Lokjoden, lokhomo’s, als jood of als homo verklede politie-agent-provocateurs die hierdoor aangetrokken joden- en potenrammers in de kraag gaan grijpen. Recente  voorstellen (*) voor Amsterdam met positieve discriminatie als doel, maar in mijn visie zijn het middelen die het doel in de verkeerde richting voorbijstreven. Ook zwaardere straffen voor geweld tegen homo’s behoren mijns inziens tot de categorie van middelen die niet in overeenstemming zijn met het uiteindelijke doel: gelijkwaardigheid van alle mensen. Dat gaat ook op als er gestraft moet worden.

Marcouch wil dat de politie daadkrachtig optreedt tegen daders van antisemitisch geweld. "Ik vind dat je alles moet doen om die etters, die kwelgeesten, die criminelen te pakken." De PvdA'er reageert hiermee op berichten dat joden in sommige Amsterdamse stadsdelen zich niet meer veilig voelen op straat met een keppeltje op. Klik beeld voor link naar artikel op de web site van Amsterdamse lokale televisie AT5.

Ooit waren uiterlijke kenmerken van het tot een maatschappelijke groep behoren van overheidswege opgelegd. Het koloniale bewind van de Hollanders hield – bijvoorbeeld – middels strenge kledingvoorschriften controle over miljoenen onderdanen in Oost-Indië. Inlander, Chinees, Indo en raszuivere Hollanders konden zo keurig op geruime afstand onderscheiden worden door hun kleding en daarmee gemakkelijker in het gelid gehouden worden. Apartheid is niet voor niets een Hollands woord en ergens dringt dit  uiterlijk en ruimtelijk gescheiden houden van religies, rassen, klassen  en standen, voortdurend in de ‘vaderlandsche’ geschiedenis door: van half verborgen schuilkerken voor niet staats-protestante christenen, tot stegen en sloppen voor de armen net even apart van de grachtenhuizen voor de rijken, van bewaakte asociale dorpen in Amsterdam-Noord tot burgerwijken in oud-Zuid. Segregatie ook in het huidige Amsterdam van Buitenveldert tot Bijlmer, van Grachtegordel tot De Baarsjes.

De relatieve onzichtbaarheid – op straat – van het tot een gemeenschap behoren, in de moderne verstedelijkte samenleving wens ik als een emancipatie te zien. De tegenbeweging met haarbedekking voor vrouwen en geloofsduidende hoedjes en petjes voor mannen lijkt gelijke tred te houden met ander uniformgedrag van neo-punkers tot oranjefans. Als de lokale politie hier zich nu opzichtig als homoachtige homo of  joodachtige jood gaat verkleden om, met deze stereotypen een stereotype reactie uit te lokken, bij een doelgroep die door de vele bestraffend wijzende Hollandse vingers in hun ghetto gehouden worden (de Marokkaanse jongeren), dan vind ik dat een handelen dat van een onbeschrijfelijk gebrek aan inzicht getuigt. Uitlokking genereert en bevestigt geweld. Dat dit soort onbezonnen voorstellen ook nog eens een functie van populariteit bevorderende maatregelen voor bepaalde politici hebben maakt het nog eens te meer kwalijk.

Verbetering van hoe wij met elkaar omgaan is niet met dit soort ‘stereotype hypes’ gediend. We kennen de overgeleverde slogans: ‘ze moeten wel met hun poten van onze rot-joden afblijven’ en een enigszins positief bedoeld ‘onze rot-marokkanen’ bestaat ook al enige jaren (uitspraak toebedeeld aan Pim Fortuyn, die er – anders dan Wilders – bij zei dat het daarom ook “ons probleem” was); zo dient een ieder ook met zijn poten van onze ‘rot-poten’ af te blijven. Maar zulke op een gespleten karakter wijzende half-goedbedoelde-leuzen waren en zijn onvoldoende.

