Feeds:
Posts
Comments

Posts Tagged ‘vrijheid van meningsuiting’

JOKE KAVIAAR POLDERT NIET of hoe een activiste voor vluchtelingen-rechten in Nederland staats betutteld wordt

Posted in Dutch politics, huichelhollander, Justice, Nederlandse rechtsstaat, Social protest, tagged , , , , , , on February 17, 2019| Leave a Comment »

Joke-Kaviaar_zij-poldert-niet
Mijn oog viel – in het voorbijkomen van die nooit eindigende stroom aan berichten (op Facebook & andere sociale media…) op een tekst betreffende de activiste JOKE KAVIAAR die ik enkel uit de verte ken, maar wel al gedurende jaren signaleer… haar stijl is niet de mijne, maar toch ben ik attent op haar niet aflatende acties voor het welzijn van vluchtelingen die hier over de grens komen en slecht behandeld worden en hoe zijzelf bij haar acties de grenzen van wat de rechtstaat heet pleegt te overschrijden… jazeker er is bij mij een zekere mate van bewondering gegroeid over de jaren voor het compromisloze in haar.  Een decennium nu sleept een rechtszaak van de staat tegen haar, zij wordt beticht van opruiing in haar manifest “Waar blijft de Hollandse opstand?” van 25 juni 2008. [ref 1] Hierin roep zij op de kantoren van de IND te bestormen, leeg te trekken en te vernietigen, om kniptangen uit te delen om de hekken rondom kampementen met opgesloten asielzoekers door te knippen. Het is provocerende taal, jazeker, maar wie met de trein van Amsterdam Centraal richting Schiphol reed heeft jarenlang zo’n behekt en becameraat opsluitcentrum kunnen zien even voor Station Sloterdijk aan de rechterkant. Ik moest altijd mijn schuldgevoel wegslikken als ik het zag.  Zoiets kweekt enig begrip voor Joke’s directe taalgebruik.
~
Op de Plantagemiddenlaan in Amsterdam staat een monument van de beeldhouwer Wessel Couzijn ter nagedachtenis van de verzetsgroep die het bevolkingsregister, waaronder de kaarten met een stempel ‘J’ en een part ‘ruitertje’, met brandbommen in de fik gestoken hadden. Dat was op 27 maart 1943 en een paar maanden later was de operatie van het afvoeren van de mensen behorende bij die apart gemerkte kaarten al succesvol afgesloten. Tot op de dag van vandaag wil men enerzijds publiekelijk niet herinnerd worden aan dat door Amsterdamse ambtenaren in opdracht van de Duitse bezetter gemaakte registratie-systeem en bejubeld men anderzijds de helden van de brandbom aanslag.
AMSnote6766.04

Titel: Twee slagsnoeren met slagpijpjes Omschrijving: Enkele stukken trotyl, twee windsels voor leukoplast, een paar handschoenen en flessen, voorheen gevuld met petroleum of benzine, in beslag genomen door de politie in het gebouw van het gemeentelijk Bevolkingsregister, Plantage Kerklaan 36-38, na de brandaanslag in de avond van 27 maart 1943. Documenttype: foto Collectie: Archief van de Gemeentepolitie Datering: 28 maart 1943 Geografische naam: Plantage Kerklaan

Die historische feiten zitten in mijn achterhoofd als ik in de opruiende tekst van Joke Kaviaar waarvoor zij veroordeeld is lees:

Waar blijft de Hollandse opstand? Wie gaat er mee om de kantoren van de IND te bestormen en leeg te trekken, de archieven en computers te overgieten met benzine en door vuur te vernietigen? Wie helpt de moderne Gestapo te stoppen dossiers over ongewensten aan te leggen? Wie gaat er mee met sloophamers en shovels, om de muren van de deportatiekampen en gevangenissen te slechten? [ref 1]

