Feeds:
Posts
Comments

Posts Tagged ‘PVV’

biedt een nieuw museumconcept ‘een multi-mening-museum‘…

Rijksmuseum_Gert-Wilders
Het RIJKSMUSEUM Wilders [*] wordt gevestigd in bunkercomplex aan het Noorderstrand te Scheveningen. Daar komt een complete collectie Wilders-paraphernalia en -memorabilia van affiches tot spotprenten, van pamfletten, tot screenshots van sociale media… een computer systeem met gedigitaliseerde video’s en internet discussies. Dikke mappen met bergen krantenknipsels, een kleine handbibliotheek niet meer dan een plankje met het verzameld werk van Geert Wilders in boekvorm en een compactstelling waarin plaats is voor de tientallen strekkende meters publicaties waarin Geert Wilders genoemd wordt. Dit alles ongeacht het ingenomen standpunt van de publicisten, ongeacht de geaardheid en gezindheid van de cartoonisten, schrijvers, discussianten, fans, opposanten, ongeacht de politieke voorkeur of afkeer die uit een bepaald documentair object spreekt.
Rijksmuseum_Geert-Wilders_boekn_01 copy
Het RIJKSMUSEUM WILDERS is volledig (1) en diepgravend en technisch vooruitstrevend ook in haar wijze van presentatie. Bezoekers aan de bomvrije ondergrondse zalen kunnen van te voren duidelijk maken via een enquete die zij via een app op hun mobiele telefoon dienen in te vullen, welk soort uitingen zij wel of niet wensen te zien of anderszins mee geconfronteerd willen worden. Vervolgens worden de bezoekers één voor één door een reeks van zalen geleid, waarbij aan de hand van het met de app gekozen ‘meningsuiting-profiel’ de musueale presentatie aangepast wordt door middel van verlichting en videoschermen die uit- of aangaan. Bijzonder complexe opstellingen hebben gordijnen die automatisch – naar gelang van een gekozen profiel – open en dicht gaan. Ook de bijschriften zijn dynamsich. De bezoeker kan van te voren kiezen voor een objectiverend of juist een geëngageerd soort bijschrift bij de tentoongestelde voorwerpen. Daarbij bepaalt het van te voren aangemaakte bezoekersprofiel wat de precieze inhoud van dat bijschrift is. Naast deze totale individualisering van het museumbezoek bestaat er de mogelijkheid van groepsbezoek, maar niet voordat – middels de app – gecontroleerd is of heel de groep hetzelfde normen en waarden-patroon heeft.
Rijksmuseum_Geert-Wilders_collectie_01
Rijksmuseum_Geert-Wilders_sculptuur_01 copy

Dit nieuwe RIJKSMUSEUM is een ‘pilot-project’ voor een mogelijke aanpassing van alle ‘rijksmusea’ in de toekomst op deze wijze. Dit museumconcept lijkt een antwoord te kunnen geven op de probleemstellingen en vraagstellingen van onze tijd. Het concept kan kort aangeduid worden als EEN MULTI-MENING-MUSEUM, een instelling waarbij de “eigen mening” van de bezoeker als uitgangspunt genomen wordt, daar waar in het verleden overmatige aandacht bestond voor (verbindende) gemeenschappelijkheid. Het museum als een instelling die de representatie volgens ‘heersende publieke opinie en geldende normen voor ‘politieke correctheid’ voorbijstreeft’.

Een dergelijk museaal beleid van de overheid kan ook een bijdrage leveren aan dat wat nu al geruime tijd maatschappelijk gestalte heeft gekregen, mede mogelijk gemaakt door het veralgemeniseerd gebruik (ubiquitous usage) van digitale media:

DE MULTI-MENING-SAMENLEVING

een samenleving waar ‘vrijheid van meningsuiting’ niet meer iets publieks, maar iets persoonlijks is, als een dancing met een dansvloer waar een ieder uitgerust met koptelefoon op de eigen favoriete muziek danst. Communicatie was, is en blijft iets waarbij de uitgedragen boodschap eenduidig mag zijn, maar de ontvangst dat niet is.