Het zijn ‘onze rot-Hollanders’ die maar niet in het reine wensen te komen met hun eigen ‘rot-geschiedenis’ die deel van het probleem zijn, maar het niet van zichzelf willen weten. Als nu eens in plaats van de oranje gekleurde ‘fata morgana’s’ van nationalistische geschiedenis interpretaties en het “Nederland kan het weer! Die VOC mentaliteit…” (Balkenende, 2006), een omslag in het begrijpen van het verleden van dit land zou plaats vinden, dan was daarmee tevens een basis gelegd voor een andere opvoeding en scholing van ‘onze jeugd’, ongeacht hun af- en herkomst. Als de ‘huichelhollander’ het onaangenaam verleden gemaakt door vorige generaties – waarvoor hij/zij zelf niet verantwoordelijk gehouden kan worden – gewoon onder ogen zou zien en dit onverbloemd voor zichzelf en aan de jeugd duidelijk zou weten te maken, dan komt er ruimte voor een mentaliteitsomslag. Leren, uitleggen, begrijpen, hoe joden en homo’s hier in de loop van de geschiedenis in de de verdrukking zijn gekomen, tot aan de onaangename details van registratie, concentratie en deportatie van de meeste Nederlandse joden met medewerking van Nederlandse autoriteiten en joodse notabelen die dachten het onheil te kunnen keren, tijdens de Duitse bezetting. Onder ogen zien hoe de eerste generatie na-oorlogse gastarbeiders hier binnengehaald werden op vrijwel gelijk wijze als de Chinese, Javaanse en Hindoestaanse ‘koelies’ in de nadagen van het Nederlands koloniaal stelsel naar Suriname werden gehaald. Arbeiders die hier decennialang bijgedragen hebben aan de groeiende welvaart en waarvan werkgevers en autoriteiten dachten dat ze even onopvallend als ze binnengehaald werden wel weer zouden verdwijnen. Ik zie nog voor mijn ogen de spandoeken van gastarbeiders-demonstraties op het einde van de zeventiger jaren toen de conjunctuur langzamerhand terug begon te lopen met leuzen als “Wij willen werken”, iets wat Geert Wilders (1963-) geweten had kunnen hebben als hij als tiener zijn ogen had opengehouden.

"Hoe het begon, de vele gezichten van Marokkaans Nederland", een reeks documentaires van de NOS waarin een onthullende oude Polygoon reportage uit 1969 over het ronselen van arbeiders op contract door de Nederlandse regering in Marokko is te zien... de hele serie zou vast onderdeel dienen te zijn van de geschiedenisles op Nederlandse middelbare scholen. Klik plaat om naar de on-line versie van deze videos te gaan.

Als ook de vensters van de ‘national geschiedenis canon‘ vermeerderd worden en de versluierende vitrages weggetrokken worden, opdat massamoord, slavenhandel en tal van vormen van koloniale exploitatie en lokale uitbuiting in zijn volle omvang begrepen kunnen worden, dan is dat de voedingsbodem waarop het zaad van een minder gewelddadige samenleving gezaaid kan worden, waarmee jonge generaties Marokkanen en wie er nog meer behoefte aan hebben tot andere gedachten gebracht kunnen worden. Daarmee en daardoor wordt een leraar – van lagere school tot MBO – in staat gesteld om de Holocaust in een begrijpelijk geheel van gebeurtenissen te plaatsen; dan kan ook de complexe geschiedenis van de Maghreb, de Arabische veroveringstochten, het Ottomaanse rijk, het Franse en Spaanse kolonialisme, de regionale tegenstellingen en het ontstaan van het conflict in het huidige Midden Oosten, begrijpbaar en bespreekbaar gemaakt worden. Ook hier is veel onverkwikkelijks te melden niet enkel ov er de vestiging van de staat Israel en onteigening en ontheemding van de Palestijnen, maar eveneens de tumulteuse Noord-Afrikaanse geschiedenis. Ook daar ligt er een verhullende sluier over het verleden.

Wie de tentoonstellingsagenda van de laatste vier decennia van het Amsterdamse Joods Historisch museum en het Amsterdams Historisch Museum (AHM) kent, weet dat deze door de gemeente gesteunde culturele en educatieve instellingen niet of nauwelijks bij machte geweest zijn om  bovengeschetste onderwerpen tot het centrum van een kritisch debat te maken (buiten de uitzondering die gemaakt kan worden voor het onderwerp van homoseksualiteit in het AHM). Met name het Joods Historisch Museum is de grote afwezige als het gaat om deelname aan een bestaand maatschappelijk debat bij de keuze van haar tentoonstellingen. Waarom niet het anti-joodse sentiment  bij (een deel van) de Marokkaanse jeugd tot een museum-presentatie of project gemaakt?  Waarom is de tragedie van Amsterdam, de constructie van het joodse ghetto, de bureaucratie van de Joodse Raad en het falen van het verzet ertegen niet ter lering en als waarschuwing, in een permanente opstelling in meerdere talen, te zien in dit museum, een verhaal dat dieper graaft en verder durft te gaan dan dat wat nu in het toeristisch lokkertje van het Anne Frankhuis aan verhullen verhaal te zien is?

Een tastbaar monument voor eigen historisch onvermogen zou deze stad sieren. Dat is pas dapper. Daarmee en daardoor valt uit het verleden te leren. Niet het sprookje over ‘Amsterdam die tolerante stad’ die nooit bestaan heeft. Zulk een zelfkritische presentatie zal iedereen zo ver uit de eigen tent weten te lokken dat we elkaar weer recht in de ogen kunnen kijken en op voet van gelijkheid met elkaar over heden en verleden kunnen spreken. Dat is geen politie en justitie taak, dat is een culturele taak, het wordt tijd voor  voor LOKHOLLANDERS TEGEN GEWELD met acties  ter verlokking van de Marokkaanse en alle andere jeugd.