De vergelijking die door Joke Kaviaar gemaakt wordt gaat mank, dat moge duidelijk zijn. Wel zijn er enige overeenkomsten op onderdelen, wat betreft registratie, opsluiting, vervolging en op transport stellen. Nee de IND is niet gelijk aan de Gestapo. Nee de Nederlandse staat is niet uit op de massa-vernietinging van asielzoekers. Toch blijven er de associaties, zeker als we het drama van hen die op de vlucht waren voor wat stond te gebeuren in het Derde Rijk in de periode 1933-1940 in herinnering brengen en hoe onvolkomen de Nederlandse overheid daarmee destijds omging. De vraag is dan ook waar voor het Nederlandse justititie-apparaat de grens lag en ligt tussen verbod om op te roepen tot het plegen van geweld tegen instellingen van de staat en censuur op het maken van een vergelijking tussen de praktijken van de Gestapo en de IND (Immigratie en Nationalisatie Dienst).
~
Er is een aparte website over dat slepende proces tegen Joke Kaviaar en hoe haar nu – na het doorlopen van alle processen en beroepsmogelijkheden – een gevangenisstraf wacht (waarschijnlijk) in de vrouwengevangenis van Nieuwersluis… een gevangenis gevestigd in een vroegere kazerne van de landmacht waar vroeger nog bestrafte dienstplichtige soldaten opgesloten werden.
~
“Nieuwersluis” was een dreigterm een halve eeuw terug. Ik ben er als recalcitrant dienstplichtig soldaat bijna in terecht gekomen (net ervoor kwam ik op request uit dienst na12 maanden omdat ik een studiebeurs in Italië had gekregen)… ik ken veel verhalen van vrienden en kennissen uit dat oord…
~

Zo kwam het dat ik keek naar die link en de tekst over wat Joke Kaviaar “DE BAJES VAN DE DE KAFKAESKE NEEDERLANDSE POLDER ” noemt. Hierbij dan haar tekst + een plaat die ik ter ere van haar volharding zojuist maakte (het beeld van Joke met de megafoon is een filmfragment van een demonstratie in Ede in het jaar 2013) [ref 2], de achtergrond de vroegere Koning Willem III Kazerne, nu vrouwengevangenis.

Hieronder dan het  arrogante penitentiaire protocol van de staat der Nederlanden. Het zegt alles over de superieure gelijkhebberigheid van het systeem. Dit is weer HuichelHolland op zijn best. Kijk naar hoe een staat met dissidenten omgaat en je weet hoe het met het democratisch gehalte ervan gesteld is… het opgeheven-vingertje-Nederland schendt de rechten van haar eigen burgers niet zozeer met fysiek geweld maar met staatsbetutteling.
~
Joke geeft puntig commentaar op al dat.
~
“JOKE POLDERT NIET”
~
“Het is typerend voor de Kafkaeske Neederlandse polder die ook in de bajes is doorgedrongen. Altijd maar doen alsof alles in redelijkheid en overleg tot stand is gekomen. Dit soort brieven krijg je ‘buiten’ bijv. ook van de sociale dienst of het UWV. Een afspraak? Nee, ik heb geen afspraak gemaakt, men bepaalt gewoon dat ik daar moet zijn. “Reden van bezoek: taalmeter en reflector”, een test en een vragenlijst over “hoe je op dit moment in je vel zit.” Een open-deur-vraag wat mij betreft (pun intended). In Ter Peel ontving ik reeds een “vragenlijst voor de afdeling Detentie en Re-integratie (casemanager)”: “Deze vragenlijst dient u volledig ingevuld retour te sturen naar uw casemanager. Sprekersbriefjes worden pas in behandeling genomen, als deze lijst retour is gestuurd.” En “De ingevulde lijst wordt ingevoerd in een computersysteem dat correspondeert met uw gemeente.” Ik heb deze vragenlijst niet ingevuld. Vorige week werd me door de ‘casemanager’ hier ook al gevraagd of ik deze nog ging invullen. “Nee.” Het is pure dwang, bemoeizucht met je privéleven met vragen over ‘persoonlijke omstandigheden, ID-papieren, inkomen/werk/dagbesteding, schulden, huisvesting/onderdak, zorg en reclassering’ en een schending van je privacy. Immers: alles wat je gedwongen wordt in te vullen, wordt ongevraagd gedeeld met derden zoals de gemeente. Dit formulier en de ‘afspraak’ zijn de opmaat voor het “zoveel mogelijk in overleg met u” opstellen van “uw detentie- en re-integratieplan (D&R-plan).” (bron: huisregels Nieuwersluis, hfdst.2.5: ‘dagprogramma, beveiliging nen toezicht op maat’). Het is voorwaarde voor “promotie” vanuit het ‘basisprogramma (rood) naar het ‘plusprogramma’(groen). Voor langgestraften hangt hun ‘detentiefasering’ vervolgens ook weer af van deze ‘promotie’, en dus zaken als verlof en een opener regime in de laatste periode. Daar komt nog bij dat wat vroeger ‘vervroegde invrijhedstelling’ was, sinds 1 juli 2008 voorwaardelijke invrijheidsstelling is.” [ref 3]
~

