Nog maar een paar dagen terug zat Job Cohen nog op een fel rooie divan met een vaas met rode rozen op een tafeltje ernaast, samen met partijgenoot Hans Spekman, voor een discussie interview met het dagblad Trouw, waarbij een linksere koers voorbij de Historische Koude Oorlog Angst van de sociaal-democraten aangekondigd werd: een Roze/Rood Front samen met de SP:
PvdA wil ideologische veren terug en crisis linksom bestrijden.
Kort daarvoor had de leider van de Franse sociaal democraten François Hollande nog voor een plenum van het internationale bankwezen in Londen uitgelegd :
Today there are no communists in France. Or not many.
En nu werd er het omgekeerde voor Holland beweert? Twee jaar stijfkoppige-heer-tactiek van Job Cohen vond hiermee haar einde, want traditiegetrouw vreest zijn partij altijd wat ter linkerzijde van haar staat meer dan alles wat te vinden is in tegenovergestelde richting. Cohen werd met “zachte dwang” buiten de deur van de fractiekamer van de PvdA op het Binnenhof geduwd.
Daar waar “meneer Cohen” volgens het vrijwel wekelijks de-maat-nemen, in een veels te ruim maatpak bleef rondlopen, is er ook twijfel of het XXL T-shirt van partijleider Roemer uiteindelijk ook niet veel te ruim – door kleermaker van staat Maurice De Hond – ingeschat is. (1)
Het instituut van ‘kijkcijfers’ dat sterk heeft bijgedragen aan de afvlakking van het medium televisie, wordt nu ingezet met hetzelfde effect op de politiek. Wie steelt de show van de week is nu het leidende principe van de parlementaire politiek. De doelstellingen van het partijprogramma en de uitvoering ervan worden minder geacht dan virtueel zetelwinst of -verlies in wekelijkse opiniepolls.
De waan van de virtuele kiezer beheerst nu het steekspel om de pikorder binnen de partij alsof – volgens het geldende democratische parlementaire stelsel – volksvertegenwoordigers niet voor een periode van vier jaar een persoonlijk kiezersmandaat gekregen hebben. Daar waar er in ons stelsel voor kiezers geen mogelijkheden zijn om tussentijds een afgevaardigde tot de orde, of terug te roepen, zijn het opiniepeilingen waarmee politiek bedreven wordt.
Foto geplaatst op de website van de VVD afdeling Bodegraven, waarschijnlijk in het verkiezingsjaar 2010, link bestaat niet meer. Een foto die een paar decennia later nogal onbegrijpelijk zal zijn omdat de associatie van Cohen met theedrinken (en bruggen bouwen) dan wellicht uit het collectieve geheugen gewist is. (2)
De mening van miljoenen kiezers wordt niet daadwerkelijk gevraagd, maar als berekenbare geschatte aantallen aan hen voorgeschoteld als ware het iets van henzelf. Krantenkoppen en televisieshows versterken dit effect. Dag- en Weekbladen, nieuwsprogramma’s en talkshows zijn de opdrachtgevers voor de opiniepeil-industrie die hun patent-fora geautomatiseerd bevragen. Opdrachtgevers bepalen de vraagstelling. Uitslagen van peilingen worden tot ‘nieuws’ gebombardeerd, met alle inherente manipulatie van dien. Verwachtingen voorgesteld als ‘objectieve realiteit’. Het orakel van van de ‘waarschijnlijkheidsleer’ gevoed door de digitale steekproef. Steekproef als voornaamste wapen in het politieke spel.
Zo worden – als ware het weerberichten – politieke leiders aangekondigd, aangeraden, afgeraden en afgevoerd.
“Made in Cambodia” kan je net nog lezen als je goed kijkt (3) op het T-shirt label en de intrigerende notitie onder aan datzelfde label: “Care See Reverse.” Ergens weten wij dat er ook aan het symbool van gebalde vuisten een keerzijde zit.
—-
(1) NRC 2009/3/3 “De peiling van Maurice de Hond deugt niet”: “De kern van het probleem zit in de selectie van de deelnemers in het panel van De Hond. Het betreft een probleem dat inherent is aan peilingen die gebaseerd zijn op zelfselectie van deelnemers. En zo goed als onoplosbaar. Het feit dat De Hond, zoals veel anderen, gebruikmaakt van internet om zijn vragen voor te leggen en antwoorden te vergaren, is als zodanig niet relevant. Waar het eerst en vooral misgaat met Peil.nl, en in beginsel met alle peilers die op deze wijze hun respondenten verzamelen, is dat de groep deelnemers aan de peiling niet het resultaat is van een willekeurige (aselecte) selectie van Nederlandse kiesgerechtigden.”
Prof.dr. Joop van Holsteyn, universitair hoofddocent en bijzonder hoogleraar Kiezersonderzoek aan de Universiteit Leiden
(2) Elsevier 23/1/22008 Cohen: “Laat ze maar denken dat ik alleen thee drink.” Cohen vindt drank groter probleem dan drugs en hij zit verder echt niet ‘alleen maar thee te drinken’
(3) klik op plaatje om uit te vergroten
the limping messenger 