is het in zijn eigen woorden te lezen. Wel moet mij van het hart, dat het met name de huidige praktijk van De Hond zelve is die mij het ergste doet vrezen als ik zijn meer simpele en dynamischer systeem van volksvertegenwoordiging lees. Volksreferenda – die in de gedachtegang van De Hond gemakkelijker en vaker kunnen plaats vinden – zijn vaak uitvergrote opiniepeilingen, waarbij het aan de orde zijnde voorstel meestal geprofileerd wordt als ‘conflictpunt’ inclusief de daarbij behorende versimpeling en verharding van standpunten. De tot volksgericht wordende opiniepeiling, die ik vandaag weer signaleer, wijst daarmee ook naar een mogelijke ‘Volksdemocratie’ (het woord is eigenlijk dubbel op) die dusdanige gevaren in zich bergt dat al de rompslomp en vertraging van het huidige systeem, betere democratische garanties geeft dan het directe, meer impulsieve digitaal gestuurde model van De Hond.

Interessant is het tot slot te melden dat Spinoza-kenner en vertaler Wim Klever (1930-) in een eveneens in eigen beheer uitgegeven publicatie met de lange titel “Met oude Grieken, van Den Enden en Spinoza naar echte Directe Democratie” (Uitgeverij Vrijstad, 2007) met weer andere ideeën komt voor wat hij een “Virtuele volksvergadering door middel van informatie- en communicatietechnologie” noemt (p.1258 e.v.). Klever komt met nogal wat ouderwets aandoende beperkingen van wie aan die wel of niet aan die virtuele volksvergadering mag meedoen. Nu de vergelijking tussen deze twee visies en andere digitaal gestuurde democratie modellen  te maken gaat deze reactie op een actualiteit ver te buiten. Daar is meer studietijd voor nodig.

tj.

Read Full Post »