“WANNEER ZIJN WE ER?”
…het is en het voorjaar van 1956 en samen met mijn oom fietsen wij van Noord-Holland naar Friesland, over de Afsluitdijk… het mist, een dichte mist, heel af en toe een auto, en dan de schimmen van schapen op de dijk, naar de linkerkant was toch al niets te zien… je moest dan afstappen en de dijk opklimmen om de Waddenzee te aanschouwen. Het leek eindeloos die kille dijk voor een twaalfjarige jongen die steevast tijdens de Paasvakanties lange fietstochten diende te maken met mijn oom… Oom Sjoerd heette hij de broer van mijn moeder, een bijkans eeuwige student kunstgeschiedenis die mijn uithoudingsvermogen placht te testen en tegelijkertijd mij leerde landschappen en de dingen waaruit dat bestaat te lezen… we hadden nog veel voor de boeg die dag, Makkum, Hindeloopen en dan door de weilanden naar een boerderij aan de Fluessen, bij Galamadammen…. als ik nu op Google maps kijk herinner ik mij die namen.
Die kaarsrechte lijnen met van weg, fietspad en dijklichaam waren vrijwel uit het zicht door de mist. Pas bij de kromming van het dijklichaam bij Kornwerderzand, stak er een windje op en blies de mist weg… daar doemde Friesland op en mijn oom begon bij het oppeuzelen van de meegenomen boterhammen al een uitleg te geven over de aloude beschilderde tegelindustrie van Makkum en het gedecoreerde meubelwerk van Hindelopen… ja mijn oma had daar wel wat van thuis….
Nu lees ik in de krant van vandaag: “De Afsluitdijk krijgt de komende jaren een grondige opknapbeurt om aan de nieuwste deltanormen te voldoen. Daarbij worden speciale betonblokken gebruikt, is er aandacht voor de trekroutes van vissen en wacht wielrenners een flinke teleurstelling.”… denk terug aan ons tempo op van die oude krakende Hollandse herenfietsen en hoor in mijn geestesoor het voorbijzoeven op hoge snelheid van die hedendaagse wielrenners die nu klagen dat zij hun blindelingse raceparkoer rondom het IJsselmeer drie jaar moeten missen.
Hoe het met de schapen moet tijdens de verbouwing van de dijk lees ik nergens. Er is een petitie ergens on-line om dat fietspad open te houden. Ik ben er al eens geweest en hoef niet meer zo nodig en zo snel. Die dijk heet ook niet voor niets zo!
the limping messenger 