Feeds:
Posts
Comments

Archive for the ‘Justice’ Category

i_hongkongness_on-black-PRC-emblem
the IMAGINED COMMUNITY of HONGKONGNESS

– this is my second attempt to summarise HongKongNess in one icon like picture –


香港人 = HONGKONGNESS (also spelled Hon Kong-ness) the idea of a special, separate identity many citizens of the “Special Administrative Region of the People’s Republic of China” do conceive as their ‘imagined community’ (the last term comes from the well-known study on the meaning of nationalism by Benedict Anderson, 1983) [1]. A side effect of the tactical doctrine proposed by the Chinese leader Deng Xiaoping in the early eighties for the ‘take back’ (after 156 years) of the Crown Colony of Hong Kong, from the British Empire by the People’s Republic of China: “ONE COUNTRY TWO SYSTEMS”… HONGKONGNES expresses first of all what is NOT wanted (the legal Chinese state system where the separation of powers between the juridical and the reigning party system does ‘de facto’ not exist)…

HONGKONGNESS is also the idea of ‘freedom (of expression)’ and at the same time the ‘freedom of entrepreneurship and trade’ (hence including exploitation of humans and property).

There is hardly any surviving ancient Hong Kong native culture that can be used as a cultural carrier for this city-state new form of nationalism. Hong Kong was just a sparsely populated rock and some islands with a few fisherman settlements at the moment of occupation by the British. Hong Kong has seen a fluctuating past since it became a British colony with periods of rise and decline of its population and economic importance. In the mid sixties – at the moment of a great influx of refugees from Mainland China because of extravagant and often chaotic political and economic reforms during the reign of Mao Zedong, the city’s population started to grow fast. It was also the time of the Cold War and economic boycott of Mainland China, that created the often infamous industry city-state associated with products branded ‘Made in Hong Kong’.

The policy change in Mainland China, with the implementation of Free Economic Zones (read free to exploit the local labour in these areas) like the adjacent region around Shenzhen, brought about by Deng Xiaoping, cum suis, repositioned the role of Hong Kong, whereby the element of factory production diminished and the already growing sector of international banking and associated trade activities greatly expanded.

This last development may explain the paradoxical status of the idea of HONGKONGNESS whereby those who want more civil rights, local democracy and some even class equality, find themselves in the same basket as members of the big business community when it comes to protest against changing the actual ‘rule of law’ system, which is seen as yet another step in the ‘salami-tactics’ of Mainland China powers to gain greater control over the city-state, its inhabitants and its business. There is even a double bottom to this ‘unholy alliance’ because the international banking and trading sector of Hong Kong is eager to keep as long as possible the ‘status aparte’ of the ‘special administrative region’ to facilitate it’s growing investments and influence in Mainland China and the funneling role of Hong Kong to reap the profits of it.

Big profits can be made by being close to China, work in China, but not being ruled by China (too much).
This process is not a one-way undertaking, because financial conglomerates from Mainland China are using Hong Kong for a similar type of exploitation. In other words these are economic dragons with more than one head.

Do these observations make the mass movement of Hong Kong people we have witnessed in the past weeks suspect? I do not think so. There is a genuine need to keep a way of life that allows for more personal freedom than available in the People’s Republic of China proper. Still that what can be called ‘the City State of Hong Kong’ is far from an ideal social system… when it comes to social differences Hong Kong is among the top ranking nations for its ‘social inequality’. [2]

As always ‘social movements’ are phenomena that are ‘on the move’, within days one can see how discontent expressed in demonstrations reach a momentum whereby the quantity (the amount of people participating) invokes new quality. Single demands become lists of demands, a political program may evolve… claiming things far beyond the impetus. We need to keep in mind as well that ‘unity’ is always momentary and that ‘a social movement’ is mostly something that carries differing opinions on means and ends. Potential leaders are “born” during the struggle, will rise and will have a hard time not to get caught in the ideological stratification processes whereby single opinions on tactics and strategies are imposed onto a pluriform crowd. Fractions may form, internal struggles may develop, up to fratricide.

What stems hopeful in regard to the mass street rallies of Hong Kong, is that these displays of popular dissent and power are ephemeral, warning signs to those who rule the city state. The demonstrators show the authorities that they have to reckon with a population that is formally hardly represented in the straightjacket representational system that has been tailored by the party communist system of the People’s Republic of China. These highly visible mass street rallies are set against the wheeling and dealing of an opaque local governmental system. The mobilization structure for the mass rallies is manifold. Methods of action are most often peaceful. Non-violent tactics are acquired with each new rally. A learning process of many years in the case of Hong Kong. Most important there is NOT a formal structure of leadership, there are NO formal representatives that may be lured into compromise and estranged from ‘their followers’.

The existing government and its functionaries are forced to – somehow – absorb the popular demands in their policy, if only, to fence off the calling in question of their rule. [3]

It may be a failure of Machiavellian insight by the leadership of People’s Republic of China to have limited the population of Hong Kong so much in their demands for independent democratic representation in the last decades. Without such mediating political devices only the ‘social media’ of the internet and demonstrations in the streets have remained as means for expression of popular opinion.


Afterword

The text above was written between Sunday June 16 and Tuesday June 17. In The Guardian of today (June 18) there is an interview with one of the young activists who was active in the earlier demonstrations in the year 2014 known ast he ‘Umbrella movement’ Joshua Wong Chi-fung (1996-). The 2014 movement was about the limitations set to the  elections for a new Hong Kong ‘chief execute’ which was a closed shop election affair whereby only those screened and accepted by the government of the People’s Republic of China, could participate. The person chosen in that (non democratic) election was Carrie Lam. Joshua Wong had just served a prison sentence of two months for contempt of court during court proceedings against him because of his activism. He was released last Monday. In the interview the point I have raised in my analysis about a broad social movement without apparent leaders, came up as well:

Asked whether he would like to be leader of the next set of protests, Wong sidestepped. “As an ‘organic’ movement, the anti-extradition protest is very decentralised. The key is not who is leading it.”

Many learned about the protests through groups on WhatsApp and Telegram and social media platforms such as Facebook and Twitter.

“When a movement has no leaders, it constitutes even greater pressure on the authorities to give concessions because they have no one to negotiate with and they can’t just go and arrest one of the leaders,” he said.

The sweeping opposition to the extradition bill had come from not only the pro-democracy camp and young people, but also the business sector. The huge turnout in the protests – an estimated one million on 9 June and nearly two million on 16 June, were beyond anyone’s imagination, Wong said.



Notes
[1] Benedict Anderson, 1983:

“… a nation “is imagined because the members of even the smallest nation will never know most of their fellow-members, meet them, or even hear of them, yet in the minds of each lives the image of their communion”. () Members of the community probably will never know each of the other members face to face; however, they may have similar interests or identify as part of the same nation. Members hold in their minds a mental image of their affinity: for example, the nationhood felt with other members of your nation when your “imagined community” participates in a larger event such as the Olympic Games.”

In the case of Hong Kong being a city-state with a land surface of just over 1 km2 and a population of approximate 7,4 inhabitants, the huge demonstrations of last week (with 1 million on June the 9th. and almost 2 million demonstrators on Sunday June 16th. (these are maximalist numbers by the organizers, of course the Hong Kong police comes up with much lower numbers). Still it si realistic to say that the last demonstration of Sunday was a turn out of a quarter of the population onto the streets. That is rare and in a way the theory of Benedict Anderson (members of even the smallest nation will never know most of their fellow-members) has been overturned in the case of Hong Kong as all those out in the streets were not only seeing huge numbers of their fellow citizens face tot face, but also through the ubiquitous personal communication tool of smartphones. So also their families and acquaintances staying at home for all kind of reasons could follow their personal relations on the street, both of these groups could instantly zoom in on the personal level and zoom-out to the manifold news and social media outlets that showed the enormous crowd from a higher position, up to aerial photography and drones.
The ‘nation as a crowd’ does get a new meaning here.

AMSnote6910.06.jpg

Along the route taken by the march. (A) Causeway Road, outside Victoria Park, (B) Hennessy Road, in Causeway Bay, (C) Hennessy Road, in Wan Chai. Sources: Bloomberg reporting, Google Earth, Transport Department. Source Bloomberg: https://www.bloomberg.com/graphics/2019-hong-kong-protests-extradition-to-china/

AMSnote6910.07

Hundreds of mothers holding placards, some of which read “If we lose the young generation, what’s left of Hong Kong”, and lit smartphones protest against the amendments to the extradition law in Hong Kong on Friday. Photo: AAP. Source: https://thenewdaily.com.au/news/world/2019/06/15/hong-kong-protests-extradition-2/

 

[2] South China Morning Post, 27/9/2018, Michelle Wong:

Aid agency Oxfam has issued a 60-page report recommending the Hong Kong government set aside an extra HK$36.7 billion (US$4.7 billion) next year to prevent more people falling into poverty. The charity said the funds were needed to address the city’s widening wealth gap – the largest in 45 years. So how did Hong Kong come to be such an unequal society, and what else could be done to level the playing field?
How bad is the wealth gap in Hong Kong?
The difference between a society’s rich and poor is often measured using the Gini coefficient – statistician Corrado Gini’s index of how evenly income is distributed on a scale from zero to one. In June last year the figure for Hong Kong was 0.539, with zero indicating equality. The result was the highest in 45 years. The United States was at 0.411 and Singapore 0.4579. Hong Kong’s number has climbed 0.006 points since 2006, according to the city’s Census and Statistics Department.
One in three elderly Hongkongers lives below the poverty line.
In 2016 the median monthly household income of the top 10 per cent of Hongkongers was 43.9 times the bottom 10 per cent. The poorest would have to work three years and eight months on average to earn what the richest make in a month.

Read on at
https://www.scmp.com/news/hong-kong/society/article/2165872/why-wealth-gap-hong-kongs-disparity-between-rich-and-poor

[3] The Guardian 18/6/2019: “Hong Kong protesters unimpressed by Lam’s ‘sincere’ apology // Chief suggests extradition law effectively shelved but protesters say key demands ignored”

Hong Kong chief leader Carrie Lam is cited:

“I will not proceed again with this legislative exercise if these fears and anxieties could not be adequately addressed,” Lam said. “If the bill does not make legislative council by July next year, it will expire and the government will accept that reality.”