Read Full Post »

GEERT DALES hij zegt het zelf IS EEN OPLICHTER (*)

Posted in Amsterdam history, Dutch politics, tagged , , , , , , , , , , , , , on September 19, 2018| 2 Comments »

GeertDales
Twitterbericht Harry de Winter van 8 september 2017 over Geert Dales (die als wethouder van Amsterdam de gemeenteraad bezwoer dat de Noord/Zuidlijn van de metro “niet duurder dan 1,3 miljard” zou worden, waarna het uiteindelijk het driedubbele van dat bedrag werd), een algemeen bekend feit dat De Winter geïnspireerd heeft tot de volgende twitter uit het jaar 2017:

‘Hey daar heb je metro oplichter @geertdales weer,’

refererend aan het wethouderschap van Dales, waarin hij verantwoordelijk was voor de aanleg van de Noord/Zuidlijn. Dales diende daarop een klacht in wegens ‘smaad’ die nu in 2018 waardig bevonden wordt om voor het gerecht behandeld te worden.

Voor goed begrip de Noord-Zuidlijn van de metro heeft een lengte van 9,7 kilometer en heeft per strekkende meter 320.000,- euro gekost, dit om het gejuich “ja dan heb je ook wat” enigszins te dempen.

Geert Dales een bestuurlijke brokkenpiloot is nu al meer dan een jaar bezig is met zijn politieke rentrée – lijsttrekker van de ouderenpartij 50+ – waarbij het witwassen van zijn gehavend blazoen  zijn bijzondere aandacht heeft. Zo zie je bij een zoekactie op Google op zijn naam de mededelingen dat meerdere resultaten op grond van de Europese privacy wetgeving verwijderd zijn. Links ook die soms verwijzen naar nadere details, maar de dan aangesproken databases geven bij mij een ‘time-out’… een beetje Kafka dus.(**)

Nu is Geert Dales niet enkel de man van de grootste begrotingsoverschrijding ooit van de Gemeente Amsterdam (destijds als VVD wethouder)… hij was ook verantwoordelijk voor het debacle met super dure containerterminal met emblematische rode hijskranen in het Westelijk Havengebied waarin een grote zak overheidsgeld verdween en die uiteindelijk voor een habbekrats verpatst zijn. Zo ook kwam hij in opspraak bij zijn zijn bestuursrol van een hogeschool in Noord Holland (buiten zijn eigen schuld zo zegt hij keer op keer) en was hij even (2204-2007) – niet succesvol burgemeester van Leeuwarden. Thans is hij partijvoorzitter van 50 plus (een partij die bekend staat om moeite om in het openbaar te rekenen)…

