In NRC/Handelsblad van 14 augustus staat een bericht met de volgende aanhef:
Privémail doorsturen, foto’s van vrienden uploaden, andermans sms-jes lezen. Waar ligt de grens?
“De burger wordt steeds transparanter voor de overheid.” Dat zei Maurice Wessling, oprichter van Bits of Freedom (BOF), drie jaar geleden in een interview met NRC-journalist Marie-José Klaver. “Eigenlijk is een digitale burgerrechtenbeweging nu harder nodig dan ooit.” Na zes jaar trok Wessling de stekker uit BOF wegens geldgebrek. Maar gisteren was daar opeens een verrassend persbericht: ‘Waakhond digitale burgerrechten Bits of Freedom is terug.’
Stichting Internet4All gaat de activiteiten financieren. De organisatie zal geleid worden door ex-advocaat Ot van Daalen. “Bits of Freedom zal in haar eerste campagnes de veiligheid van privacygevoelige databanken aan de kaak stellen en zich inzetten voor een open en vrij internet.”
Dit is de link naar het volledige artikel van Steven de Jong, waarop ook een aantal reacties kwamen waaronder die van F. Markestein: “De vragen die in dit artikel worden gesteld over het bekijken van andermans sms-jes en fotoalbum (op de computer), en bekijken welke websites iemand bezoekt, is te beantwoorden met een tegenvraag. Is het geoorloofd om andermans post te openen? Dat is het niet, en nooit geweest ook, dus kijk je ook niet op andermans elektronische post”
Het artikel handelt ook over videobewakingscamera’s en privé webcams die gericht worden op ramen en deuren van buren. Terwijl ik deze reacties op de dag van vandaag las, kwamen meer historische associaties bij mij op:
Formeel gesproken heeft respondent Markestein gelijk door het aloude en vertrouwde briefgeheim als overdraagbare norm voor electronisch berichtenverkeer te gebruiken. Wel moet dan meegenomen worden dat de geschiedenis van de posterijen en boodschappers ons leert dat het geheim enkel bestaat bij het feit dat het geschonden kan worden. Van mythologie en opera tot roman en biografie, talloos zijn de voorbeelden van slinks, half en helemaal “per ongeluk” geopende brieven en de tramelant die dat dan weer geeft. Dit alles buiten het historische gegeven dat macht en geïnformeerd zijn onlosmakelijk verbonden zijn. Van de ‘agentes in rebus’ die met hun boodschappendienst de ruggegraat van het Romeinse Rijk vormden en de aparte positie van onderscheppers van belangrijk geacht nieuws, de ‘curiosi’, tot het adelijke familie bedrijf Thurn & Taxis die van de 16e tot en met de 18e eeuw de postdienst van West Europa ontwikkelden en beheersten en daarmee een mooie mix van spionage en diplomatie wisten aan te bieden. Geen gesloten couvert of er was wel een stoomapparaaat dat het onzichtbaar wist te openen. Het is deze traditie die de staatsposterijen overnamen en nu wellicht weer doorgeven aan de geprivatiseerde sector.
Intermezzo:
![Depictions of the the story of Argus, a giant with eyes all over his body (the yees are depicted in Greek pottery but mostly not anymore in later European renderings in paintings). Argus is to watch over a lady desired by Zeus that (in one oif the versions of the story) has been changed into a cow by the jealous wife of Zeus Hera. Mercurius the messenger god, also known for his invention of the lute and beging the patron of theives, is send in by Zeus to get rid of Argus. Mercurius starts to play his flute (in other versions his lute) with endless repeating themes and thus lures to sleep Argus (in some versions Mercurrius beats popey seeds [opium] over the head of Argus). It ends with Mercurius cutting off Argus his head and Zeus having his pleasure with the disguised, metamorphosed beauty Io.](https://limpingmessenger.files.wordpress.com/2009/08/argusmercurius.jpg "ArgusMercurius")
Depictions of the the story of Argus, a giant with eyes all over his body (the eyes are depicted in Greek pottery but not anymore in later European rendering of the myth in paintings). Argus is to watch over a lady called Io, she is desired by Zeus, and (in one of the versions of the story) has been changed into a cow by the jealous wife of Zeus Hera. Mercurius the messenger god, also known for his invention of the lute and as the patron of thieves, is send in by Zeus to get rid of Argus. Mercurius starts to play his flute (in other versions his lute) with endless repeating themes and thus lures to sleep Argus (in some versions Mercurius also beats poppy seeds - opium - over the head of Argus). It ends with Mercurius cutting off the head of the sleeping Argus and Zeus having his pleasure with the disguised, metamorphosed beauty Io. Is there any relevance of this Argus myth for our 'modern times' with its electronic panopticism? I think there is. Vigilance, watchfulness will never be constant and fatal distraction awaits any guard ... tj. click picture for full size version
Of er enige relevantie van de Argus mythe voor deze moderne tijd van panopticisme bestaat? Waakzaamheid is nooit voortdurend en iedere bewaker wacht de fatale afleiding …
the limping messenger 