Read on at:
https://www.theguardian.com/world/2019/jun/18/hong-kong-carrie-lam-to-apologise-to-protesters-extradition-bill

Read Full Post »

Joke-Kaviaar_zij-poldert-niet
Mijn oog viel – in het voorbijkomen van die nooit eindigende stroom aan berichten (op Facebook & andere sociale media…) op een tekst betreffende de activiste JOKE KAVIAAR die ik enkel uit de verte ken, maar wel al gedurende jaren signaleer… haar stijl is niet de mijne, maar toch ben ik attent op haar niet aflatende acties voor het welzijn van vluchtelingen die hier over de grens komen en slecht behandeld worden en hoe zijzelf bij haar acties de grenzen van wat de rechtstaat heet pleegt te overschrijden… jazeker er is bij mij een zekere mate van bewondering gegroeid over de jaren voor het compromisloze in haar.  Een decennium nu sleept een rechtszaak van de staat tegen haar, zij wordt beticht van opruiing in haar manifest “Waar blijft de Hollandse opstand?” van 25 juni 2008. [ref 1] Hierin roep zij op de kantoren van de IND te bestormen, leeg te trekken en te vernietigen, om kniptangen uit te delen om de hekken rondom kampementen met opgesloten asielzoekers door te knippen. Het is provocerende taal, jazeker, maar wie met de trein van Amsterdam Centraal richting Schiphol reed heeft jarenlang zo’n behekt en becameraat opsluitcentrum kunnen zien even voor Station Sloterdijk aan de rechterkant. Ik moest altijd mijn schuldgevoel wegslikken als ik het zag.  Zoiets kweekt enig begrip voor Joke’s directe taalgebruik.
~
Op de Plantagemiddenlaan in Amsterdam staat een monument van de beeldhouwer Wessel Couzijn ter nagedachtenis van de verzetsgroep die het bevolkingsregister, waaronder de kaarten met een stempel ‘J’ en een part ‘ruitertje’, met brandbommen in de fik gestoken hadden. Dat was op 27 maart 1943 en een paar maanden later was de operatie van het afvoeren van de mensen behorende bij die apart gemerkte kaarten al succesvol afgesloten. Tot op de dag van vandaag wil men enerzijds publiekelijk niet herinnerd worden aan dat door Amsterdamse ambtenaren in opdracht van de Duitse bezetter gemaakte registratie-systeem en bejubeld men anderzijds de helden van de brandbom aanslag.
AMSnote6766.04

Titel: Twee slagsnoeren met slagpijpjes Omschrijving: Enkele stukken trotyl, twee windsels voor leukoplast, een paar handschoenen en flessen, voorheen gevuld met petroleum of benzine, in beslag genomen door de politie in het gebouw van het gemeentelijk Bevolkingsregister, Plantage Kerklaan 36-38, na de brandaanslag in de avond van 27 maart 1943. Documenttype: foto Collectie: Archief van de Gemeentepolitie Datering: 28 maart 1943 Geografische naam: Plantage Kerklaan

Die historische feiten zitten in mijn achterhoofd als ik in de opruiende tekst van Joke Kaviaar waarvoor zij veroordeeld is lees:

Waar blijft de Hollandse opstand? Wie gaat er mee om de kantoren van de IND te bestormen en leeg te trekken, de archieven en computers te overgieten met benzine en door vuur te vernietigen? Wie helpt de moderne Gestapo te stoppen dossiers over ongewensten aan te leggen? Wie gaat er mee met sloophamers en shovels, om de muren van de deportatiekampen en gevangenissen te slechten? [ref 1]

De vergelijking die door Joke Kaviaar gemaakt wordt gaat mank, dat moge duidelijk zijn. Wel zijn er enige overeenkomsten op onderdelen, wat betreft registratie, opsluiting, vervolging en op transport stellen. Nee de IND is niet gelijk aan de Gestapo. Nee de Nederlandse staat is niet uit op de massa-vernietinging van asielzoekers. Toch blijven er de associaties, zeker als we het drama van hen die op de vlucht waren voor wat stond te gebeuren in het Derde Rijk in de periode 1933-1940 in herinnering brengen en hoe onvolkomen de Nederlandse overheid daarmee destijds omging. De vraag is dan ook waar voor het Nederlandse justititie-apparaat de grens lag en ligt tussen verbod om op te roepen tot het plegen van geweld tegen instellingen van de staat en censuur op het maken van een vergelijking tussen de praktijken van de Gestapo en de IND (Immigratie en Nationalisatie Dienst).
~
Er is een aparte website over dat slepende proces tegen Joke Kaviaar en hoe haar nu – na het doorlopen van alle processen en beroepsmogelijkheden – een gevangenisstraf wacht (waarschijnlijk) in de vrouwengevangenis van Nieuwersluis… een gevangenis gevestigd in een vroegere kazerne van de landmacht waar vroeger nog bestrafte dienstplichtige soldaten opgesloten werden.
~
“Nieuwersluis” was een dreigterm een halve eeuw terug. Ik ben er als recalcitrant dienstplichtig soldaat bijna in terecht gekomen (net ervoor kwam ik op request uit dienst na12 maanden omdat ik een studiebeurs in Italië had gekregen)… ik ken veel verhalen van vrienden en kennissen uit dat oord…
~

Zo kwam het dat ik keek naar die link en de tekst over wat Joke Kaviaar “DE BAJES VAN DE DE KAFKAESKE NEEDERLANDSE POLDER ” noemt. Hierbij dan haar tekst + een plaat die ik ter ere van haar volharding zojuist maakte (het beeld van Joke met de megafoon is een filmfragment van een demonstratie in Ede in het jaar 2013) [ref 2], de achtergrond de vroegere Koning Willem III Kazerne, nu vrouwengevangenis.

Hieronder dan het  arrogante penitentiaire protocol van de staat der Nederlanden. Het zegt alles over de superieure gelijkhebberigheid van het systeem. Dit is weer HuichelHolland op zijn best. Kijk naar hoe een staat met dissidenten omgaat en je weet hoe het met het democratisch gehalte ervan gesteld is… het opgeheven-vingertje-Nederland schendt de rechten van haar eigen burgers niet zozeer met fysiek geweld maar met staatsbetutteling.
~
Joke geeft puntig commentaar op al dat.
~
“JOKE POLDERT NIET”
~
“Het is typerend voor de Kafkaeske Neederlandse polder die ook in de bajes is doorgedrongen. Altijd maar doen alsof alles in redelijkheid en overleg tot stand is gekomen. Dit soort brieven krijg je ‘buiten’ bijv. ook van de sociale dienst of het UWV. Een afspraak? Nee, ik heb geen afspraak gemaakt, men bepaalt gewoon dat ik daar moet zijn. “Reden van bezoek: taalmeter en reflector”, een test en een vragenlijst over “hoe je op dit moment in je vel zit.” Een open-deur-vraag wat mij betreft (pun intended). In Ter Peel ontving ik reeds een “vragenlijst voor de afdeling Detentie en Re-integratie (casemanager)”: “Deze vragenlijst dient u volledig ingevuld retour te sturen naar uw casemanager. Sprekersbriefjes worden pas in behandeling genomen, als deze lijst retour is gestuurd.” En “De ingevulde lijst wordt ingevoerd in een computersysteem dat correspondeert met uw gemeente.” Ik heb deze vragenlijst niet ingevuld. Vorige week werd me door de ‘casemanager’ hier ook al gevraagd of ik deze nog ging invullen. “Nee.” Het is pure dwang, bemoeizucht met je privéleven met vragen over ‘persoonlijke omstandigheden, ID-papieren, inkomen/werk/dagbesteding, schulden, huisvesting/onderdak, zorg en reclassering’ en een schending van je privacy. Immers: alles wat je gedwongen wordt in te vullen, wordt ongevraagd gedeeld met derden zoals de gemeente. Dit formulier en de ‘afspraak’ zijn de opmaat voor het “zoveel mogelijk in overleg met u” opstellen van “uw detentie- en re-integratieplan (D&R-plan).” (bron: huisregels Nieuwersluis, hfdst.2.5: ‘dagprogramma, beveiliging nen toezicht op maat’). Het is voorwaarde voor “promotie” vanuit het ‘basisprogramma (rood) naar het ‘plusprogramma’(groen). Voor langgestraften hangt hun ‘detentiefasering’ vervolgens ook weer af van deze ‘promotie’, en dus zaken als verlof en een opener regime in de laatste periode. Daar komt nog bij dat wat vroeger ‘vervroegde invrijhedstelling’ was, sinds 1 juli 2008 voorwaardelijke invrijheidsstelling is.” [ref 3]
~

Read Full Post »

Ellie-Lust_Panoptes_Panoptos

Een al te lang en uitgekauwd interview met Ellie Lust in HET PAROOL van 22 september 2018 van de hand van Gijs Groenteman… Ellie ‘alziend’ (panoptes) en door de media-aandacht voor haar vertrek bij de politie ‘door allen gezien’ (panoptos). Agente met Argusogen in het oog van de Televisiecamera’s. Zien en gezien worden  past zeker bij de taak va een politieagent, maar als ‘het gezien worden’ met een veelvoud van duizend mediaal vermenigvuldigd wordt, veranderd de kwantiteit de kwaliteit. Politie dient te staan voor ‘onpartijdigheid’ zowel van afzonderlijke ambtenaren als van het apparaat als geheel. Een al te grote constante media-bekendheid van een afzonderlijke politieambtenaar plaatst die ambtenaar – hoe voortreffelijk die zich ook mag gedragen – in een positie waarbij ‘publieke taak’ en ‘publieke bekendheid’ met elkaar in conflict kunnen komen.

Ellie Lust wenst dit laatste niet in te zien en nu wordt haar conflict met de leiding van de politie niet binnenskamers, maar in de media uitgevochten, televisiester tegen politiemannen met sterren op hun uniform.

AMSnote6577.09

“Ik voel me me niet integer behandeld” is de krantenkop in Het Parool van 22/9/2018.

‘INTEGER” dat is ook het kopje boven een verklarende paragraaf in de ‘Beroepscode politie’  waarop politieambtenaren ingezworen worden. Ik citeer hier die paragraaf:

“Integer
Ik ben onafhankelijk in mijn optreden.
Ik handel niet uit eigenbelang,
maar voor de veiligheid van de
burger, mijn collega en mijzelf.
Ik ben mij bewust dat ik als politieambtenaar
24/7 een voorbeeldfunctie vervul.
Ik zorg ervoor dat mijn gedrag – tijdens
de dienst, daarbuiten, maar bijvoorbeeld ook
op sociale media – het imago van
de politie niet schaadt.
Als iets is voorgevallen waarbij ik twijfel over
mijn uitlatingen of handelen, neem
ik hiervoor verantwoordelijkheid en
spreek ik mij hierover uit.”

Het moge duidelijk zijn dat Ellie Lust met haar dubbelrol van politieagent en reality-tv-agent (inclusief een eigen bedrijf ter ondersteuning van haar televisie carrière), grensoverschrijdend was als politieagente in de zin van de politiewet en de daarbij behoren beroepscode. Zij opereerde zowel ‘in het echt’ als niet helemaal echt (politieagente spelend in reality-televisie programma’s). Daar waar zij zelf wellicht niet twijfelde over haar vermogen om beide rollen gescheiden te houden, deelden anderen die zekerheid niet. Het hierboven geciteerde principe van INTEGER zijn keert zich uiteindelijk tegen haar, want ook dat staat in de Beroepscode Politie, dat bij twijfel over het correct (kunnen) functioneren van een politiefunctionaris, deze twijfel ook door collega’s – in welke échelons dan ook – geuit dient te (kunnen)  worden. Dat is wat meermalen gebeurd is en uiteindelijk tot het ende van haar werk bij de politie zelf geleid heeft.

Die kop bij Het Parool interview misstaat dus. Ik ga de inhoud van dit interview hier niet herhalen enkel dit: na vele herhalingen van wat wel al eens eerder gezegd is in de stroom van publicaties over de dubbelrol van Ellie Lust, komt deze kernvraag en is haar antwoord erop haar eigen veroordeling

Vraag Het Parool: “Alleen vindt u het onredelijk dat u moet kiezen.”

Antwoord Ellie Lust: “Ik vind dat het gecombineerd had kunnen worden. Omdat ik Ellie van de politie ben. Op televisie.”

Laten we wel wezen een politie agent dient via de staat de gemeenschap te dienen en dat is een enkelvoudige taak, zonder bijbaantjes welke dan ook… Dat geldt voor de top (daar mag ook wel eens de bezem door), dat geldt voor de basis en eveneens voor uitzonderlijke politieagenten, zelfs voor Ellie Lust.

Ooit was er het oude instituut op dorpsniveau van de ‘onbezoldigde koddebeier’ (kodde is een oud woord voor knuppel en beieren is rondzwaaien). Het behoort tot de uitgestorven beroepen…. wellicht kan Lust dat nieuw leven inblazen inplaats van de knuppel met een microfoon en dan ‘het veld’ in veldwachtertje spelen voor de camera… zoals wij allen gezien hebben op de tv heeft zij zich daar al in geoefend.

Vraag me af of er ook omgekeerde beroepskeuzes gemaakt worden, zoals van tv-persoonlijk naar politieagent… Jeroen Pauw als wijkagent voor de grachtengordel, Eva Jinek als wijkagente op de wallen… Ja daarvoor moeten wel offers gebracht worden, geen bijbaantjes!