Welnu de tweet van Harry de Winter is behoorlijk incompleet… moet ik mij daarvoor bij de rechter gaan beklagen? Taaltechnisch kun je wel van Dales zeggen met zijn hijskranen in het Westelijk Havengebied dat hij een ‘oplichter’ was…

Bovenstaande prent maakte ik in het jaar 2012… kan me niet herinneren waar ik die gepost hebt, wel zie ik dat de prent verdwenen is als ik via Google zoek… zou Dales daar de hand in hebben gehad? (**) NU ik plaats de prent (keurige plaat zonder smaad) nogmaals… hier!

Dit is wel een moment om maar weer eens eerdere kritische artikelen aan te halen over Geert Dales, die hij niet heeft kunnen laten verwijderen, zoals het stuk van de econoom Arnold Heertjes uit het jaar 2009: “Geert Dales: de grondlegger van de valse voorlichting”… staat nog steeds op de RTL website.

Bestuurskundige Armo Korsten noemt Geert Dales meerdere malen in een academisch geschriftje uit het jaar 2016: “Ontsporen van bestuurders”

Wie bewijs wil zien dat bestuurders fouten niet makkelijk toegeven, kan bij voorbeeld terecht bij Geert Dales, en zijn optreden tegenover journalisten van dagbladen en televisieprogramma’s. Dales was een gevierde ‘stevige’ wethouder van Amsterdam in de periode 1998-2004, burgemeester van Leeuwarden in de periode 2004-juli 2007 en bestuursvoorzitter van hogeschool InHolland in de periode juli 2007-oktober 2010. Begin 2005 zat hij een VVD-commissie voor die een nieuw beginselprogramma opstelt, een nieuw zogeheten Liberaal Manifest, dat de titel draagt ‘Om de vrijheid’. Hierin wordt gepleit voor een krachtdadige staat. Dales werd in De Volkskrant op 16 dec. 2009 getypeerd als ‘een regent met lak aan alles’. Deze kwalificatie sloeg op zijn rol als verantwoordelijk wethouder voor de Noord/Zuidlijn in Amsterdam en zijn rol bij InHolland. Over de Noord/Zuidlijn verklaarde hij in Buitenhof: ‘ik heb geen fouten gemaakt’ (verder Soetenhorst, 2011). Op 11 oktober 2010 legde Dales bij hogeschool InHolland zijn functie neer. De officiële reden was een verschil van inzicht met de raad van toezicht en de rest van het college van bestuur over de bestuursstijl die nodig is bij deze onderwijsinstelling. [p.15]

Dan volgt nog een tweede opmerking over Geert Dales en dan met name over het verschil tussen het beeld dat anderen van hem hebben en zijn zelfbeeld:

Geert Dales moest in 2010 opstappen wegens verschil van inzicht over de bestuursstijl na een affaire rond examens. De medezeggenschapsraad had enkele dagen eerder het vertrouwen opgezegd. Dales’ medebestuurders waren ontevreden over het optreden van hun voorzitter in de diploma-affaire. Ingewijde medebestuurders stelden dat Dales zich te veel toelegde op het zuiveren van zijn eigen naam en te weinig betrokkenheid toonde met de hogeschool en de studenten. Ook zouden ze schoon genoeg hebben van wat zij ‘het gemanipuleer’ en ‘de baantjesjagersmentaliteit’ van Dales noemden. Wellicht had Dales zelf een ander beeld van zichzelf maar dat hielp niet; hij moest toch plaatsmaken. [p.65]

Zie ook Het Parool: 19/9/2018: “Harry de Winter voor de rechter na tweet aan Geert Dales” https://www.parool.nl/amsterdam/harry-de-winter-voor-de-rechter-na-tweet-aan-geert-dales~a4604735/

(*) Ruim 15 jaar geleden verzekerde hij als wethouder dat de nieuwe metro niet duurder zou worden dan gepland en trok hij de Amsterdamse gemeenteraad over de streep met de woorden: “Wij gaan niet overschrijden.” Nu betreurt hij dat.