Een reeks iconen met stereotypen, waarvan ik de precieze bron nog niet heb kunnen vinden, maar waarbij het vrijwel zeker gaat om 'teenagers stereotypen'. Het zou goed zijn als een jong talent eens in dergelijke reeks van stereo-typen voor Nederland/Amsterdam zou maken. Vereenvoudigde, schematische beelden zoals die nu bij teenagers bestaan. De benoeming van Marokkaanse jongeren en dan met name Marokkaanse jongens als 'straat-terroristen' (Wilders, 2009/210) is op zich net zo'n stereotype.

====
(*) Recente voorstellen lokhomo’s en lokjoden  info & links:

– http://www.parool.nl/parool/nl/5/POLITIEK/article/detail/300523/2010/06/21/Asscher-voelt-voor-inzet-lok-Joden.dhtml

– Omdat dit artikel in de Elsevier van 19 juni2010 enkel gedeeltelijk on-line staat, citeer ik hier in extenso de formulering van René van Rijckevorsel (plaatsvervangend hoofdredacteur van Elsevier) “Is geweld tegen joden en homo’s soms normaal?.”  Voor mij getuigt de hieronder gevoerde redeneertrant van een te nauwe focus op een deelprobleem, waarbij dan weer een deeloplossing aangedragen wordt, die meer problemen zal veroorzaken dan oplossen. Dit terwijl de onderliggende fundamentele vraag onbeantwoord blijft, wat dan wel de Nederlandse samenleving is, waaraan als buitenstaanders voelende en behandelde groepen, aangepast dienen te worden. Mij bekruipt een huiver ook door het geciteerde taalgebruik van de heer Marcouch: “Deze jongens hebben een speciale behandeling nodig. Ze moeten geknipt en geschoren worden, voordat ze weer op straat staan.”

"Moffenhoer" behandeling van een vrouw met een Duits liefje op 8 mei 1945 in Amsterdam: kaalgeknipt en geschoren en met pek ingesmeerd en gedwongen voor de foto de Hitlergroet te brengen. Een voorbeeld van hoe snel bij een machts- en rolomdraaiing de strafhandeling verwordt tot een spiegelbeeld van wat verafschuwd werd..

“Geknipt en geschoren”, voor mij zijn dat een hele reeks beelden: ‘bijltjesdag’ waarbij een niet geheel koshere menigte de liefjes van Duitse soldaten op straat kaalscheren; militair geleide heropvoedingsgestichten voor straatbengels zoals beschreven in de jeugdromans van  ‘Pietje Bel’ tot ‘Willem Roorda’; dorpsgerichten op het Italiaanse platteland in de zestiger jaren waar hippies (cappelloni) de haren afgeknipt  werden… Zulke beelden vliegen zo snel door je hoofd en laten zich zo traag opschrijven en lezen, dat ik nu verder René van Rijckevorsel aan het woord laat:

“Verontwaardiging
Terwijl Geert Wilders door heel politiek correct Nederland wordt gekapitteld voor zijn generieke opvattingen en ongenuanceerde uitlatingen over moslims, is er relatief weinig publieke verontwaardiging over de wijze waarop jonge Marokkaanse Nederlanders in de publieke ruimte redelijk ongestoord hun antisemitisme kunnen botvieren.

Maar wat Marokkaanse Nederlanders denken en zeggen over joden, gaat nog een tandje verder dan wat Wilders beweert over moslims. Overigens heeft die nooit gezegd dat álle moslims Nederland uit moeten, zoals tegenstanders zijn woorden uitleggen, hij had het over criminele moslims en ‘straatterroristen’ met dubbele nationaliteit.

Vinexwijk
Niet alleen joodse Nederlanders hebben het steeds zwaarder te verduren. Het is met de dag onveiliger om ostentatief als homo over straat te gaan in wat ooit de ‘gay capital of the world’ was. Of om als homostel in vinexwijk de Leidsche Rijn in Utrecht te wonen. Twee mannen zijn er uit hun koophuis getreiterd door Marokkaanse jeugd. Er is nog niemand gearresteerd, omdat er niet genoeg bewijs is, aldus burgemeester Aleid Wolfsen (PvdA).

De onrust over het toenemende anti-homogeweld leidde afgelopen zondag tot een spontaan protest bij het homomonument in de schaduw van de Amsterdamse Westertoren. In aanwezigheid van het nieuwe PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch kwamen honderden demonstranten bijeen.

Behandeling
Marcouch wond er geen doekjes om: ‘Deze jongens hebben een speciale behandeling nodig. Ze moeten geknipt en geschoren worden, voordat ze weer op straat staan.’ Hij wees erop dat er geen hek om Nederland staat, daarbij degenen aansprekend die de vrijheid en tolerantie blijkbaar niet kunnen verdragen. Later in de week bepleitte hij zelfs het inzetten van ‘lokjoden’.”

bron = http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Commentaren/268375/Is-geweld-tegen-joden-en-homos-soms-normaal.htm#