De Griekse mythe van de waakzame reus Argus wiens hele lichaam met ogen bedekt was (panoptes) verhaalt hoe Hera, de vrouw van Zeus, Argus als bewaker aanstelt om haar echtgenoot te beletten de door hem begeerde godin Io te bezitten. De waakzame reus wordt echter in slaap gesust door Mercurius als handlanger van Zeus, de god van handel, reizigers en winst. Door diens even aangename als slaapverwekkende muziek op fluit en lier, alsook het slaan van papaverbollen (opium) over de kop van van de reus, valt Argus in slaap en faalt in zijn taak als bewakers. Het panoptos (door allen gezien worden) van de media, de extra verdiensten, de vele reizen naar uitzonderlijke gebieden, strelen het ego en doen de aandacht voor de taak van het bewaken verslappen…

Ellie van panoptes tot panoptos.

Link naar het lange interview in Het Parool, de special: https://www.parool.nl/amsterdam/ellie-lust-over-vertrek-ik-voel-me-niet-integer-behandeld~a4604903/

Naschrift
De affaire Ellie Lust is niet nieuw, denk aan politievoorlichter Klaas Wilting, al weer 18 jaar geleden, ik citeer de Wiki over hem:

“In 1980 werd Wilting voorlichter bij de Amsterdamse politie en kreeg landelijke bekendheid met zaken als de ontvoering van Alfred Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer in 1983. Wilting was regelmatig op de televisie te zien. Ook deed hij veel mee in amusementsprogramma’s met bekende Nederlanders. De Amsterdamse politie verbood hem uiteindelijk nog op te treden in programma’s die niets met zijn ambt als woordvoerder van de politie te maken hadden. Daarop nam hij in 2000 ontslag bij de politie. Sindsdien is hij actief als mediatrainer.”

Ook staat in deze Wiki vermeldt  – het kan verkeren – dat Wiltink na zijn werk als politievoorlichter werkzaam was voor de frauduleuze DSB bank van Dirk Scheringa die hem als ex-poltievoorlichter en Gerrit Zalm als ex-minister voor financiën had ingehuurd om zijn oplichtingspraktijken in de media wit te wassen… Wilting wordt overigens door de Telegraaf in de kwestie Lust aangehaald, hij spreekt schande van het aan Lust aangezegde ontslag… Hadden ze in zijn tijd nog niet die beroepscode bij de politie? Zo ja, heeft er er ooit wel wat van begrepen?

Domheid is troef in deze kwestie… hier een screenshot van een aardige plaat op het net van die goeie tijd ouwe tijd van volksverlakkerij met een ex-politiewoordvoerder… Wiltink & de bankboeven. Het zou goed zijn als de regulier pers deze aardige foto van zich over het domme volk dat zich alles aanpraten laat vermakende oplichters opnieuw eens plaatsen om wat historische diepgang te geven aan de affaire Ellie Roest.
AMSnote6577.08

Read Full Post »

Rutte en DE STIJVE VAN DE STAAT
krantenkop:
“Rutte over Lilie en Howick” Soms moet je hard zijn” (*)
Hoe was het ook weer die Universele Verklaring van de Rechten van de Mens?
Article 13.
(1) Everyone has the right to freedom of movement and residence within the borders of each state.
(2) Everyone has the right to leave any country, including his own, and to return to his country.
 
Article 14.
(1) Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution.
(2) This right may not be invoked in the case of prosecutions genuinely arising from non-political crimes or from acts contrary to the purposes and principles of the United Nations.
 
Article 15.
(1) Everyone has the right to a nationality.
(2) No one shall be arbitrarily deprived of his nationality nor denied the right to change his nationality.

 

In de praktijk zijn dit dode letters… gestikt onder dikke lagen nationale wetgeving… zo ook in het geval van twee Armeense kinderen van een Armeense moeder die tevergeefs artikel 14 in de praktijk probeerde te brengen “to seek and enjoy” asylum staat er, maar wie en wat bepaald wat “persecution” is…. ja dat staat niet met zoveel woorden in die Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Onze nationale leeuw heeft dan ook bloed aan de nagels en spreekt recht met een bloedrode tong… die Nederlandse Leeuw heeft ook een een permanente erectie – viervoetige roofdieren (met uitzondering van hyena’s) hebben een penisbot (os penis)  – altijd klaar voor copulatie. Bij de mens is dat niet zo, die moet eerst opgewekt worden, opgewonden raken voordat copulatie met penetratie mogelijk is. Het is in het licht van deze kennis dat we de uitspraak van minister president Rutte dienen te begrijpen:

“Soms moet je hard zijn.”

Wat wekt nu die leeuwenlust bij ambtenaren voor vluchtelingen-, juridische- en politie-zaken? Het zijn de ‘Niet-Universele Onverklaarbare Onrechten van de Staat‘, heel die warboel van wetten en regelingen omgeven door juridische haarkloverijen – waar velen een goede broodwinning aan hebben – die WAT KROM IS TOCH RECHT MAAKT…. die macht van de onmacht wekt ambtelijke wellust, het genoegen van regelgeving die doel in zichzelf is geworden.

Eigenlijk is het in het onderhavige geval net andersom, de stijve staat is altijd paraat en enkel als het protest ertegen de eigen positie van staatslieden dreigt aan te tasten, verslapt de pik van de nationale leeuw…. “SOMS” … zoals Rutte zegt.

Huichelhollander_zelfbeeld_tegels

Laten we dit niet vergeten, want dat wat met dit ‘last-minute’ asiel’ na tien jaar naar buiten treedt is geen menselijk mededogen, maar menselijke politieke berekening. De ‘cas celèbre’ van deze twee Armeense tieners was mediatiek genoeg om in brede kring verontwaardiging op te wekken. Wie de sociale media over dit onderwerp naloopt en naar de protesten op Twitter en Facebook kijkt ziet dat het sociaal-politieke profiel van de sociaal-media protesteerders heel breed is, ik denk dat er velen bij zijn die voor de regering Rutte met het anti-asiel stempel van de VVD gestemd hebben, maar waar het ‘sentiment van het moment’ hen van gedachte heeft doen veranderen… Of dat enkel voor dit ene geval van sociaal bizarre besluitvorming is, of ook structureel, staat te bezien.


(*) NOS 8/9/2018: “Armeense tieners Lili en Howick zijn terecht en mogen blijven”

 

Read Full Post »

IEDERE BUURT EEN EIGEN REPLICANT COP

iHitNews35_Replicant_cops_Lust_Hauer
van moord & overval tot overlast & onveiligheid, bij ieder nieuws item in deze categorie komt er ook een persbericht van de politie waarin….
MEER GELD & MEER PERSONEEL
geëist wordt, waarop dan politici die eisen nog eens herhalen om hun achterban het gevoel te geven dat er wat gedaan gaat worden…
MAAR WAAR KOMEN DIE NIEUWE AGENTEN VANDAAN?
Bestaande selectie & opleiding zijn onvoldoende om aan de vraag te voldoen. Productie van geavanceerde androïden is het enige antwoord. Zo zijn er twee klassieke modellen uitverkoren om als basis te dienen van de nieuwe en masse te repliceren politie-agenten: Lust & Hauer.
IEDERE BUURT EEN EIGEN REPLICANT COP


Denk eens in Lust & Hauwer op patrouille, korte metten makend met:

-fietsers op het voetpad > “als ik u was zou ik afstappen” gecombineerd met een razendsnelle greep aan de bagagdrager waardoor de fiets direct tot stilstand komt;
-stuiterende auto’s door hun keiharde disco-speakers > een wenk is voldoende voor de bestuurder om de per direct het geluid af te zetten;
-bierblikjes gooiende hooligans > de aanvoerder wordt een arm op de rug gedraaid en op de grond gedwongen, allen begrijpen dat er hier niet met het gezag gespot kan worden;
-een schietgraag bendelid op straat > ziet zijn kogels afketsen op het bionic harnas van de ‘replicant cops’ en gooit van schrik zijn wapen weg…..

En dat alles wordt tevens live gestreamed op een apart Lust & Hauer kanaal van de lokale televisie….

LAW & ORDER met LUST & HAUER

Zo hoort het ook in onze moderne tijd: de reality show wordt werkelijkheid.

 

Read Full Post »

DetentiebotenAMSnote0850.04_.0819 .05

“Detentieboten” in Rotterdam en Zaandam mede tot stand gekomen met hulp van de Rijksgebouwendienst. De bovenste foto is de openingsceremonie in het jaar 2004 in Rotterdam door de toenmalige Minister van Justitie Jan Hein Donner met als ‘claque’ (professionele applaudiseerder) de toenmalige Burgermeester van Rotterdam Ivo Opstelten  de huidige Minister voor Veiligheid en Justitie. Persbijschrift: “Met de zogenoemde detentieboot breidt de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) het aantal plaatsen met 288 uit. Op de detentieboot geldt het regiem dat is vastgelegd in de Penitentiaire Beginselenwet. De boot is geschikt voor allerlei categorieën gedetineerden. Om te beginnen worden er illegale vreemdelingen in bewaring gesteld.” Foto september 2004 van Arie Kievit/Hollandse Hoogte. De onderste foto heeft dot biojschrift: “Gedetineerden in de luchkooien van de Zaanse bajesboot. Uit deze gevangenis voor vreemdelingendetentie ontsnapten vandaag om 13.30 uur vijf gevangenen. Om 16.00 staakte de politie de zoekactie, omdat de gevangenen van detentiecentrum Zaandam geen criminelen zijn.” Foto gemaakt in mei 2008 door Rob Huibers/Hollandse Hoogte. Voor contact/bron zie noot (1)

Dit is de poëzie ontleend aan het begrippenstelsel van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DTV) van het Ministerie van Veiligheid en Justitie (MinVJ) anno 2012

Niet in alle gevallen bestaan er afkortingen en ik heb gemeend die aan te vullen om een efficiënte communicatie over “’t is een vreemdeling zeker” mogelijk te maken. Het is met taal dat onze handelingen en behandelingen geduid worden. Afkortingen zijn onontkoombaar handig en maken tevens distantie tot wat ze representeren mogelijk. Politie, Justitie, Ambulance, Zieken- en Gekkenhuizen en aanverwante diensten hebben een groot aantal afkortingen, waarvan een deel tot jargon van deze beroepsgroep geworden is.

Jargon heeft een buitensluitende functie en komt voor in alle geledingen van de samenleving, van politiejargon tot boeventaal. De Gemeenschappelijke Meldkamer van Politie en Ambulance heeft maar liefst 3197 OVV afkortingen on-line staan (OVV = Openbare Orde en Veiligheid). Het gebruik van deze afkortingen heeft een dubbele buitensluitende rol als het om ‘vreemdelingen’ gaat die de Nederlandse taal (nog) niet (helemaal) machtig zijn.

Evenals het identificeren en aanduiden van mensen door middel van een nummer humaan gesproken een degradatie inhoudt, zijn deze afkortingen uitdrukking van een gelijke orde. Niet dat ik hier voor enige vorm van cosmetische verhulling met taal van de werking van het vang- en verwijder-apparaat pleit.

Codificatie van de behandeling van mensen maakt het de bedieners van de detentie en uitzetting-machinerie gemakkelijk. Zijn die codes nog wel als poëzie op te vatten?   Zeker, gedichten zijn niet enkel om bloemetjes en vlinders te bezingen. Poëzie is ook een middel om afkeer en walging ui te drukken. De hier gebruikte methode past ook in de traditie van de Nederlandse poëzie, zoals de ‘gevonden voorwerpen‘ en ‘ready made’ dichtkunst van het gestencilde blaadje “Barbarber” (1958-1972) wat Han Renders in zijn studie over dat blad samenvat:

“Isoleert men een stukje werkelijkheid, haalt men het decor weg, dan wordt het daarmee tot kunst verheven omdat het object zijn functie verliest. Vanaf dat moment kun je er alleen nog maar verwonderd naar kijken.”