Op een besloten bijeenkomst vorige week vrijdag in de ambtswoning van de burgemeester, verraste de als zeer zelfverzekerd geldende Dales de aanwezige (oud-)bestuurders met deze boetedoening. In het beslissende raadsdebat van 2002 wekte hij naar eigen zeggen verkeerde verwachtingen, door de raad tot twee keer toe te verzekeren dat de begroting toereikend was. Dat rekent hij zichzelf aan.

In 2002 bedroeg de begroting voor de nieuwe metrolijn 1,4 miljard euro. Inmiddels is deze meer dan het dubbele: 3,1 miljard. Naarmate de tegenvallers zich opstapelden kwam de omstreden uitspraak model te staan voor Amsterdamse zelfoverschatting en loze beloften. Dales werd daar de verpersoonlijking van.
https://www.parool.nl/amsterdam/dales-heeft-spijt-van-beloftes-nz-lijn~a4566291/

(**) Oud-VVD’er Geert Dales krabbelt op na de val: ‘Ik heb niet meer de drang erbij te willen horen’, De Volkskrant 8 juni 2018

Zelf is Dales amper actief op sociale media. Via Google Alerts, ingesteld op de naam Geert Dales, kan hij volgen wat er over hem wordt beweerd. Wat komt er zoal op een dag binnen? Dales is een klootzak. Maakt hij zich niet druk over. Dales is een lul. Ze doen maar. Iets anders is als iemand hem strafrechtelijke feiten verwijt. Dales is een fraudeur. Daar gaat hij achteraan. ‘Smaad en laster vergiftigen de maatschappij. Dat moet de kop worden ingedrukt.’

Mediaondernemer Harry de Winter noemde Dales een half jaar geleden in een tweet en daarna meerdere keren op Facebook ‘de metro-oplichter’. Sindsdien is Dales naar hem op zoek. ‘Ik heb vijf keer gemaild, gebeld, maar meneer geeft niet thuis. Een biertje drinken had het kunnen oplossen.’

Dales heeft aangifte van laster gedaan. Het Openbaar Ministerie laat weten dat ‘het dossier momenteel wordt beoordeeld’.
https://www.volkskrant.nl/mensen/oud-vvd-er-geert-dales-krabbelt-op-na-de-val-ik-heb-niet-meer-de-drang-erbij-te-willen-horen-~bc388f7a/

Read Full Post »

RIJKSMUSEUM WILDERS in bunkercomplex Scheveningen

Posted in Discrimination, Dutch politics, Is everything propaganda then?, Media history, Memorials, Museums, tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , on September 3, 2018| Leave a Comment »