Naschrift


AMSnote6520.06

In het jaar 2004 maakt ik al eens aan ontwerp voor een tentoonstelling met censuurgordijntjes en opiniebuttons voor bezoekers, ooit gedacht in het Bijbels Museum te Amsterdam… titel “De Tolerantia and the art of provocation ” (over satire, smaad, racisme, majesteitsschennis, godslastering en obsceniteit) een project als reactie op de moord op Theo van Gogh… een project ook dat in al zijn conceptuele eenvoud onmogelijk is te realiseren binnen de toenmalige en nog minder binnen de huidige museumstructuren… Toen wel veel onderzoek gedaan en het bleek mij dat de idee van ‘meervoudige waarheid’, alsook het tonnen door de tijd heen van wat niet getooond mocht worden, in de praktijk niet onder te brengen is in een bestande tentoonstellingspraktijk… diep triest dat wel… zie de dcoumentatie over het project op mijn site, sectie Art Action Academia: http://imaginarymuseum.org/imp_archive/AAA/index.html#49


[*] Dat wat in de tijd zelve breed uitgemeten en massaal verspreid werd, daar blijft met het huidige archief-, bibliotheek- en museum-acquisitiebeleid weinig meer van over dan ‘vergetelheid’. Wat bewaard blijft van de roerselen van een samenleving wordt niet zo zeer bepaald door kwantiteit, maar door bepaalde opvattingen over ‘kwaliteit’ en dan met name volgens de normen van die maatschappelijke klasse die het beheer van geheugeninstellingen bestieren des te meer zo als het nationale instellingen betreft. Het bijzondere heeft meestal voorrang boven het algemene. Overbekend voorbeeld in het bibliotheekwezen zijn de schaarse exemplaren van ‘destijds massaal verspreide ‘pauper-bijbels’ die overgebleven zijn. Mijn bovenstaand betoog lijkt enkel gekscherend te zijn, maar het is meer dan een pastiche. Door onze eigen samenleving in de tijd zelve te documenteren, scheppen wij ons middelen om die samenleving zowel in het heden te kunnen analyseren, als ook een documentair corpus achterlaten voor volgende generaties om vanuit dat ‘toekomstige heden’ te kunnen terugkijken en daardoor vooruit te kunnen kijken. Met name de onderlinge samenhang, begrip van de context van al die mogelijke documenten is daarbij van groot belang. Documentatie van nieuwe media-vormen, zoals sociale media op het internet is daarbij een apart onderwerp. Hoe de vluchtigheid en de dynamiek van botsende meningen inzichtelijk te documenteren, zonder daarbij te vervallen in staats-spionage, is een open vraag, die hierbij nogmaals gesteld wordt. Het denkbeeldige project RIJKSMUSEUM Wilders, is bij de beantwoording van die vraag een hulpmiddel. Ik constateer wat betreft de huidige stand van publiek beschikbare museale documentatie van/over Geert Wilders het volgende:

Het Rijksmuseum Amsterdam heeft slechts drie objecten met betrekking tot Geert Wilders in haar collectie (een portret foto, een campagne foto en een foto van de PVV fractie)

De Atlas van Stolk, gevestigd in Rotterdam (Met bijna 250.000 afbeeldingen over de Nederlandse geschiedenis behoort de collectie van de Atlas Van Stolk tot de belangrijkste nationale beeldcollecties. Het woord Atlas verwijst niet naar een boek met landkaarten, maar is een negentiende-eeuwse term voor collectie. Grondlegger ervan is Abraham van Stolk. Hij was een Rotterdamse houthandelaar met een passie voor vaderlandse geschiedenis) heeft slechts 14 afbeeldingen met betrekking tot Geert Wilders.

De digitale verzamel website geheugenvannederland.nl (799388 beelden uit 132 collecties) geeft bij de zoeksleutel”Geert Wilders” slechts 3 objecten, waarvan 1 niet ter zake is, de andere twee zijn affiches.