Ook de “De Nieuwe Stijl” (1959-1966) poëten uit de zestiger jaren van de vorige eeuw propageren in hun  gelijknamige tijdschrift de ‘ready made’ poëzie, zij het dat dichter Hans Verhagen gevonden teksten combineert met zijn eigen, meer romantische, inbreng.. (2)

—————————————————————-

STAATSPOËZIE voor VREEMDELINGEN van A tot Z

A

Het AanmeldCentrum (AC)

Een Aleenstaande Minderjarige Vreemdeling (AMV)

Een AzielZoekersCentrum (AZC)

B

Een BasisVoorziening Vreemdelingen (BVV)

Een BewaringsLocatie (BL)

Het Buiten Schuld Criterium (BSC)

C

Het Centraal Orgaan Opvang Azielzoekers (COA)

D

De Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V)

F

De Fit To Fly (FTF)

H

De HerintegratieRegeling Terugkeer (HRT)

Het Huis van Bewaring (HvB)

I

De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND)

K

De KetenPartners (KP)

De Koninklijke Marechaussee (Kmar)

L

Het Lokaal TerugkeerOverleg (LTO)

M

De M118 (formulier voor aanmelding van een vreemdeling of voortzetting van bewaring)

Het NIDOS (voogdij organisatie)

De Medewerker Feitelijk Vertrek (MFV)

O

Het OverdrachtDossier (OD)

P

De Penitentiaire Inrichting )PI)

De PardonRegeling (PR)

De Presentatie In Persoon (PIP)

de Persoonsgerichte Aanpak (PGA)

R

De Return- and Emigration From the Netherlands ( REAN)

S

De Schengen-BuitenGrensBewaking (SBGB)

De Schrijnende Omstandigheden (SO)

T

Het TerugkeerProces (TP)

De Terugkeer & OvernameOvereenkomst (T&O)

De Terugkeer Richtlijn (TR)

U

Een UitzetCetrum (UC)

De Uitgeprocedeerde Vreemdeling (UV)

V

Een VrijheidsBeperkende Locatie (VBL)

Een Vrijheidsontnemende Maatregel (VM)

Een VerwijderbaarheidsCheck (VC)

De Verwijderbare Vreemdeling (VV)

De Vreemdeling in de Strafrechtketen (VRIS)

De Vreemdelingenpolitie (VP)

Het VluchtelingenWerk Nederland (VWN)

Z

Het Zelfstandige Vertrek (ZV)

(© DTV 2012)

AMSnote3609.03

Begrippen en afkortingen ontleend aan de web-site van de Dienst Terugkeer en Vertrek van het Ministerie van Justitie en Veiligheid (3)

—-
(1) Foto boven Arie Kievit/Hollandse Hoogte. De hele fotoserie over de ‘detentieboot is te zien op de website van de Hollandse Hoogte: http://www.hollandse-hoogte.nl/search.pp [zoektermen:”ArieKieviet” detentieboot]

Foto onder Rob Huibers/Hollandse Hoogte. {zoektermen: “rob huibers” zaandam bajesboot]

(2) “Het tijdschrift Barbarber (1958-1971) heeft, onder invloed van de internationale avant-gardebeweging dada, dit verschil tussen de idee van de poëzie als een overgeleverd corpus en de idee van het poëtisch potentieel van teksten wel vaker aan de orde gesteld. Zo heeft het van volslagen triviale teksten als kranteberichtjes het poëtisch potentieel weten te activeren door deze in een bepaald kader te presenteren, waardoor ze een poëtische functie kregen zonder daardoor tot de poëzie in extensieve zin te gaan behoren.”
“Lessen in lyriek”; W. Bronzwaer; 1993; SUn, Nijmegen; p.34; on-line via DBNL

(3) web-pagina met begrippen en afkortingen van de Kennisbank van de Dienst Terugkeer en Vertrek

Read Full Post »

Bram Moszkowicz spreekt niet “met meel in de mond” zoals parlementariërs maar heeft een wel besneden tong die in allerlei situaties onversneden fel weet te spreken: de ‘tong van een kameleon’. De natuur is een wonder van aanpassingen van iedere soort aan iedere omgeving. Een kameleon-tong die razendsnel tot ver buiten het lichaam schiet en zich krachtig ontvouwt, buitengewoon elastisch, met zuignapjes aan het einde die de prooi kunnen vasthouden. (*) Ideaal voor een advocaat. Eén nadeel deze tong kan geen natte glibberige prooien vasthouden. Anguilla est: elabitur. (**) Goed te weten voor de tegenpartij. Een tong ook die zo lang is, dat het “achterste” ervan vrijwel nooit in zicht komt.

“Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt” behoort tot het wezen van de advocatuur. Een advocaat behoort niet te worden verweten dat hij zijn tong verkoopt. “Amicis inimicis promptus”, de advocaat staat paraat, voor zowel vriend als vijand.

Toch bergt het ook een beroepsrisico in zich. Aan wie en hoe vaak verkoopt een advocaat zijn tong? Een klassiek thema dat al in de middeleeuwen terug te vinden is, zoals de ‘Dialogus Miraculorum’ van de 13e eeuwse abt Caesarius van Heisterbach die verhaalt over hebzuchtigen:

“Een woekeraar verslikt zich tijdens zijn doodsstrijd in hun gouden muntstukken en een advocaat wordt op zijn sterfbed aangetroffen zonder zijn tong, die hij tijdens zijn leven zo vaak verkocht.”

Wat de publieke figuur Moszkowicz betreft “Aquila non capit muscas”, een adelaar vangt geen vliegen. (**) Een kameleon doet dat echter wel.

De wijze raad van ‘ergens boven staan’ door ontelbare generaties neergelegd in deze Latijnse rechtszaal-spreuk, lijkt onvoldoende door Bram Moszkowicz te worden opgevolgd. Regelmatig dient hij zijn criticasters in de publieke media van repliek.

Het is de prijs die iemand betaalt die zichzelf al te zeer bekend heeft weten te maken. Daar waar hij er buiten of er boven zou hebben kunnen gaan staan, staat hij er nu middenin. Een publiek figuur die niet schroomt regelmatig mee te werken aan een bekend roddel-tribunaal op de televisie, ontloopt zelf de roddelrubrieken en het publieke debat niet.

Albert Verlinde samen met Bram Moszkowicz in een kenmerkende scène van RTL Boulevard in het jaar 2011.

Voorzet voor dit artikel het opinieartikel van Thomas von der Dunk in De Volkskrant van 20 oktober 2012 “‘Bij Moszkowicz blijkt toch erg veel wèl wat het lijkt'”

(*) Op de website Wetenschap24 dit artikel van 24 april 2004, met de fijnere details: “Rap van tong: Onderzoekers vinden katapult in kameleonbek.”

“Anders dan de meeste mensen denken, heeft de kameleon geen roltong. Nederlandse biologen hebben ontdekt wat wél: een zeer ongewoon soort katapulttong, nog nooit eerder gezien in de natuur. Als de kameleon zijn tong uitsteekt, hoed je dan maar. Het dier schiet zijn tong naar buiten met een versnelling van een schietstoel – maal tweeënhalf. In een tiende seconde tijd overbrugt de tong een afstand van anderhalf maal zijn lichaamslengte. Voordat de prooi van de kameleon doorheeft wat hem overkomt, zit hij al vastgehecht aan de rapste tong van de natuur. Voor die prestatie is meer kracht nodig dan je met spieren kunt opwekken: tot 3000 Watt per kilo spierweefsel. Onderzoekers van de Universiteit Leiden en Wageningen Universiteit berekenden dat al enkele jaren geleden, maar zien hun inspanning deze week bekroond met een overzichtspublicatie in het gezaghebbende vakblad Science. Jurriaan de Groot en collega’s onderzochten de wondertong van de kameleon met hogesnelheidscamera’s, röntgenapparatuur en gewoon door kameleontongen uit elkaar te halen.”

(**) “Aquila non capit muchas” (ook wel in deze vorm “aquila muchas non captat”) een gezegde dat voorkomt in de ‘Adagia’ van Erasmus, een verzameling van Griekse en Latijnse spreuken, eerste uitgave in Parijs in het jaar 1500. “Een arend vangt geen vliegen” (belangrijke mensen houden zich niet met beuzelarijen bezig).

Read Full Post »

Fred Teeven in Vigilantes Voor Vrijheid en Democratie! (VVVD)

Wat Teeven vergeet te vermelden is, dat “dood” evenzeer een risico is dat degene waar ingebroken wordt kan lopen, als deze zich onbedacht verweerd. Sterker nog de nadruk op “het persoonlijk eigendom” als iets van groter belang dan een mensenleven, is ondoordacht. Wie goed de wet leest weet dat een mensenleven hoger gesteld pleegt te worden dan bezit van goederen.

Het is niet voor de eerste keer dat de jurist en politicus Teeven voorkeuren heeft die geënt zijn op een misdaad-bestrijding- praktijk uit het verleden.

FRED TEEVEN ‘AAN DE KAAK GESTELD’
Fred Teeven op zoek naar het GESUNDES VOLKSEMPFINDEN “Publieke schandpaal voor criminelen werkt bevorderend” 31/8/2012. Lijfstraffen en de schandpaal werden in Nederland in het jaar 1854 afgeschaft. Is het nu omdat het digitaal is plotseling ‘modern’ om het weer in te voeren? Teeven zet zich structureel in voor ‘volksrechtpleging’ dat is zo langzamerhand wel duidelijk, het is een populistische politiek vol met gevaren en ik weet niet te verklaren hoe dit te rijmen valt met de de “Liberale Trots” die Mark Rutte in zijn jongste verkiezingstoespraak verwoordde. Dirk Donker Curtius was als Liberaal de Minister van Justitie die de schandpaal afschafte, lid van het Koninklijk Kabinet, voortgekomen uit de beweging tegen absoluut vorstendom van 1848, samenwerkende met onder meer Thorbecke.Het is een Liberale schande dat de ‘schandpaal’ weer ingevoerd wordt.
NB de schandpaal werd toendertijd ‘de kaak’ genoemd, vandaar de uitdrukking ‘aan de kaak stellen’.

Parool 31/8/2012

Maart 2012 zocht Fred Teeven de publiciteit met zijn idee dat het slachtoffer in de vergeethoek geraakt is van het Nederlandse rechtssysteem, dat zich volgens hem decennia lang bezig gehouden heeft met ‘het vertroetelen van daders’. In de visie van de Staatssecretaris voor Justitie – van de VVD – dient er een eigen rol voor slachtoffers in de rechtsgang te komen, door  de mogelijkheid te hebben om aan te geven welke straf de misdadiger – volgens het slachtoffer – eigenlijk verdient. Mijn eerste associatie was:’Terug naar de Middeleeuwen’ … als vooruitgang gepresenteerd.

De Volkskrant 22/03/2012

De methode Teeven is er één van overmatige publicitaire versimpeling, door af te geven op het jarenlang proces in het Nederlandse rechtssysteem waarbij niet enkel het straffen, maar ook de ‘rehabilitatie en emancipatie’ van ‘de misdadiger’ aan de orde komt. Daarvoor in de plaats stelt Teeven zijn aandacht voor ‘het slachtoffer’, waarbij hij er impliciet van uitgaat, dat een ‘keiharde aanpak’ (het geliefde woord van VVD bewindslieden) ook een ‘steengoed resultaat’ oplevert. Over wat er nu in de gevangenissen zelf gebeurd, wat de uiteindelijke resultaten zijn  – voor misdadiger en samenleving – van het langdurig opsluiten, daarover hoort men deze Justitie Staatssecretaris niet of nauwelijks.

Amsterdamse metro 2010 verkiezingsaffiche van de VVD

“Voortaan voor iedereen die straft verdient: Straf” is al enkele jaren de verkiezingsleuze van de VVD en talloze omdraaiingen van deze stelling zijn in gedrukte en digitale vorm gemaakt, om deze simplistische stellingname te persifleren. Dat ‘niet iedereen’ die een misstap begaat ook gestraft wordt en zeker niet in gelijke mate, kan enkel al aan de hand van de carrière van een aantal hooggeplaatste VVD leden bewezen worden. Waar de burger – door onhandige domheid –  tegen de lamp loopt, weet de ander zich slim – alsnog – in een gunstig daglicht te stellen. Enkel het noemen van de half-legale bedriegers-praktijken rond de DSB Bank van Dirk Scheringa en de betrokkenheid daarbij van meerdere leden van de VVD met een politiek en bestuurlijk verleden, moge voldoende zijn, anders helpt de onderstaande historische zoekplaat wellicht, om het geheugen weer op te frissen.

