De Damschreeuwer is vandaag met een provocatief interview op AT5 (de lokale televisiezender van Amsterdam) geweest en geniet duidelijk van het podium dat hem als nationale anti-held gedurende enige tijd geboden wordt. Wat hij te zeggen heeft is niet veel meer dan “slap gelul” en ik heb goede redenen om deze uitdrukking hier te gebruiken. Kijk/luister hiervoor naar het 9 minuten (lange versie) interview op AT5, daarbij wil ik echter ook een kanttekening van fundamentele aard plaatsen:
Voor de goede orde: de zaak van de Damschreeuwer, dat soort zaken, gaat om het principe van ongelijkheid in rechtspleging en het niet navolgen van bestaande regels en goede gebruiken, in dit geval het onjuiste middel van verlengd voorarrest voor een in principe niet strafrechtelijk vergrijp. Dat de persoon die dit overkwam een dorpsgek, querulant, of provocatief persoon is, doet weinig af aan de principes die in het geding waren. Als ik tegen de doodsstraf ben uit principe, dan heb ik de gevolgen van dit standpunt te dragen. Als bij een bepaalde ter dood veroordeling in een bepaald stadium blijkt dat iemand die wellicht onschuldig was, of over wiens schuld twijfels waren, alsnog onomstotelijk schuldig blijkt, dan geeft het geen pas om mijn principiële standpunt tegen de doodstraf daarom te wijzigen. In deze zin is de zaak van de Damschreeuwer een goede testcase. De rechtsorde is namelijk gediend bij het zelfbenoemd controleapparaat van burgers in de samenleving, die naast de gestuurde algemene verontwaardiging, bereid zijn om ook een andere stem te laten horen.
Hans von Aachen "Triumph of Justice" 1552
[voor degenen die aangesloten zijn bij Facebook, daar is een uitgebreide campagnepagina te vinden:
DE DAMSCHREEUWER MOET VRIJ, waarin gedurende ruim een maand deze zaak op allerlei manieren nauwlettend gevolgd is.
the limping messenger 