Zoek ik – daarentegen – op trefwoord in worldcat.org (catalogus van catalogi zeg maar wereldwijd) dan krijg ik bij het trefwoord “Geert Wilders” 953 hits, videos, ebooks, audiobooks en artikelen (meestal uit wetenschappelijke tijdschriften) inbegrepen. Dus als het met name gaat om geschrven teksten, dan is er (wereldwijd) behoorlijk wat te vinden. Dat staat in schriol contrast tot de magere resulaten bij een zoektocht naar beeldmateriaal m.b.t. Wilders.

De Koninklijke Bibliotheek, die voor haar leden een zoekmachine heeft die via het internet doorzoekbaar is van teksten beschikbaar in digitaal formaat , geeft op de zoeksleutel “Geert Wilders” voorkomend in de full text van zo’n digitale publicatie, 750 hits (deze link is enkel beschikbaar voor hen die een inlog naar de KB hebben)….

Read Full Post »

Discriminatie begint in de taal met het benoemen van mensen en hun handelingen. Het jongste wetsvoorstel van ‘de Staatssecretaris van Immigratie en Asiel’ Fred Teeven (VVD) voor “strafbaarstelling illegaliteit” is daar een voorbeeld van. Dit wetsvoorstel is een erfenis van het Kabinet Rutte I dat onder druk van de PVV in het regerinsgprogramma opgenomen was. (1) Juridische verfijning van een begrip uit de taal leidt – in dit geval – uiteindelijk tot gevangennemening en opsluiting.

TeevenIllegaalIsStrafbaar

Een lesje taal en logica voor Staatsecretais Fred Teeven:

“Wat niet mag is illegaal” ~ “Wat illegaal is mag niet”

“Wat wel mag is niet illegaal” ~ “Wat niet illegaal is mag wel”

Hoe je de reneertrant ook draait, het ene woord zit vast aan het andere als waren zij door een ketting onverbreekbaar aan elkaar geklonken.

Als nu een – naar wij mogen aannemen – gestudeerde man als Teeven komt met een wetsvoorstel om ‘illegalen’ en de door hen bedreven ‘illegaliteit’ strafbaar te stellen, wat was dan de betekenis van het woord ‘illegaal’ voordat die mogelijk nog aan te nemen wet bestond ?

Was -en is tot nog toe – ‘illegaal’ zijn in Nederland ‘onwettig’, maar toch niet strafbaar? Dat moet wel zo zijn, anders had de staatsecretaris zich al die moeite van het opstellen van een nieuwe wet wel bespaart.

Is het wellicht zoiets als het verschil tussen ‘een overtreding’ van het burgerlijk recht en het plegen van een delict dat behoort tot ‘het strafrecht’?

Lijkt het nu voorgestelde strafbaar stellen van illegaliteit, op de verschuiving van de beoordeling van een handeling, van ‘overtreding’ naar ‘misdaad’, zoals kort geleden ook het geval was bij de aangenomen ‘anti-kraakwet’? Hierbij werd het oude grondrecht (op wonen, zoals na te lezen valt in het proefschift van Professor Tak uit 1973) buiten werking gesteld. De mogelijk om zich te beroepen op het ‘huisrecht’ en zich zo te vrijwaren tegen binnentreding door wetsdienaren van een woning, ongeacht de eigendoms- of huur-status van een bewoner van een in gebruik zijnde/genomen woning, was immers de juridische basis die het ‘kraken van woningen’ mogelijk maakte? (2)

Is dat de tendens in Nederland om grondrechten stapje voor stapje te ondergraven door bij het niet voldoen aan gestelde regels (aantoonbare vergunning, bezit- of gebruik-status, enzovoort) de status van een persoon niet te zien als die van een ‘overtreding’, maar als ‘strafrechtelijk vergrijp’. 

De ‘overtreder’ wordt daarmee opgewaardeerd tot ‘misdadiger’.