biedt een nieuw museumconcept ‘een multi-mening-museum‘…

Rijksmuseum_Gert-Wilders
Het RIJKSMUSEUM Wilders [*] wordt gevestigd in bunkercomplex aan het Noorderstrand te Scheveningen. Daar komt een complete collectie Wilders-paraphernalia en -memorabilia van affiches tot spotprenten, van pamfletten, tot screenshots van sociale media… een computer systeem met gedigitaliseerde video’s en internet discussies. Dikke mappen met bergen krantenknipsels, een kleine handbibliotheek niet meer dan een plankje met het verzameld werk van Geert Wilders in boekvorm en een compactstelling waarin plaats is voor de tientallen strekkende meters publicaties waarin Geert Wilders genoemd wordt. Dit alles ongeacht het ingenomen standpunt van de publicisten, ongeacht de geaardheid en gezindheid van de cartoonisten, schrijvers, discussianten, fans, opposanten, ongeacht de politieke voorkeur of afkeer die uit een bepaald documentair object spreekt.
Rijksmuseum_Geert-Wilders_boekn_01 copy
Het RIJKSMUSEUM WILDERS is volledig (1) en diepgravend en technisch vooruitstrevend ook in haar wijze van presentatie. Bezoekers aan de bomvrije ondergrondse zalen kunnen van te voren duidelijk maken via een enquete die zij via een app op hun mobiele telefoon dienen in te vullen, welk soort uitingen zij wel of niet wensen te zien of anderszins mee geconfronteerd willen worden. Vervolgens worden de bezoekers één voor één door een reeks van zalen geleid, waarbij aan de hand van het met de app gekozen ‘meningsuiting-profiel’ de musueale presentatie aangepast wordt door middel van verlichting en videoschermen die uit- of aangaan. Bijzonder complexe opstellingen hebben gordijnen die automatisch – naar gelang van een gekozen profiel – open en dicht gaan. Ook de bijschriften zijn dynamsich. De bezoeker kan van te voren kiezen voor een objectiverend of juist een geëngageerd soort bijschrift bij de tentoongestelde voorwerpen. Daarbij bepaalt het van te voren aangemaakte bezoekersprofiel wat de precieze inhoud van dat bijschrift is. Naast deze totale individualisering van het museumbezoek bestaat er de mogelijkheid van groepsbezoek, maar niet voordat – middels de app – gecontroleerd is of heel de groep hetzelfde normen en waarden-patroon heeft.
Rijksmuseum_Geert-Wilders_collectie_01
Rijksmuseum_Geert-Wilders_sculptuur_01 copy
Dit nieuwe RIJKSMUSEUM is een ‘pilot-project’ voor een mogelijke aanpassing van alle ‘rijksmusea’ in de toekomst op deze wijze. Dit museumconcept lijkt een antwoord te kunnen geven op de probleemstellingen en vraagstellingen van onze tijd. Het concept kan kort aangeduid worden als EEN MULTI-MENING-MUSEUM, een instelling waarbij de “eigen mening” van de bezoeker als uitgangspunt genomen wordt, daar waar in het verleden overmatige aandacht bestond voor (verbindende) gemeenschappelijkheid. Het museum als een instelling die de representatie volgens ‘heersende publieke opinie en geldende normen voor ‘politieke correctheid’ voorbijstreeft’.

Een dergelijk museaal beleid van de overheid kan ook een bijdrage leveren aan dat wat nu al geruime tijd maatschappelijk gestalte heeft gekregen, mede mogelijk gemaakt door het veralgemeniseerd gebruik (ubiquitous usage) van digitale media:

DE MULTI-MENING-SAMENLEVING

een samenleving waar ‘vrijheid van meningsuiting’ niet meer iets publieks, maar iets persoonlijks is, als een dancing met een dansvloer waar een ieder uitgerust met koptelefoon op de eigen favoriete muziek danst. Communicatie was, is en blijft iets waarbij de uitgedragen boodschap eenduidig mag zijn, maar de ontvangst dat niet is.

Naschrift

AMSnote6520.06

In het jaar 2004 maakt ik al eens aan ontwerp voor een tentoonstelling met censuurgordijntjes en opiniebuttons voor bezoekers, ooit gedacht in het Bijbels Museum te Amsterdam… titel “De Tolerantia and the art of provocation ” (over satire, smaad, racisme, majesteitsschennis, godslastering en obsceniteit) een project als reactie op de moord op Theo van Gogh… een project ook dat in al zijn conceptuele eenvoud onmogelijk is te realiseren binnen de toenmalige en nog minder binnen de huidige museumstructuren… Toen wel veel onderzoek gedaan en het bleek mij dat de idee van ‘meervoudige waarheid’, alsook het tonnen door de tijd heen van wat niet getooond mocht worden, in de praktijk niet onder te brengen is in een bestande tentoonstellingspraktijk… diep triest dat wel… zie de dcoumentatie over het project op mijn site, sectie Art Action Academia: http://imaginarymuseum.org/imp_archive/AAA/index.html#49

