In het Parool van vandaag staat een stukje “Is één Jordaanfestival niet genoeg?” over de stammenstrijd der Jordanezen en hoe twee festivals die het nooit zo bestaande verleden van deze roemrijke buurt in herinnering denken te roepen elkaar op leven en brood beconcurreren om wie het meest lawaai mag gaan maken.
De stekker eruit! Dat lost alles op…. gewoon autistisch en akoestisch blèren voor wie er lol in heeft en er vlakbij omheen gaan staan. Vooruit een accordeon maakt genoeg geluid en “als je niet genoeg stem heb dan doe je het maar voor je eige onder de doesj” Het is de bulderboks, het is de ritmeboks en de elektriese dreunkasten die er een probleem van maken… Terug naar de wortel van de Jordaan en als je zonodig een podium nodig hebt neem dan een stijfselkissie om op te staan. Nog beter is er een werkelijk Jordaanfestival van te maken, voor de hele Jordaan, alle straatjes en grachtjes krijgen een beurt… niets is mooier als het aanzwellen en wegstervende van de klanken van een lopend orkestje in de stadsruimte. Dat is het enige werkelijke alternatief voor de door velen verafschuwde dronkenlappen aantrekkende elektronische ‘hoenkie boenk terreur’.
the limping messenger 