Het voorbeeld in het woordenboek dat bovenstaande plaat laat zien, van hoe je het woord “strafbaar” kunt gebruiken, is tekenend: 

“de meeste vormen van discriminatie zijn strafbaar.”

Discriminatie is dus soms wel en soms niet strafbaar.

Discriminatie – op grond van huidskleur, geloof, gedrag, seksuele geaardheid, ga zo maar door – is niet toegestaan. Dat is bij wet geregeld. Discriminatie is dus onwettig. De ‘strafbaarstelling van discriminatie’ is door de staat vastgelegd. Toch zijn de woorden ‘discriminatie’ en ‘strafbaar’ niet onverbrekelijk aan elkaar geketend, zoals nu in het voorstel voor het ‘strafbaarstellen’ van ‘illegaal zijn’ dreigt te gebeuren.

Er zijn kennelijk vormen van discriminatie die op de één of andere manier weliswaar niet mogen, maar toch – al dan niet oogluikend – toegelaten worden.
Al te strakke regelgeving creëert immers meer problemen dan er door opgelost worden.

Zo is het ook met iemand of iets dat ‘illegaal’ genoemd wordt. Ook daar kan een al te ver gaande regelgeving een nog enigszins aanvaardbare situatie in haar tegendeel doen omslaan.

Het ‘pleonasme, de dubbelop-redenering-wet van Teeven is een wangedrocht. Het is ook een drogreden, in de orde van een stelling als “alle raven zijn zwart.” Dat zijn ze meestal, maar wie durft categorisch te beweren dat er helemaal nooit witte raven zijn, waren of kunnen bestaan?

AMSnote3555.08

Hongerstaking in de Mozes en Aaronkerk in Amsterdam door merendeels Marokkaanse gastarbeiders, die lange tijd in Nederland gewerkt hadden, maar onvoldoende papieren hadden om dat te bewijzen, of door seizoensarbeid niet aan de al te strakke regels konden voldoen.  Affiche voor Platform van demokratische organisaties van buitenlandse arbeiders (Amsterdam) gemaakt door de kunstenaarsgroep TSTORT (Amsterdam)  1979 – 1980. Ten tijde van een krappe arbeidsmarkt werd er door de Vreemdelingen Politie en andere diensten bewust weinig opgetreden tegen buitenlandse arbeiders en hun bazen. Toen de economie echter veranderde en er minder ‘goedkope/buitenlandse’ arbeidskrachten nodig waren, werden er nieuwe regelingen en scherpe handhaving ingevoerd.

Het dichtstoppen van de kieren van de rechtstaat met iedere keer weer nieuwe regels, verpest de luchtkwaliteit van het huis waarin wij samenleven en leidt uiteindelijk tot verstikking, als er geen frisse lucht meer is om in te ademen. 

Is het vaak niet ‘de uitzondering’ die de regel bevestigd?

De wet is geen doel maar middel. Daar zijn de mazen in dat netwerk van voorschriften en regels voor. De veelvuldigheid van omstandigheden van zoiets ingewikkelds als een samenleving in een land met een overheidsapparaat en grenzen, binnen- en buitenland, andere landen met andere regels en andere situaties, ga zo maar door, is iets dat nooit geheel in wetten, regels en protocollen is vast te leggen. 

AMSnote3557.01

Een spotprent uit het jaar 1994 gepubliceerd in een blad van het CDA die toen deel uitmaakte van het Kabinet Lubbers III. De politieagent is de Staatssecretaris voor Asielzaken en Vreemdelingenbeleid Kosto (PvdA) die iet enkel illegale arbeiders wilde aanpakken, maar ook de werkgevers die hen in dienst namen, Het is curieus hoe in deze prent waar de sympathie ligt bij de benadeelde ondernemer eerder dan bij een illegale gastarbeider, hoe inconsequente dwaasheden van het overheidsbeleid met betrekking tot arbeidsmigratie hier mooi opgesomd worden. Het toont aan dat welke gezichtshoek je ook neemt, er steeds weer een andere mogelijk is op migratie en arbeid, legaal en illegaal. Dat geldt niet enkel voor hen die buitenlandse arbeiders willen steunen, maar ook voor een regeringspartij als het CDA.

