the limping messenger

ARMAND: “…spaced out als ik”
uit een liedje “Ben ik te min…” ooit gelanceerd door Philips/Fontana records in Eindhoven (die zijn pleidooi voor softdrugs niet waardeerde)

Zijn final high en mijn eerbetoon voor een dwarszinger (mijn softdrugs liggen meer in het bereik van franse kaas en japanse sake, maar ieder het zijne, zolang er maar niet onder mijn raam op een hashterras gehinnikt wordt door de stoonde italianen; ik vind dat hash stinkt, een ander weer kan niet tegen de geur van een uitgelopen frans kaasje).

Dan nog even een check van mijn bronnen… de strofe die ik hier aanhaal komt van een Youtube filmpje met een re-take in 2005 van zijn eerst hit uit 1967 :ben ik te min…”, waarbij dit deel van de oorspronkelijke tekst gewijzigd is, in plaats van
“Je bent nu net zo idealistisch als ik maar, hoe wil je het in godsnaam anders gaan doen?”
–
zingt hij
“Je bent net zo spaced out als ik en hoe wil je dat in godsnaam anders dan?”
–
‘spaced out’ is een weinig vaststaand begrip:
Mettriam/Webster:
– “dazed or stupefied by or as if by a narcotic substance : high” of
– “of very strange character : weird”
The Urban Dictionary has this odd statement:
– “1) Absentmindedness in the form of a personality trait.
Note 1: People who are spaced out are usually considered to be stupid by their peers, although often these people are actually very smart.
– Note 2: Incorrect usage of this term has been applied to people on drugs. There are terms for that, so do not to confuse them with “spaced out.”
Cambridge dictonaries on-line:
– “Someone who is spaced out is not completely conscious of what is happening, often because of taking drugs or needing to sleep”

Dus we wen niet echt wat Armand bezielde in 2005, wel dat hij na zijn eerste hit bij Fontana/Philips van label veranderde om te kunnen zingen wat hij wilde en uiteindelijk zijn eigen platen ging produceren….
Hij begon als en bleef een protestzanger, heel zijn leven.. begin dit jaar nog trok hij naar het bezette Maagdenhuis, laat ik dit fraaie statement citeren van een VPRO uitzending/web pagina uit juni dit jaar:

“Het werd godverdomme weer eens tijd, zeg”, zegt hij. “Sinds de bezetting van ’69 hebben we genoegen genomen met repressieve tolerantie. Het is een vruchtbare strategie gebleken van de bestuurders: net doen of je meebeweegt, maar stukje bij beetje de kraan steeds verder dicht draaien. Het heeft ons gemaakt tot wat we nu zijn: een stelletje bange zeikerds. Juist daarom was het zo fantastisch om te zien dat de studenten eindelijk durfden. En toch zag je ook dat ze hartstikke bang waren. Ze durfden niet eens te roken binnen. Tegen mij zeiden ze het ook: je moet buiten blowen. Ik heb gezegd: no blow, no show.”

2015: Anders dan in 1967 wordt hij niet meer door Philips gelanceerd, maar door zichzelf in een final ‘space-out’.

Wie zijn jongste foto’s van zijn te vroege oude dag bekijkt ontkomt niet aan het zilvergrijs laten uitgroeien vanaf zijn kruin van de henna waarmee hij decennia lang zijn lange haren verfde… deze groeiende vergrijzing was als een voorbereiding op een ander bestaan, in ‘outer space’.