the limping messenger

Op zaterdagmorgen vroeg op  24 november 2012 werd op het Station Hollands Spoor een 17 jarige jongen, Rishi Chandrikasing, door de politie doodgeschoten. De omstandigheden waren onduidelijk, echter vond ‘het overleg’ van burgermeester en hoofdcommissaris van politie en de Officier van Justitie, het niet nodig de agent die het dodelijk schot loste in afwachting van een komend onderzoek op non-actief te stellen.
Jozias van Aartsen was de verantwoordelijke burgemeester.
Deze dodelijke schietpartij en de wijze waarop die afgehandeld werd grepen mij aan en wekten ook mijn verontwaardiging over het optreden van de Haagse autoriteiten. Ik heb in dei tijd 11 prenten en artikelen verspreid op sociale media, alsook een open brief aan de burgemeester van den Haag Van Aartsen geschreven.
Nu Jozias van Aartsen benoemd is tot interim burgemeester van Amsterdam, heb ik de behoefte (3/11/2017) enkele Haagse conflicten waar in hij een rol speelt, in herinnering te brengen [ik herplaats op dit blog 4 van de 11 postings; dit is nummer 4 en dat bericht komt pas meer dan één jaar na het dodelijk schot, als de agent die schoot uiteindelijk vrijgesproken wordt].

13 maanden duurde dit gerechtelijk dralen en de uitspraak mag dan geen ‘rechtelijk dwalen’ zijn, maar het vonnis bevestigt enkel de huidige praktijk van ordehandhaving, daar waar die praktijk geleid heeft tot een – achteraf bezien – onnodig dodelijk slachtoffer. Het symbool van Justitie mag dan wel geblinddoekt zijn, de rol van het recht is er wel degelijk één van in ogenschouw nemen en daarbij dient er niet enkel naar het verleden, maar ook naar de toekomst gekeken te worden. Wij verwachten van een rechterlijke uitspraak niet enkel een beoordeling naar het heersend recht van iets dat gebeurd is, maar ook een vingerwijzing hoe dat in de toekomst voorkomen kan worden. Dit laatste element was volstrekt afwezig in de uitspraak in de zaak over het doodschieten door een politieagent van de 17 jarige jongen Rishi.

WAT ALS?

Vanmorgen (24/12) nog eens de rechterlijke uitspraak in de zaak Rishi overdacht en schrijf dan:

Rishi Chandrikasing 24/11/2012 – 23/12/2013: HET RECHT IS GESCHIET

13 maanden duurde dit gerechtelijk dralen.

Een verdachte die als ‘vuurwapen gevaarlijk’ aangeduid is en bij de eerste poging tot aanhouding wegholt kan door middel van een politievuurwapen tot stilstand gebracht worden. Dat is wat ik uit het vonnis begrijp. Geoorloofd geweld. Want “wat als” zulk een verdachte nu eens door had kunnen hollen en buiten het bereik van de politiemensen die hem wilden aanhouden anderen door schoten verwond had?

Ook in de media werd deze ‘wat als’ redenering in allerlei vormen herhaalt.

Als ‘wat als’ redenering acceptabel zijn en zelfs tot een niet strafvervolging bij dood door schuld kunnen leiden, dan past het ook om niet één enkele hypothese te gebruiken in de zaak Rishi, maar meerdere.

Voor die hier te formuleren, blijft nog de onduidelijkheid over de vermeende ‘vuurwapengevaarlijkheid’ van Rishi. Hoe onomstotelijk is dat nu bewezen? Konden de met bewakingscamera’s waargenomen suggesties van het dreigen met een verborgen wapen en de getuigenis van de Engelse reiziger, met de gebruikte rechtsgang, wel voldoende kritisch beoordeeld worden? Wist de jongen Rishi eigenlijk wel dat hij als wapengevaarlijk aangemerkt was? Kende hij dit begrip wel en kende hij het gevaar waaraan hij zich blootstelde door weg te hollen?

Kennelijk NIET.

Daarin ligt wat mij betreft het onbehagelijke gevoel van de uiteindelijke rechterlijke beslissing in deze zaak.

Want, er zijn ook andere ‘wat als’ redeneringen mogelijk om er maar twee te noemen:

“Wat als de politie eerst één of meerdere waarschuwingsschoten had afgevuurd?”

“Wat als de politie Rishi in eerste instantie hadden laten lopen?”

Er was namelijk enkel het vermoeden en geen zekerheid of de aan te houden verdacht wel echt vuurwapengevaarlijk was.

Nu blijft van de zaak Rishi over dat in het Nederlands recht het toegestaan is aan politieambtenaren om, enkel op vermoeden van vuurwapengevaarlijkheid, direct – zonder waarschuwingsschoten of verdergaand protocol dan “halt of ik schiet” – daadwerkelijk op een verdachte te schieten.

Ik noem dat

“HET RECHT IS GESCHIET”

—
Naschrift 26/12/2013:

“Er raakte niemand gewond” lezen we hier… er werd namelijk NIET gericht geschoten, maar enkel een waarschuwingsschot gelost. Zo kan het dus ook, waarom deze gangbare vorm van aanhouding NIET gebruikt is bij de aanhouding van de 17jarige jongen Rishi in den Haag? Ik weet het niet. Niemand weet het… de vraag werd ook niet gesteld bij het eindoordeel van de Haagse Rechtbank afgelopen week. NEE IN DEN HAAG WERD NA HET ROPEN STA OF IK SCHIET DIRECT GESCHOTEN:raak… ook al was dat waarschijnlijk niet de bedoeling.
Dat element mist in het Rishi vonnis!
www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/35…
—
krantenkop is ontleend aan De Volkskrant
www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/35…

===
zie ook mijn andere reacties op deze zaak

– 12/12/2013: “Rishi Chandrikasing, Geen Moord – Geen Doodslag – maar wel DOODSOORZAAK: POLITIE!”
www.flickr.com/photos/7141213@N04/11336907785/

– 24/11/2013: “Rishi Chandrikasing doodgeschoten op Station HS Den Haag, 365 Dagen Later: overheid draalt & faalt”
www.flickr.com/photos/7141213@N04/11029678453/