Illegalen die terug willen maar dat niet kunnen is slechts één voorbeeld daarvan. Omstandigheden in een mensenleven zijn maar deels te vatten in regels en principes worden soms beter gediend met het toepassen van een uitzondering, dan dwaas, star en dom de letter van de wet te volgen.

Redelijkheid en wijsheid zijn waarlijk niet het monopolie van het justitieële apparaat. De vele voorbeelden van practische burger- en gemeentelijke initiatieven als het om ‘illegalen’ gaat, tonen dat aan.

Wat vroeger mocht is nu illegaal en omgekeerd. Hoeveel voorbeelden zijn er daar niet van en hoeveel leed werd, wordt en zal er niet aangedaan worden door het vastklinken van woorden tot wettelijke regels die maar al te vaak wat nog een beetje recht was, krom buigen?


—-
(1) “In het eerste kabinet-Rutte was het CDA-minister Gerd Leers die de strafbaarstelling van illegaliteit moest regelen. Het kabinet zou toen overwogen hebben om onrechtmatig verblijf als misdrijf te kwalificeren, onder druk van gedoogpartner PVV. Uiteindelijk beperkte Leers zich, onder druk van zijn eigen CDA, tot het opleggen van een boete.”
NRC/Handelsblad 6/12/2012
http://www.nrc.nl/nieuws/2012/11/06/teeven-houdt-optie-celstraf-illegalen-open-samsom-voorbarig/

(2) “Het karakter van het huisrecht als grondrecht moet worden gezocht in de sfeer van de persoonlijke vrijheid van het individu, een erkenning van de wezenlijke behoefte van de mens om een plaats te hebben waar hij ongestoord volkomen zichzelf kan zijn…” onder aanhaling van het Verdrag van Rome artikel 8 lid 1. [pagina 9]

“Het verlies vande ‘vrije mogelijkhei tot gebruik’van een pand zou bij redelijke afweging van de betrokken belangen in vele gevallen wel eens minder zwaar kunnen wegen dan een ‘sociaal grondrecht’ op een menswaardige woning. Het bestaan van de Woonruimtewet 1947 geeft in deze reeds een duidelijke vingerwijzing.” [pagina 41]

“Het huisrecht/the inviolability of the home – proefschrift”;1973 Rijksuniversiteit te Utrecht; p.280; Antonius Quirinus Cornelis Tak.
http://www.worldcat.org/oclc/781255580

Read Full Post »

BETER ÉÉN IN DE HAND DAN DE ZWERM OP VLUCHT, spreekwoord van 13 september 2012, nu Wilders en zijn PVV als partij afgestraft zijn, maar niet de PVV kiezers. Zij en hun denkbeelden, zijn nog niet uit de lucht.

In de gedoogconstructie van Kabinet Rutte 1 gijzelde Wilders de minderheidscoalitie van VVD en CDA, maar er was ook de keerzijde, Wilders kon – als gedoogregeerder – niet anders dan langzamerhand in binden en zag zich zelfs genoodzaakt zijn campagne doelpalen in het politieke veld gaandeweg te verplaatsen. Islamofobie verdween geleidelijk op de achtergrond en het Dictaat Van Brussel en de Ouden Van Dagen werden zijn nieuwe thema’s. Het Zwartboek Ramadan van de PVV was een laatste opflikkering, maar tijdens de verkiezingscampagne kwam dit thema nauwelijks nog terug bij Wilders en de zijnen.

Wilders hield anderen in zijn greep en kwam hiermee zelf in de greep van die anderen.

Nu is een deel van zijn kiezers gewoon niet komen opdagen en heeft een ander deel zijn ‘toe-vlucht’ gezocht bij de SP en de VVD, zo werd ons gisteravond uitgelegd bij de plaatselijke verkiezingsstatistieken. Het Wilderiaanse ideeëngoed is zich nu aan het nestelen in die partijen. Het Wilders-virus blijft actief in Nederland.