—-
(*)  For non-Dutch readers:

FRED TEEVEN’S FAVORIETE VIDEO’S: Vigilante City Style – Judge, Jury and Executioner.

 There is a strong sense of Charles Bronson in the discourse of Fred Teeven for years already. Teeven State Secretary of Justice for the VVD party in the Dutch government (under resignation since a few months), commented yesterday on the news that a burglar caught in the act, did not survive the confrontation with the people he tried to steal from:.”Death is burglar’s risk” said the State-Secretary who spoke before the court had had the time to give it’s judgement of the case. Violent self-defence is something provocative in the Netherlands with it’s rather strict rules for ownership of any firearm and so also the use of it. It is for a judge to decide whether or not the violence used has been proportional. Teeven is a right-wing politician, who has smartly travelled through several split-off right wing parties in the last decade, each time choosing fro his own career and using the populist ticket of ‘no mercy for criminals’, to stay in office.

Vandaag 28 september 2012, dan nog dit bericht in het kader van de leuze “Voortaan voor iedereen die straf verdient: STRAF” en we weten nog niet of  deze jurist wel echt schuldig is en mocht dat onverhoopt het geval zijn, dan zijn er binnen de gerechtelijke branche nog zoveel wegen voor vakmensen om  de straf die zij “verdienen” toch te ontlopen, al was het maar om de goede naam van de VVD niet al te zeer te bezeren. (2)

—-
(1) Zie NOS nieuws pagina met video van 26/9/2012

(2) Zie NRC 28/9/2012: “Fraudeofficier en prominent VVD’er nu zelf verdacht van fiscale fraude”

Read Full Post »

amnesty |ˈamnistē|noun ( pl. -ties)an official pardon for people who have been convicted of political offenses : an amnesty for political prisoners | the new law granted amnesty to those who illegally left the country.• an undertaking by the authorities to take no action against specified offenses or offenders during a fixed period : a month-long weapons amnesty.verb ( -ties, -tied) ( trans. grant an official pardon to : the guerrillas would be amnestied and allowed to return to civilian life.ORIGIN late 16th cent.: via Latin from Greek amnēstia ‘forgetfulness.’")

The negative image of Surinam as a country where ‘rule of law’ is not properly practiced has last night once more been established. With a vote of 28 for and 12 against a new law that grants amnesty to those involved in the political murder of fifteen Surinam citizens in December 1982 (Decembermoorden), has been approved, after three days of fierce debate. The persecution of this crime committed in 1982  has been delayed for three decades now. Those murdered were fifteen citizens playing a public role in Surinam society, from lawyers and trade union leaders  to journalists and military men (*). Their supposed attempt at a contra-coup against the newly established military regime by a group of rebelling sergeants of the Surinam army in February 1980, has never been established.

Only in the last years a slow juridical process by a Military Tribuna, trying the accused, had been started and this was going to come to a conclusion finally this month, April 2012. The  special amnesty law for those involved in the December Murders of 1982 has been proposed very recently only. One of the accused is the actual president of Surinam Desi Bouterse, who has always denied having had direct involvement in the summary execution of the fifteen, though he has admitted (in 2007) that he – as a state leader of that time – carries political responsibility for the murders. On March 23, 2012, another of the suspects in the process who was part of the rebel sergeant group in the early eighties of last century, Ruben Rozendaal, made a new declaration to the court stating that Desi Bouterse had also personally taken part in the execution, killing two of the victims. In such circumstances, after all those years and fights of the relatives of the victims for justice to be done, this amnesty law was proposed and passed the parliament, signalling the negative state of the rule of law in Surinam.

The president of the Republic of Surinam Desi Bouterse has thus evaded to be tried by a Military Tribunal, a tribunal that is supposed to lay down its work directly after the Amnesty Law for the 1982 December Murder comes into force. Amnesty commonly means ‘pardon for people who have been convicted of political offences’. The word ‘amnesty‘ comes form the Greek word ἀμνηστία (amnestia) meaning ‘oblivion’. One thing is certain: a state of forgetfulness about the December Murders 1982 will not occur, on the contrary, with justice not done the December Murders will remain a negative element in Surinam society as long as those involved – in whatever way – are still alive. The argument for having this new amnesty law were a need for ‘reconciliation’ within Surinam society, the opposite has been wrought.

Commemorative plaquette for the 15 victims of the december 1982 Murders in Paramaribo in Amsterdam, at the side of the Mozes en Aaron Church, Waterlooplein: "In remembrance of the victims of the December Murders Paramaribo, 8 and 9 December 1982 (...) Tortured and shot dead by the military regime - They stood for Surinam and for democracy - Only justice will bring us peace"

Monument for the victims of the december1982 murders at the spot where they have been shot in Fort Zeelandia, Paramaribo, revealed in the year 2009 by the previous President of the Surinam Republic. Ronal Venetiaan: "On this spot fifteen prominent sons of Surinam were shot without any form of process by the military regime - they stood for freedom, justice and democracy (...) Their determination left us with the light of hope for justice and truth - This memorial has been unveiled on 8 December 2009 by the President of the Republic of Surinam Drs. R.R. Venetiaan."

—-

(*)

Victims of the December murders

John Baboeram, lawyer

Bram Behr, journalist

Cyrill Daal, union leader

Kenneth Gonçalves, lawyer

Eddy Hoost, lawyer

André Kamperveen, journalist

Gerard Leckie, university faculty

Sugrim Oemrawsingh, university faculty

Lesley Rahman, journalist

Surendre Rambocus, military

Harold Riedewald, lawyer

Jiwansingh Sheombar, military

Jozef Slagveer, journalist

Robby Sohansingh, businessman

Frank Wijngaarde, journalist

Read Full Post »

De reportage gisteravond van AT5 vanuit Paramaribo waarin ook Desi Bouterse die heel gemoedelijk als Opa van de Natie zich tussen het volk op de zondagse vogeltjesmarkt mengde (*) inspireerde mij tot het navolgende nieuwstableau, gebaseerd op de Surinaamse odo (gezegde) “mi na kakalaka mi no abi leti na fowru mofu” (de kakkerlak heeft geen recht in de bek van de vogel). En ja, een goed embleem (zinnepop) kun je op meerdere wijzen lezen en begrijpen.

—–
(*) de originele reportage is na het zien van een reclamefilmpje te zien op de AT5 website… je kunt hieronder zien hoever “door te spoelen.”

klik plaatje voor link naar AT5 video

Read Full Post »

Situated next to the Dutch town of The Hague well known for its international peace and justice institutions, close to the beach with the sea within hearing distance. Rooms with all comfort. Inquiries and bookings via our agency ICC-CPI.INT.

* HOTEL شيفينينغن الكتاب الآن قبل فوات الأوان! (المحكمة الجنائية الدولية المحكمة الجنائية الدولية / الضمان).

تقع بالقرب من مدينة لاهاي الهولندية من أجل السلام الدولية المعروفة ومؤسسات العدالة، وعلى مقربة من الشاطئ مع البحر ضمن مسافة السمع. غرف مع جميع وسائل الراحة. الاستفسارات والحجوزات عبر لدينا وكالة للمحكمة الجنائية الدولية CPI.INT.

Here are some pictures of our facilities / وهنا بعض الصور من مرافقنا:

Neo-classical style building dating back to the year 1883. النيو كلاسيكية بناء نمط يعود تاريخها إلى 1883 سنة

Our lobby. لدينا اللوبي.

One of our comfortable rooms. واحدة من الغرف المريحة.

Read Full Post »

Geachte heer Aboutaleb,

ik reageer op uw positieve reactie op het besluit van het Europese Parlement aangaande EU-breed stadiumverbod voor voetbalhooligans: “Aboutaleb juicht Europees stadionverbod toe.” (1)

Ik begrijp uw reactie, maar denk dat u onvoldoende heeft nagedacht over de ongewenste bijwerkingen op langere termijn op het gebied van burgerrechten, doordat hiermee een precedent geschapen wordt voor groepsgewijs uitsluiten van onrust veroorzakende groepen burgers (ook hooligans zijn burgers), daar waar ik denk dat onze rechtstaat gegrondvest is op individuele burgers en hun individuele verantwoordelijkheid.

Hoe kan een Rotterdams bestuurder een in Italië of Kroatië uitgevaardigd stadiumverbod handhaven? Buitenproportionele controle zal het gevolg zijn. Een stadiumverbod is een heel ander middel dan een bestraffing voor een geweldsdelict. Een veroordeling in een ander land automatisch tot een veroordeling voor het gehele EU gebied te verklaren en het uitvaardigingen van (omstreden) uitreisverboden zoals nu voorgesteld wordt door Groot Brittannië (2), heeft enkel oog voor de taak van orderhandhaving, maar niet voor de fundamentele rechten op bewegingsvrijheid van Europese burgers.

Als iemand geweld gebruikt dient deze gestraft te worden. Vrijheidsbeneming met gebruikmaking van de gevangenis is daartoe het middel. De straf zal afhankelijk zijn van de aard van het vergrijp, maar een straf eenmaal uitgezeten is daarmee dan ook afgehandeld. De trend die wij nu zien is tegengesteld, bovenop taak en gevangenisstraffen worden nu ook andere strafmaatregelen gestapeld, terwijl het grondprincipe toch zou moeten zijn dat je maar éénmaal voor een vergrijp gestraft kan worden. Levenslange stadiumverboden zoals die nu in door media opgezweepte overreacties opgelegd worden, zijn juridische wangedrochten. Gedwongen groepstherapie zou in uitzonderlijke gevallen meer op zijn plaats zijn dan opsluiting en daarover hoor ik maar weinig.

Het stadiumverbod is een heel ander ding dan een gevangenisstraf, het beperkt de bewegingsvrijheid van burgers op bepaalde momenten en plaatsen. Niet alleen is dat een inperking van grondrechten, ook de handhaving ervan  is zeer problematisch. (3)

Ik vraag u nog eens goed na te denken voor zoiets toe te juichen. U, als orderhandhaver van de stad Rotterdam, zal de groots mogelijke moeite hebben om op basis van computerbestanden hele volksmassa’s bij een voetbal stadion te screenen.

Het kan toch niet zo zijn dat door het gedrag van een zeer beperkte groep hooligans het overgrote deel van de voetballiefhebbers aan de methodes van een politiestaat blootgesteld worden. Hoe denkt u dat het gaat? Politieagenten die op vermoeden van ‘hooliganisme’ met een draadloos apparaat en wellicht een iris-scan (zoals gebruikt wordt in Irak en Afghanistan door de US en NATO troepen) mensen aanhouden, om hun legitimatie verzoeken? (4) Een cordon om een stadion leggen, met checkpoints vol elektronische apparatuur en gekoppelde persoonsgegevens, zoals bij de overgangen tussen Israel en de Gazastrook?

Ook is er de al gememoreerde ‘precedentwerking’, waarbij een regeling en vooral een operationeel controlesysteem (centrale database, mobiele controle eenheden die gebruik maken van draagbare biometrische apparatuur voor vingerafdrukken, gelaats- en oogherkenning) zonder veel moeite op andere niet ordelijke sociale groepen toegepast kan gaan worden. De strijd tegen voetbal hooligans ontaard op deze wijze in het experimenteren op burgers met hoog technologische controle-systemen en heeft een grensverleggende werking voor wat maatschappelijk aanvaardbaar geacht wordt aan overheidscontrole. (5) Eenmaal ingevoerd is er nauwelijks een weg terug, zoals de wildgroei aan video-bewaking in de publieke ruimte laat zien. Technologie wordt in de plaats van gemeenschappelijke menselijke sociale controle gesteld.