[*] Dat wat in de tijd zelve breed uitgemeten en massaal verspreid werd, daar blijft met het huidige archief-, bibliotheek- en museum-acquisitiebeleid weinig meer van over dan ‘vergetelheid’. Wat bewaard blijft van de roerselen van een samenleving wordt niet zo zeer bepaald door kwantiteit, maar door bepaalde opvattingen over ‘kwaliteit’ en dan met name volgens de normen van die maatschappelijke klasse die het beheer van geheugeninstellingen bestieren des te meer zo als het nationale instellingen betreft. Het bijzondere heeft meestal voorrang boven het algemene. Overbekend voorbeeld in het bibliotheekwezen zijn de schaarse exemplaren van ‘destijds massaal verspreide ‘pauper-bijbels’ die overgebleven zijn. Mijn bovenstaand betoog lijkt enkel gekscherend te zijn, maar het is meer dan een pastiche. Door onze eigen samenleving in de tijd zelve te documenteren, scheppen wij ons middelen om die samenleving zowel in het heden te kunnen analyseren, als ook een documentair corpus achterlaten voor volgende generaties om vanuit dat ‘toekomstige heden’ te kunnen terugkijken en daardoor vooruit te kunnen kijken. Met name de onderlinge samenhang, begrip van de context van al die mogelijke documenten is daarbij van groot belang. Documentatie van nieuwe media-vormen, zoals sociale media op het internet is daarbij een apart onderwerp. Hoe de vluchtigheid en de dynamiek van botsende meningen inzichtelijk te documenteren, zonder daarbij te vervallen in staats-spionage, is een open vraag, die hierbij nogmaals gesteld wordt. Het denkbeeldige project RIJKSMUSEUM Wilders, is bij de beantwoording van die vraag een hulpmiddel. Ik constateer wat betreft de huidige stand van publiek beschikbare museale documentatie van/over Geert Wilders het volgende:

Het Rijksmuseum Amsterdam heeft slechts drie objecten met betrekking tot Geert Wilders in haar collectie (een portret foto, een campagne foto en een foto van de PVV fractie)

De Atlas van Stolk, gevestigd in Rotterdam (Met bijna 250.000 afbeeldingen over de Nederlandse geschiedenis behoort de collectie van de Atlas Van Stolk tot de belangrijkste nationale beeldcollecties. Het woord Atlas verwijst niet naar een boek met landkaarten, maar is een negentiende-eeuwse term voor collectie. Grondlegger ervan is Abraham van Stolk. Hij was een Rotterdamse houthandelaar met een passie voor vaderlandse geschiedenis) heeft slechts 14 afbeeldingen met betrekking tot Geert Wilders.

De digitale verzamel website geheugenvannederland.nl (799388 beelden uit 132 collecties) geeft bij de zoeksleutel”Geert Wilders” slechts 3 objecten, waarvan 1 niet ter zake is, de andere twee zijn affiches.

Zoek ik – daarentegen – op trefwoord in worldcat.org (catalogus van catalogi zeg maar wereldwijd) dan krijg ik bij het trefwoord “Geert Wilders” 953 hits, videos, ebooks, audiobooks en artikelen (meestal uit wetenschappelijke tijdschriften) inbegrepen. Dus als het met name gaat om geschrven teksten, dan is er (wereldwijd) behoorlijk wat te vinden. Dat staat in schriol contrast tot de magere resulaten bij een zoektocht naar beeldmateriaal m.b.t. Wilders.

De Koninklijke Bibliotheek, die voor haar leden een zoekmachine heeft die via het internet doorzoekbaar is van teksten beschikbaar in digitaal formaat , geeft op de zoeksleutel “Geert Wilders” voorkomend in de full text van zo’n digitale publicatie, 750 hits (deze link is enkel beschikbaar voor hen die een inlog naar de KB hebben)….

Read Full Post »