Tag PhotoAdd LocationEdit

Read Full Post »

Ik lees net de tekst van het Zwartboek Carnaval op de website van het PVV, met op pagina 21 deze in forse taal gestelde eind conclusie:

 “Dit zwartboek is, zoals in de inleiding reeds gesteld, primair een pleidooi om het carnaval te marginaliseren. Naast het feit dat de buigingen voor dit katholieke ritueel de katholisering versterkt, kost het de samenleving handen vol geld en raakt het tal van maatschappelijke terreinen op een zeer negatieve wijze.

Extra politie-inzet, enorme overlast en geweld, het aanpassen van cao’s aan het carnaval, fors stijgend ziekteverzuim, lessen die uitvallen, scholen die de deuren sluiten, pleidooien nationale feestdagen in te ruilen of op te schuiven voor het carnaval, katholieke militairen waar andere eisen aan gesteld worden, regels omtrent openingstijden die worden aangepast door gemeenten, ziekenhuis- en ander zorgpersoneel dat speciale instructies opgelegd krijgt in verband met hossende katholieken, katholicisme-promotende staatstelevisie en honderdduizenden euro’s aan belastinggeld dat verspild wordt aan carnaval-evenementen en carnaval drinkgelagen die enkel gewenst zijn door een opdringerige multiculturele wensdroomelite.

Nederland is geen katholiek land en dient dat nooit te worden.

De PVV pleit ervoor totaal te stoppen met gesubsidieerde katholieke drinkgelagen en katholieke-evenementen, scholen te verbieden dicht te gaan tijdens het carnaval, geen katholieke propaganda meer op de staatsomroep, de kosten van extra politie- inzet te verhalen op het carnaval-tuig, geen speciale behandeling van katholieke militairen tijdens het carnaval en nooit en geen enkele nationale feestdag in te ruilen voor het carnaval.”

Gelijke monniken, gelijke kappen, zo is het devies van de PVV, zo kwam er afgelopen zaterdag ook een andere publicatie uit die de navrante invloed van een andere godsdienst op het Nederlandse  volk onder de aandacht brengt: ZWARTBOEK RAMADAN. Deze publicatie is eveneens beschikbaar op de web site van de PVV in PDF formaat:
http://www.pvv.nl/images/stories/Zwartboek_Ramadan_PVV_2012.pdf

Ook wordt in welingelichte kringen gerept over een mogelijk “Zwartboek Koninginnedag” waar de uitwassen van de massaal nationaal beleden ‘oranjelol’ aan de kaak gesteld worden. Het lijkt zo te zijn dat delen van het partijkader zich tegen de inhoud van dit rapport – dat al in concept voorligt – verzet omdat de idee van het primaat van de ‘traditionele nationale feestdagen’ daarmee niet te rijmen zou zijn. Liederlijk gedrag tijdens de zogenaamde Koninginne-nachten in diverse steden, zou te tolereren zijn omdat het het doel van ‘nationale eenheid’ dient. Termen als ‘dronken-christentuig’ zouden electoraal niet te verkopen zijn, zelfs afzwakkingen als ‘baldadige jeugd’, zouden bij het jonge electoraat problemen kunnen opleveren. Of traditionele feestelijkheden van andere religieuze gemeenschappen ook door de PVV onder de loep genomen zijn, is niet bekend.

————–
NASCHRIFT
Het blootleggen van een argumentatie door een gehanteerd begrip of een reeks van bij elkaar horende begrippen te vervangen door een ander, is een vaak gebruikte methode. Bij Wilders is die al vaak toegepast, met name door in plaats van het begrip ‘moslim’ dat van ‘jood’ te zetten. Daar komen dan vaak weer reacties op waarbij de historische context van de Holocaust te zwaar beladen is om zulk een vergelijking te maken, dat Wilders niet eenzelfde kwaadaardige vernietiging van een door geloof geduide bevolkingsgroep voorstaat. (1) Dat moge zo zijn, maar de ‘omkering’ (‘détournement’ in het Frans) blijft toch een waardevolle methode om in goed gekozen vergelijkingen de waarde van een argumentatie te meten. De Nederlandse Grondwet is in mijn voorbeeld uitgangspunt geweest en dan wel de eerste zin van artikel 1:

Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.