Als u de gehele tekst van het sport-paket aan maatregelen van het Europese Parlement van 2 februari 2012 leest, dan ziet u dat de maatregel tegen ‘hooligans’ een oneigenlijke onderdeel van een overigens positief aantal maatregelen is (geen doping, geen uitsluiting van vrouwen, enzovoorts).

Het voorgestelde EU-wijde stadiumverbod is uiteindelijk een strafrechtelijke maatregel, die om een grotere zorgvuldigheid van het afwegen van voor- en nadelen vraagt, dan nu het geval is geweest, door dit onderwerp als één van een serie van vijf  ‘sport-maatregel’ te presenteren. (1) Nu is het niet meer dan een aanbeveling van het EU parlement aan de regeringen (“Procedure: Non-legislative resolution; REF.20120201IPR36950”).

Het lijkt mij dat hooliganisme niet bestreden dient te worden in haar uitwassen, maar in haar ontstaan. Hooliganisme is iets dat in Groot Brittannië, heel anders is dan in Italië, zo ook Nederland, enzovoorts. Het behoeft een lokale aanpak en geen EU-wijde ‘ukaze’. Een lokale aanpak, die vragen bij heel de massasport industrie en cultuur (in die volgorde) dient te stellen, vragen over levensomstandigheden van de bevolking van een stad, opvoeding, onderwijs, werk.. en vertier. Een gemeentelijk beleid dat karakter en wenselijkheid van steeds maar weer grotere massa-evenmenten zou moeten onderzoeken en daarvoor andere vormen zou moeten proberen te vinden. Dat is meer een kwestie van creativiteit dan van repressie. Een sociaal-culturele taak, hoe ouderwets dat ook in dit tijdsgewricht mag klinken.

Het levensklimaat van een stad is iets wat vormgegeven kan worden door betrokkenheid van burgers en bestuur, verdergaand dan enkel de ‘vrije krachten van de markt’.

De oplossing van voetbalhooliganisme dient u – en al uw collega’s in andere EU landen – lokaal te vinden, ‘bottom up’. Al uw energie lijkt nu te gaan naar een ‘lik-op-stuk’ beleid, terwijl structurele initiatieven niet genomen worden.

Hoogachtend

Tjebbe van Tijen, Amsterdam 5 februari 2012

——
EPILOOG

Video =  “Alles los met DJ Paul Elstak in de Legioenzaal na afloop van Feyenoord-Ajax”, 7 februari 2010, met de gescandeerde leuze “Rotterdam Hooligans” door een hossende jolige menigte van heel veel mannen tussen de 20 en 40 en zo te zien ook een paar vrouwen.

“Rotterdam hooligans” is hier een ‘geuzennaam’ en dat is niet verwonderlijk, saamhorigheid en uitstoting gaan altijd samen. Aan de orde is hoe saamhorigheid met voetbal als mobilisatiepunt vorm krijgt. Dat wat eens anders was, kan dus ook weer veranderen in de toekomst. Wie weet van de huidige jonge generatie wat het woord ‘nozem‘ of ‘bromnozem’ betekent, terwijl daarmee toch een halve eeuw terug een gelijk ervaren maatschappelijk probleem aangeduid werd, met Amsterdamse straatgevechten tussen ‘pleiners’ en ‘dijkers’? Zo zal het ook met het woord ‘hooligan’ voor volgende generaties gaan. Sociale bewegingen, sociale problematiek schuiven over het podium en verdwijnen uit het zicht. De overmaat aan electorale gelegenheidswetgeving is al wat er van overblijft, terwijl iedere staat echt al genoeg ‘stokken heeft om de hond mee te slaan‘.

In plaats van ‘wetgeving’ zou ‘vormgeving’ moeten komen. Vormgeving van het uitgaansleven en dan niet enkel voor de bovenste strata van onze samenleving met tennis- en golfbanen, musea en theaterzalen. Ik aarzel om voetbalhooliganisme zuiver als een een klasse-verschijnsel te definiëren, maar  niemand kan toch de grote sociale samenhang van een groot deel van deelnemers eraan, ontkennen. Het zijn zeker niet de meest bevoordeelden in onze samenleving die hier hun vermaak vinden. Voetbalvandalisme (de aanvankelijke term, later geïnternationaliseerd tot ‘hooliganism’) is een jonge ‘tak van sport’. Een ontzettende hoeveelheid energie die – kort geleefd – groepsgewijs tot ontlading gebracht wordt. Ontladingen die zich van het voetbalveld – door toenemende controle daar – verplaatst hebben naar andere ontmoetings- en confrontatie-plaatsen, tot aan de rand van de snelweg. Voetbal vaak niet meer dan een aanleiding voor afleiding.

Zelf vormgegeven toernooien met extra mediabelangstelling als trofee. Kortstondige roem binnen de groep, waar ‘leiders’ en ‘volgers’ dynamisch uitwisselbare rollen zijn. ‘Meeloophooligan’ lijkt mij een ‘dubbel-op-term’. De poging om het klassieke model van misdaadbestrijding, het aanpakken van de ‘boevenbaas’  en daarmee de ‘knechten’,  te projecteren op de Hollandse Hooligan gemeenschap en zelfs te verankeren in een Voetbalwet, is een wereldvreemde Haagse parlementaire gedachte. (6)

Voetbaldveldjes met een enkele tribune zijn heel bewust omgevormd tot arena’s met torende etages rondom. ‘Arena’ komt van het Latijnse woord ‘harena’ en dat betekent zand, een speciaal soort zand dat gebruikt werd om het bloed dat vloeide – bij gladiatoren en andere wrede spektakels – in de enorme publieke Romeinse theaters  – op te slurpen. Het is die schaalvergroting en heel de commercie die daar aan mee geholpen heeft, die de grondvesten voor het hooliganisme gelegd heeft en  die  belang heeft om die constellatie in stand houden. Nu deze voetbalindustrie en de daarmee verweven bier-conglemeraten in toenemende mate onaangenaam geconfronteerd worden met de uitwassen van hun eigen schepping, is het onaanvaardbaar dat enkel de hooligan gemeenschap gecriminaliseerd wordt  en het zakenleven buiten schot blijft. Deze omstandigheid draagt een geur van ‘klasse-justitie’ met zich mee.

Sport als spectaculair schouwspel heeft zijn grenzen bereikt. De verhouding passief consumeren en actief deelnemen is geheel en al zoek. Er is een hele hoop energie in hooliganisme waar iets anders mee gedaan kan worden dan nu gebeurd. Zo wij spreken van milieuvervuiling en na lang aarzelen proberen daar wat aan te doen, zo kan ook analoog gesproken worden van ‘sportvervuiling’ en is aan ons allen de taak om daar iets van te maken waar velen plezier aan beleven en hun energie op een prettige wijze in kwijt kunnen raken. ‘Verduurzaamheid’ zou een nieuwe ambtelijke term voor massa sport kunnen worden. Sport waar mensen elkaar weer weten te ‘verduren’.

—-
(1) European Parliament 2012/2/2: “Sport: EU tackles hooligans, corrupt agents and illegal betting.” Five issues in one resolution: Promote sport for girls; – Blacklist hooligans; – Make doping a criminal offence; – Regulate sport agents; -Combine learning and training.
“Blacklist hooligans – Parliament asks that supporters who are known to be violent or to engage in discriminatory behaviour be banned from all European stadiums. A European data base should enable national authorities to ensure that the ban applies to any international matches played on their territory. MEPs also call on Member States and sports governing bodies to commit to tackling homophobia and racism against athletes.”

(2) The Guardian 2010/06/17 Rupert Meyers: “Football banning orders are out of control Our draconian anti-hooliganism legislation unfairly infringes the free movement of football supporters”

(3) Relevante grondrechten
Universele Rechten van de Mens:  “artikel 13 Een ieder heeft het recht zich vrijelijk te verplaatsen en te vertoeven binnen de grenzen van elke Staat.”
EuropaNu.nl (voorlichtings site EU): “Binnen de Europese Unie mag u vrij reizen. Dit betekent dat u slechts een geldig paspoort of een geldige identiteitskaart nodig heeft om naar andere EU-landen i te kunnen reizen. Als burger van een EU-lidstaat bent u geen toerist of reiziger als alle andere, maar heeft u specifieke rechten en mogelijkheden. Zo mag u naar alle andere lidstaten reizen en daar tijdelijk wonen.”

(4) Reuters 2012/02/03: “Football fans in one German state may have to pass through “face scanners” at stadiums, according to interior ministry proposals designed to eradicate hooliganism.”

(5)  The Football Forum 2009/1/13: “Police to target hooligans with fingerprint scanners.” Football Supporters’ Federation fears its use may cause problems for law-abiding fans. A spokesman said: “As far as we’re concerned, football fans should be policed on their behaviour, not their reputation.”

(6) Zie mijn notitie op The Limping Messenger 2012/1/27: “Hooligans sport for ephemeral fame”

Read Full Post »


CDA: Meeloophooligans ook de klos” CDAer Çörüz legt uit in het massaochtendblad De Spits: “de minister moet bij het Openbaar Ministerie (OM) eisen dat ook de meelopers worden vervolgd (…) onder het motto ‘Je was erbij, je bent erbij’.” Het lijkt een aanpak met massa-arresaties zo overgenomen van kameraad Alexander Lukashenko uit Wit Rusland, nu nog vast te leggen in een nieuwe Voetbalwet, straks gemakkelijk van toepassing verklaart op de komende woelingen in Hollands winkelstraten en andere sociale onrust. Wie geeft er nog om het behoud van ‘de rechtsstaat‘? Misdrijven worden gepleegd door individuen en groepsgewijze aanrekening dient gebaseerd te zijn op bewijslast per individu. Met dit massa-arrest voorstel wordt niet de oorsprong van het probleem aangepakt, maar enkel de uitwassen.

De-massificatie (*) van de sport en ander vertier, dat zou op de agenda van de kamerleden dienen te staan. “Zinloos geweld” bestrijden heet het, maar wat te doen met een samenleving waar voor velen de zin van het leven onvindbaar is? ‘Zingeving’ heet dat deftig en als de door de commercie tot massa gemaakte verveelde mens haar eigen zin – zelf vormgegeven spanning en sensatie – doet, dan zijn ze rijp voor massa-arrestatie. Er moet een oorzakelijk verband zijn tussen ‘meeloopkamerleden’, ‘meeloopkiezers’ en ‘meeloophooligans’: “erbij willen horen.”
———–
(*) “Hooligans zijn een product van de vermaaksindustrie en in het veranderen van de culturele waarden van die industrietak zal de oplossing van het hooligan probleem gezocht moeten worden, om het even of het nu om een voetbalstadion of een strandfeest bij Hoek van Holland gaat.” zie mijn betoog eerder op dit blog naar aanleiding van het dodelijke schietincident op het strand van Hoek van Holland, september 2009:  ‘t Hoekje om bij Hoek van Holland: “zoooo wat een kanker er wordt gewoon helemaal geschoten”

Read Full Post »

Grotesque and hypocrite the new Libyan Government statement on the persecution of the alleged killers of Gaddafi. Stating that these could not have been regular opposition groups and that the new government knows the rules of war… and taking prisoners.

“With regards to Qaddafi, we do not wait for anybody to tell us,” NTC vice chairman Abdel Hafiz Ghoga.

 “We had already launched an investigation. We have issued a code of ethics in handling of prisoners of war. I am sure that was an individual act and not an act of revolutionaries or the national army,” the top interim official said.

 “Whoever is responsible for that (Qaddafi’s killing) will be judged and given a fair trial.”

What a lie, as both NATO and the insurgents – that became the army of the new Libyan government – have thrown tons of munition on any spot they thought Gaddafi would be at a certain moment. A fair trial of Gaddafi has never been on the agenda of neither NATO nor the insurgents, who became the new government. Only the International Criminal Court in The Hague lent itself to suggest that such a trial was a viable option, never protesting in public against the repeated attempted killing of their indicted trial candidates, Gaddafi and his close circle.

