the limping messenger

HEEL DE LUCHTVAART-SECTOR & HAAR GEBRUIKERS TREFT SCHULD.
Zo lees ik dit artikel… “Het vuile spel met de herrie van Lelystad Airport” in de Volkskrant van 29/11/2017.
[iHitNews aflevering 11]
“Ze voelen zich bedonderd, de burgers van Gelderland en Overijssel. Vanaf 2019 krijgen ze dagelijks te maken met het lawaai van laag overkomende vliegtuigen die naar Lelystad Airport gaan. Tot juni wisten ze nog van niks en nu zijn ze slachtoffer van een politiek spel.”
Het volledige artikel van Mac van Dinther & Dion Mebius staat hier:

MAAR…. buiten al die manipulaties die terecht blootgeegd worden, is er ook deze vraag…

Zijn deze provinciale stiltegebiedklagers principieel niet-vliegers?
Nee dat niet. Wie mobiel wil zijn en snelweg, spoorlijn en vliegveld mijdt komt niet ver en nog minder vlug op een verre bestemming.
DE GROEI VAN DE LUCHTVAART IS NIET VAN GISTERN MAAR VAN VER VOOR EERGISTEREN.
~
Zeker niet all vluchtbewegingen van vliegtuigen naar en van Nederlandse luchthaven hebben Nederland als eindbestemming of vertrekpunt. Knooppunten, interlokale, interregio en intercontinentale zijn onoverkomelijk verbonden met die door vrijwel allen GEWENSTE MOBILITEIT.
Zou er met het bestaande, voor het oog onzichtbare maar voor het oor niet onhoorbare, stelsel van aan- en wegvliegroutes voldoende capaciteit zijn, als de internationale verdeling van luchtvaartknooppunten beter gedistribueerd zou zijn?
~
Wellicht, maar zijn daarmee uitbreidingen van luchtroute-capaciteit zoals beschreven in dit goed gedocumenteerde artikel, niet langer nodig?
Mijn antwoord is: de huidige politiek van ongebreidelde groei van aangeboden mobiliteit tegen spotprijzen, dient een halt toe geroepen worden. Niet enkel om de verdere verspreiding van luchtvaartsnelwegen boven stiltegebieden tegen te gaan, maar tevens om de milieugevolgen, alsook de sociaal-culturele gevolgen van al te grote mobiliteit te keren.
~
Immers
HOE BEREIKBAARDER EEN PLAATS WORDT, HOE MINDER DE MOEITE WAARD HET NOG IS OM ZO’N PLEK TE WILLEN BEREIKEN.
De consumptieve globaliserende gelijkschakeling van alles ondermijnt het vroegere bijzondere karakter van een bestemmingsoord.
~
Niet, weinig ,of geheel niet belaste VLIEGTUIG-KEROSINE die nu massaal in de atmosfeer terecht komt en de klimaatafspraken op top-niveau tot een lachertje maken, dient zwaar belast te worden. Steden en andere voor toeristen aantrekkelijke gebieden, die niet langer overspoelt wensen te worden door ingevlogen toeristen-massa’s dienen maximale quota vast te stellen van wat een stad, zonder ten onder te gaan aan het toerisme, nog kan verwerken. Die redenering geldt ook voor de bewoners zelf van zulke aantrekkelijke steden en gebieden, ook zij dienen hun neurotische reisdrang van vele ‘vliegvluggertjes’ per jaar te beteugelen.
~
Dit alles legt de echte reiziger, de echte zwerver geen stroobreed in de weg… Spoorlijnkaartjes dienen weer een vaste prijs te krijgen en reizen moeten overal onderbroken kunnen worden… over elkaar heen struikelende aller, aller goedkoopste boekingssystemen dienen aan banden gelegd te worden… per seconde in prijs verspringende trein-, bus, vliegtuig- en hotelboekingen dienen gedwongen te worden in een keurslijf van vaste prijzen. Reizen moet weer het karakter van zwerftochten krijgen, leren wat er tussen hier en daar bestaat…
~
De lange afstand wandelaar, de fietser, de roeier, de zeiler, mits zijn niet allen tegelijkertijd dezelfde op het internet aangeprezen routes nemen, plaatsen een bescheiden voetafdruk, pedaaltrap, roeihaal of kielzog op het milieu.
~
De zieke toestand van vliegtuigladingen toeristen die hoog boven oorlogsgebieden heen elders vertier gaan zoeken zijn door terroristische aanslagen al enigszins ingeperkt… Zoiets zou ook vanuit een positieve visie geregeld kunnen worden.
~
DE WASSEN VLEUGELS VAN IKARUS ZIJN NU VAN ALLUMINIUM
SMELTEN NIET MEER
OREN & LONGEN DOEN DAT WEL
DAT IS DE VAL DIE ZOWEL HOOG- ALS LAAGVLIEGERS
VOOR ONS OPGESTELD HEBBEN