Photograph published in The Independent 2011/07/24 with this caption: "Nato planes bomb a Gaddafi compound in Tripoli last month. Air strikes by allied forces have become increasingly ineffective"

NATO and insurgents were out to kill all those months, but failed in spite of all the high tech devices put to the task. Now a few hot heads – which are necessarily part of any insurrectionist forces – finished Gaddafi’s life by hand, and they will be made into culprits, to wash the virtual bloody hands of NATO and the new  government.

Photograph published on the web site of the Daily Mail 2011/10/21 with the following caption: "Celebration: Rebel fighters carry a young man holding what they claim to be the gold-plated gun of Colonel Gaddafi which was taken from him."

It is sad that such distortions of reality  are published in the international press without any direct rebuttal.

Gaddafi should have been put on trial. His murder will hamper any attempt to cleanse Libya of decades of dictatorship.

It is most disturbing to notice that – apparently – distant killing by regular armies using state of the art guided missiles airplanes with remote sensing, and the like, is not conceived as murder and somehow a civil way of getting rid of an adversary, whereas traditional lynching on the spot or firing a gun at a victim at close range is perceived as a barbaric act that can be classified as a crime of war or murder.

—-
Two additional sources that give details on other summary executions of pro-Gaddafi forces  in the same town of Sirte, less in the picture than the person of Gaddafi:
– Media Lens: “Killing Gaddafi” 2011/10/27
– Human Right Watch report on Libya: “Apparent Execution of 53 Gaddafi Supporters” 2011/10/24

Read Full Post »

How anybody can protect civilians by throwing bombs from the air? When we find the sight of the mutilated body of Gaddafi on show in a freezer of a butcher store appalling, what about the multiplication of the principle – now in Libya – on the backstage of global news? Which accounts are settled in the shadow? Who gets hold of whom for what, in a situation without rule of law? What has been the example given by the Alliance forces dropping explosives from the air, not bringing members of the contested regime to justice, but to punish them on the spot by attempted annihilation?

When it is true that a fleeing or escaping convoy of Gaddafi has been attacked by NATO airplanes with their deadly load just outside of Sirte, why to muddle about the subsequent lynching that seems to have taken place? NATO tried to lynch from the air, long distance and  ‘high tech’, opposition forces finished the job by hand on the ground.

Who will hold out her or his phone camera to document the revenge between civilians triggered by such examples, raging now in Libya?

It is sufficient to have read the recent report of Amnesty International “LIBYA: THE BATTLE FOR LIBYA: KILLINGS, DISAPPEARANCES AND TORTURE” published on September 13. 2011, to know that the perpetration of violence was/is not only a monopoly of the Gaddafi regime in Libya, but has entered the veins and bloodstream of this society.

"Muammar Gaddafi's 'trophy' body on show in Misrata meat store Libyans queue to see dictator's body as wounds appear to confirm he was killed in cold blood" (The Guardian October 22, 2011)

These are the days of the ‘little axes’, in so many hands, falling down on so many heads… How dare heads of state – like Sarkozy – speak through broadcasts to the Libyan people, “Its time now for reconciliation” , whereas those that need to be reconciled have been left behind with a collapsed state and hardly any governmental or citizen’s networks to undertake such a huge task of building a civil society and reconcile?

Many millions have been wasted on advanced technological military exercises. Nobody wanted to invest in diplomatic and civil campaigns to bring about regime change.

The nazi regime lasted a mere twelve years and ‘de-nazification’ several decades. We Europeans have not been able to stop the wild enforced regime change by an outsider high technology military force. NATO has been send in, paid by our tax money. What has been sold to us by Aljazeera and the like as a ‘people’s revolution’ may in the end well have mutated into a ‘coup d’état’ where the top have been toppled, but the echelons just below it remain in control.

Who then will be responsible for the ‘de-gaddafization’ of Libya?

This is certainly not a task for generals and their milieu of the military industrial-complex, it is not something NATO is good at and still we Europeans lay the solving of humanitarian crisis in the hands of the military  allowing the derivation from ‘problem solving’ into  ‘problem making’. It is sad that in times where ‘development aid’ and ‘humanitarian aid’ is discredited by many politicians, and scratched off the budget in many EEC countries, that military investments in missions like the one in Libya are well supported by the same representatives, we all have voted into our parliaments. There are even – recently – several examples of military missions paid for by  budgets earmarked for development aid.

Don’t we need new institutions, or at least a radical reformatting of the tasks of big organisations like NATO to try out other methods of human protection and appeasement?

Read Full Post »

A dictator is never alone. A dictator is a system whereby one man or woman is the figurehead with whole strata  of society deriving their social position and wealth from their participation in a system of rule both headed and symbolised by a specific ruler. Removing just the figurehead and his or her direct entourage does not cleanse a nation of its dictatorial past. With a figurehead removed in a spectacular way, entrenched deeper layers of a system of dictatorship tend to remain largely intact. Summary execution – which may have happened today to Gaddafi by unruly troops of the new power – bypasses any attempt at reestablishing a just society.

Trying a dictator in court may help to lay bare the social strata that have been keeping a dictatorship in place. The dictator and his entourage may defend themselves and point to others who were part of their rule and may now pose as liberators. The defence of a dictator in court  may also expose all forms of international support for a regime by countries, parties and other leaders who may only recently have turned against a dictator whereas before they were supporting a totalitarian system in economic, military and diplomatic ways.

The killing of Gaddafi without any form of justice serves many interests: many members of the new Libyan government involved in Gaddafi’s regime; Libyan businessmen that derive their wealth from dealing with the Gaddafi rule; political leaders both retired and active who have received Libyan support or did make economic deals; academics, intellectuals, artists, architects and so on  that did get Gaddafi’s financial support or who performed for him. The killing has been tried by NATO many times in the last months, throwing tons of bombs on Gaddafi’s premises and saying that they were not targeting the leader as such. Now we will have to wait to see if sufficient details of the circumstances of the violent death of Gaddafi will come out to establish at least some form of truth of what has happened today.

Those who dance in the streets  to rejoice the violent death of a dictator may well be the recruiting force for the next totalitarian regime in the making.

====

written Thursday October 20th 2011

See also these related articles from previous months on Libya, Gaddafi and international law:

– 2011/05/02 NATO’s Collateral Tyrannicide: will it bring Justice and Peace?
– 2022/05/16 Yet another telephone call from Libya to The Hague…
– 2011/05/26 2006 Saddam ~ 2008 Karadzic ~ 2011 Mladic captured alive: what about Gaddafi?
– 2011/05/28 G20 2011 dinner: dessert from the desert: a Libyan Oil Cocktail
– 2011/07/23 The disembodied Leviathan of Libya
– 2011/08/02 Emblem for the International Criminal Court: Iustitiae Languor
– 2011/08/21  What will be the last view of Gaddafi of this world?

Read Full Post »

Iustitiae Languor/Justice Falls Down:
Indictment for Gaddafi but not (yet) for Assad makes one wonder and the symbol of Justitia as an impartial being came to mind and it made me  search in one of the emblemata databases for the word ‘justice’, this one popped up and though made in the 17th century it is still fitting four centuries later, where the geo-political situation in the world often gets out of control, like an unbridled horse.The emblem book (*) has the old German text on the facing page and it reads:

motto (de)
Gerechtigkeit gehet zu Grundt.
subscriptio (de)

GLeich wie ein wildes/ freches Pferdt
Stelt sich die Welt jetzundt auff Erdt/
Das wildt Pferdt leydet kein Gebiß/
Die welt die leydet kein Verdrieß/
Doch haßts vnd scheucht insonderheit/
Der Gesetz Recht vnd Gerechtigkeit.

A quick rendering of the somewhat obscure German – with an eye to the Latin – could read in English:

Like an untamed horse
The world puts itself on earth
A wild horse not bridled by a bit
A world not guided by remorse
But hating and dossing off especially
Law, righteousness and judiciary.

——–

(*) Proscenium vitæ humanæ siue Emblematvm Secvlarivm, Ivcvndissima, & artificiosissima varietate Vitæ Hvmanæ & seculi huius deprauati mores, ac studia peruersissima. Versibvs Latinis, Germanicis, Gallicis & Belgicis ita adumbrantium … (1627, Frankfurt)

Read Full Post »

Pictures of tanks advancing on Hama and demonstrations in that town of these last days.


‎”Syrian tanks storm the city of Hama”
I read today and the mere name of that haunted town makes me shiver, as tens of thousands of people were massacred there in the year 1982 on orders of Assad Senior, the death toll ranges between 20 and 40 thousands. A genocide forgotten – some say – a political mass-murder would be a more apt classification. The movie below commemorates the 1982 ordeal of Hama in Syria.

 

The well documented Syrian Human Rights Committee has this report on the 1982 Hama Massacre: http://www.shrc.org/data/a​spx/d5/2535.aspx

Infringements on human rights in Syria have been documented for decades by organisations like Amnesty International and Human Rights Watch. This has not led the ‘international community’ to take any serious action against the Assad regime. The Assad dynasty is a stabilising power in the region, as was the Egypt of Mubarak. The fate of Syrian citizens is judged as being less important than the Middle East Entente.

Also the International Criminal Court in The Hague – sadly enough – is more lead by the geo-politics of its constituent states, than by the rule of international law. Whereas the UN Security Council asked the ICC to research whether the Libyan government should be indicted for its threats to the civilian population. No such actions have been taken against the Syrian government of Assad Junior. The balance of power in the Middle East is more important than the balance of international justice. Or will the attack of tanks on demonstrating citizens of the town of Hama make the bascule of justice move to its proper position?

Of the 139 states that have signed the Rome Statute of the International Criminal Court, 34 have not ratified the treaty, Syria is one of them.

Read Full Post »

Kon het vanmorgen niet laten te reageren op een NRC discussie item van de hand van ‘misdaadeconoom’ Ben Vollaard van de Universiteit van Tilburg, over het onbehandeld opsluiten van veelplegers… omdat ‘vergelding’ en ‘verwijdering uit de samenleving’ de voorkeur zou moeten krijgen.


Jammer nu voor de groep van mensen die de provocatieve stellingen van ‘vergelding’ en ‘verwijdering’ zonder behandeling ondersteunen dat er op onze planeet geen gebieden meer zijn die geroofd kunnen worden om er dan het Nieuw Nederlands Bagno te vestigen. Als je van de niet aan de macht zijnde laagste volksklasse was kon je voor het stelen van een aardappel – in de goede oude tijd in Engeland – al veroordeeld worden tot verbanning naar Australië. Dan toch maar de Antillen behouden en ze omvormen tot Duivelseilanden? De misdadigers geheel en al uit het zicht – gewoon verdwenen voor een x aantal jaren – dat is de wens van ieder niet-weldenkend mens. Het huidige peil van het voorstellingsvermogen van wat modern gevangenschap inhoudt in Nederland is lager dan ooit. Maatregelen die even Draconisch en Totalitair, als Onuitvoerbaar zijn worden met grote regelmaat door politici die zich gevoed weten door deze massale onwetendheid aangedragen, zoals zoiets idioots als het verbieden van porno in gevangenissen. Geschiedenis van de hervorming van het gevangeniswezen in Nederland komt al helemaal niet aan de orde, zodat oudbakken ideeën als ‘eenzame opsluiting’ alsook ‘meer mensen op één cel’ als leuke ideetjes tot in de Tweede Kamer komen te circuleren.

Het is (weer) tijd voor het gevangeniswezen en de hen ondersteunende instellingen om hun taken en opvattingen aan den volke te tonen in wat voor een vorm dan ook. Het huidige 18e eeuwse Bagno-denken behoeft een antwoord. De verlichte gedachten over het afschaffen/voorbijstreven (abolitionisme) van gevangenissen van een eeuw terug die de emancipatie van de toenmalige misdadiger tot doel hadden, lijken geheel en al uit het beeld. Toch ligt in een dergelijk utopisch denken over gevangenschap de sleutel om het ‘mogelijke’ te veranderen met het beeld van het ‘onmogelijke’ voor ogen.

Overblijfsel van een van de Franse bagno's in Guyane/Zuid-Amerika

Het betoog van Ben Vollaard op de opiniepagina van de NRC van zaterdag 17 juli 2010 (opinie-katern pagina 7) is vooral kwantitatief en het ethisch-sociaal element ontbreekt. Zijn vergelijking kunnen daardoor niet meer dan suggestief zijn. Dat wat zijn voorkeur heeft  is door middel van “harde” cijfers weergegeven, dat wat hij afkeurt wordt met een ongedocumenteerd verwerpen van hem onwelvallige cijfers afgedaan (“De veelgebruikte recidivecijfers zeggen niets”) of worden onmeetbaar genoemd (“Als we het opvoedende effect van het lange opsluiten in de criminaliteitscijfers proberen terug te zoeken, dan blijkt dat te klein om op te merken”). Ik denk daarentegen tussen de regels van zijn betoog te lezen dat het evident is dat er een effect op de samenleving is van het opsluiten van een veelpleger en dat het tegelijkertijd ook nodig blijft om zowel het gevangenisverblijf als de herintreding van een gestrafte als een opvoedende taak – in naam van de samenleving – te handhaven. Volaard doet in zijn opinie artikel het tegenovergestelde met deze stelling: “De grote klappers zijn te maken met selectief lang opsluiten, niet met behandelen.” En deze negatief bedoelde stelling wordt nog eens extra ondersteund door de redactie van NRC/Opnie met de kop “Lange celstraffen hebben gunstig effect” en de onderkop “Justitie Hulpverleners willen daders graag genezen van criminele neigingen maar dat lukt niet.”

Dit is wat er van het enigszins gemodereerde standpunt uit het volledige opinieartikel van Vollaard overblijft op de openingspagina van de internet versie van de NRC: "Resocialiseren? Ach nee, de criminaliteit bestrijd je met eenzame opsluiting." Stond deze samenvatting de auteur van het oorspronkelijke artikel voor ogen? Wellicht is het georganiseerd toeval dat de zoveelste opiniie-actie van Wilders er pal naast staat. Detail screen-shot gemaakt op NRC-site op 21/7/2010.

Ergo, het wachten is op kamervragen of een voorstel voor wetswijziging van de PVV en al die het politiek gunstig achten om daar aan mee te doen, om nu eens op te houden met “knuffelen” van misdadigers en dat “tuig keihard aan te pakken.” Bij aandachtig herlezen van het opinie-artikel van universitair wetenschapper Ben Vollaard, proeft men soms het  weinig academische en des te meer politieke venijn, neem dit zinnetje: “Zo houdt in de stad Utrecht de behandelmaffia het justitiebeleid in gijzeling.” Weer een andere zinsnede van Vollaard verdient bijzondere aandacht van de advocatuur die – naar wij mogen hopen – het nog steeds als hun taak zien om hun cliënten zoveel mogelijk buiten het gevang te houden: “De potentie om met selectief langer opsluiten de criminaliteit verder te doen dalen, is nog groot.” Ik lees er niets anders in dan ‘deportatie’ in plaats van ‘detentie’. Deportatie naar één van de de binnen Nederland gevestigde bagno’s of verbanningsoorden, waar er geen stuiver verspilt zal worden aan socialisatie, opvoeding, opleiding of herintreding, maar het enige nut en doel is het uit de samenleving weg halen en houden voor een zo lang mogelijke termijn, van misdadigers die zich aan have en goed van anderen durven te vergrijpen.

Ik chargeer hier doelbewust omdat het plaatsen van dit soort artikelen in het huidige politieke klimaat door een kennelijk onbezonnen wetenschapper, dit wellicht niet beoogde uiteindelijke effect kan hebben. Als ik op de website van het Algemeen Nederlands Persbureau het oorspronkelijke persbericht vind van het verschijnen van een studie van Vollaard “Het effect van langdurige opsluiting van veelplegers” , zijn daar al meer nuances te lezen als in de uiteindelijke oproep tot het geven van ‘je mening’ (“Zijn burgers gebaat bij het opsluiten van veelplegers”) van de NRC te vinden zijn:

“Uit eerder onderzoek blijkt dat de in deze studie aangetoonde verbetering van de maatschappelijke veiligheid door de veelplegeraanpak samen kan gaan met een beter leven voor de betrokken veelplegers. De langere tijd in de gevangenis biedt de mogelijkheid voor langdurige, intensievere behandeling, waaronder aanpak van drugsverslaving. Veelplegers lijken daar baat bij te hebben – al blijkt de behandeling voor verbetering vatbaar.”


Dat is weer een heel andere toon en een heel ander accent, dan het ‘lik op stuk’ aanpak artikel in de NRC. Ik heb nog niet de mogelijkheid gehad om al de honderd of zo pagina’s van dit rapport door te lezen en wellicht geeft dat een nog meer gemodereerd beeld. Wat hiermee weer duidelijk wordt is hoe in de afgelopen jaren condensaten van wetenschappelijk onderzoek en dan het liefst met “harde cijfers”, een rol gaan vervullen in de politieke praktijk. Oppervlakkig lezen van pakkende krantenkoppen en als het enigszins in de kraam te pas komt “hap” en al weer een bijtende politicus die iets onbegrepens verorbert heeft en tot beleid probeert te maken. Het wordt tijd dat wetenschappers en krantenredacties, om het even,  zorgvuldiger, meer doordacht, omgaan met het in het maatschappelijk debat plaatsen van onderzoeksgegevens…

In 1983 deed ik een poging om met behulp van een serie tentoonstellingen en kunst-installaties het gevangenisprobleem in al zijn aspecten voor een breder publiek zichtbaar te maken. In de Universiteits Bibliotheek Amsterdam – waar ik toen als conservator werkte – was er de tentoonstelling ‘Celdroom – een wereld zonder gevangenissen’ waar aan gevangenissen gerelateerde voorwerpen de achtergrond vormden voor het tonen van enkele honderden boeken uit vier eeuwen die het grote scala aan zienswijzen en ervaringen met betrekking tot gevangenissen en straffen toonde. Het was een aanzet tot nadenken en ook waarschuwing tegen al te simpele spontane nieuwe oplossingen voor een oud probleem. Het zou goed zijn in een andere vorm, met betere media en meer permanent zulk een mogelijkheid om inzicht te krijgen gestalte te geven. Ik kan mij voorstellen dat meerdere gevangenissen in Nederland een soort publieksruimte krijgen waar misdaad en straf in historisch perspectief getoond worden. Dat perspectief kan dan verschillende opvattingen van wat misdaad is en hoe er gestraft dient te worden, naast elkaar tonen. Enkelvoudige of synthetische representaties ontaarden in propaganda en dienen dus vermeden te worden. Dat zou ook een stap kunnen zijn in de richting van meer contact mogelijkheden van de buitenwereld met de binnenwereld van gevangenissen.

Kijkje in één van de vele vitrines met studies over het verband tussen de dwangarbeid in het Amsterdamse ‘rasphuis’ en de latere disciplinering van arbeiders in fabrieken. Klik foto voor grotere versie…

Read Full Post »

De Damschreeuwer is vandaag met een provocatief interview op AT5 (de lokale televisiezender van Amsterdam) geweest en geniet duidelijk van het podium dat hem als nationale anti-held gedurende enige tijd geboden wordt. Wat hij te zeggen heeft is niet veel meer dan “slap gelul” en ik heb goede redenen om deze uitdrukking hier te gebruiken. Kijk/luister hiervoor naar het 9 minuten (lange versie) interview op AT5, daarbij wil ik echter ook een kanttekening van fundamentele aard plaatsen:

Voor de goede orde: de zaak van de Damschreeuwer, dat soort zaken, gaat om het principe van ongelijkheid in rechtspleging en het niet navolgen van bestaande regels en goede gebruiken, in dit geval het onjuiste middel van verlengd voorarrest voor een in principe niet strafrechtelijk vergrijp. Dat de persoon die dit overkwam een dorpsgek, querulant, of provocatief persoon is, doet weinig af aan de principes die in het geding waren. Als ik tegen de doodsstraf ben uit principe, dan heb ik de gevolgen van dit standpunt te dragen. Als bij een bepaalde ter dood veroordeling in een bepaald stadium blijkt dat iemand die wellicht onschuldig was, of over wiens schuld twijfels waren, alsnog onomstotelijk schuldig blijkt, dan geeft het geen pas om mijn principiële standpunt tegen de doodstraf daarom te wijzigen. In deze zin is de zaak van de Damschreeuwer een goede testcase. De rechtsorde is namelijk gediend bij het zelfbenoemd controleapparaat van burgers in de samenleving, die naast de gestuurde algemene verontwaardiging, bereid zijn om ook een andere stem te laten horen.

Hans von Aachen "Triumph of Justice" 1552

[voor degenen die aangesloten zijn bij Facebook, daar is een uitgebreide campagnepagina te vinden:
DE DAMSCHREEUWER MOET VRIJ, waarin gedurende ruim een maand deze zaak op allerlei manieren nauwlettend gevolgd is.

Read Full Post »

37e dag voorarrest 10 juni 2010:

De Damschreeuwer = VRIJ maar nog niet vrijgesproken.

416 mensen ondertekenden de petities gestart door Hen Krol, talloze commentaren en veroordelingen van zijn gijzeling/voorarrest waren in de eerste twee weken te horen, later verminderde de belangstelling, zoals fraai te zien is op de petities.nl web site. Voor het digitale nageslacht hierbij de belangstellingscurve… van de petitie-site.

De conference van Freek de Jonge aan de vooravond van de verkiezingen zal zeker aan de overwegingen van de rechters om hem niet langer in voorarrest te houden hebben bijgedragen. Toch nog de macht van het woord? Wel versterkt door geconcentreerde media-aanschat (1.6 miljoen kijkers) denk ik mij als getal te herinneren. De zaak zelf is nog niet afgedaan. Het is van belang om ook de nu intredende vertragingstactiek van het rechtssysteem bij te houden. De zaak begint nu overeenkomsten te vertonen met die van de wegens majesteitsschennis op de Dam in Amsterdam opgepakte Uruguayse demonstrant tegen “De Domme Prins” en zijn ontkenning van enige betrokkenheid van zijn schoonvader bij de Argentijnse genocide tijdens de vuile oorlog (in het jaar 2002). Waarmee we tevens in de toekomst kijken en luisteren en een schreeuw over de Dam denken te horen “Nunca Mas!” tijdens de kroning van Willem Alexander met Pa Zorreguieta op het bordes van het paleis. De lieden die dat mogelijk gaan roepen zijn waarschijnlijk meer nuchter dan de Damschreeuwer op de vroege avond van 4 mei 2010.

[Deze tekst werd geschreven voor de Facebook campagnepagina: DE DAMSCHREEUWER MOET VRIJ!]

Kort videofragment met verklaring advocaat van de Damschreeuwer voor lokale televisie AT5

Read Full Post »

Karadzic his court case at the tribunal in The Hague is progressing so slowly… and is interrupted all the time, sometimes for months … contrary to Saddam Hussein who was disposed in a hurry . Are we losing justice along the track?

A documented tableau I made for Saddam & Radovan in July 2008; click picture to see the webpage

Is there and advantage in the slow turning wheels of justice? Will the hurried verdict of Saddam Hussein who was captured in December 2003 – being in hiding for nine months – and executed exactly three years later in december 2006, leave more doubts than the process of  Radovan Karadzic who was arrested in July 2008 – after being at large for twelve years – and is now still tried by the court?

Quick justice may be satisfying but tends to leave doubts in the long run. Slow justice is often experienced  as an evasion of the trial process, but may provide the necessary opportunities for defence by the the person being indicted and thus leave less space for doubt in the end.

Read Full Post »