Nu lijkt mij de vergelijking Ramadan Carnaval een voorbeeld van bijna “gelijke gevallen.” Het Suikerfeest is een feestelijke afsluiting van de vastentijd (Ramadan) en de Carnavalsdagen eindigend met Aswoensdag zijn het begin van de Christelijke vastentijd die nu nauwelijks nog gevolgd wordt, maar ooit duurde tot Pasen (40 dagen). Beide feestelijkheden gestuurd door een ‘maankalender’. In de tekst van Wilders wordt het Suikerfeest vele malen genoemd en dan vooral met de daaraan toegemeten uitspattingen van Marokkaanse jongeren (zonder dat duidelijk gemaakt wordt of aan de beschreven relletjes wellicht ook niet Marokkaanse en niet moslim-jongeren deelnemen. (Zou dit het geval zijn dan veranderd immers het perspectief en is het meer iets als wat ooi deelname van ‘nozems’ aan ‘luilak baldadigheid’ was).

Zo het Suikerfeest voor het grootste deel een mooi feest is met wat baldadigheid uitwassen, zo kan dat misschien ook gezegd worden van het carnaval; alhoewel de hoeveelheden alcohol en andere middelen die moderne carnavalvierders weten te verwerken wellicht meer wangedrag produceren dan het consumptiepatroon van jonge suikerfeestgangers.

Behandelen wij deze ‘gelijke gevallen’ op ‘gelijke wijze’ dan mogen woorden gerelateerd aan de Ramadan wel degelijk vervangen worden door woorden gerelateerd aan het Carnaval, om de argumentatie van Geert Wilders c.s. te testen.

(1) Discussie De Winter/Wilders waarbij in een tekst van Wilders het woord moslim door Joden vervangen werd: “Ik heb genoeg van het jodendom in Nederland: geen joodse immigrant er meer bij. Ik heb genoeg van de aanbidding van hun god in Nederland: geen synagoge er meer bij. Ik heb genoeg van de Tenach in Nederland: verbied dat fascistische boek.” Een discussie die o.m. in de toenmalige De Pers liep en nu nog terug te vinden is op de website Sargosso.

Read Full Post »

er valt nog heel wat in te kleuren voor september 2012 nu het VVD kwartet kompleet is….

klik plaat voor grotere versie


NB De kleurplaten van Mark, Geert en Rita zijn beschikbaar op www.kleurplaten.nl.  (“voor iedereen die graag kleurt”) Hero heeft nog geen prent, vandaar hierbij een kladversie om vast te oefenen:

klik voor grotere formaat kleurplaat

Read Full Post »


Catshuis = the official residency of the Prime Minister of the Netherlands – Mark Rutte – in The Hague where negotiations about “draconic budget cuts’ of the Dutch government are entering now their second month in what is called a ‘total media silence’ leaving the whole nations at odds what is being brewed there in the name of democracy. The government coalition of liberals (VVD) and christians (CDA) is a minority cabinet that needs the votes of the PVV party of Geert Wilders +  a small conservative protestant party (SGP) to have the minimal half + one number of votes to pass any decision they make through parliament. During these negotiations the PVV of Wilders did lose one of its seats to a PVV member of parliament that split off  and kept his seat. The democratic majority that can be wrought for any proposal is minimal by now. During the long negotiations one of the rumours that fills up the ‘media silence’ almost each day, was that the PVV of Wilders was on the brink of stepping out of the negotiations which could have lead to fall of the government. Wilders who is known for communicating his opinions on one liners on twitter, propelled back a denying message  that this was the “biggest canard of the year” (De grootste canard van het jaar). The whole of the Netherlands is still waiting since the beginning of March 2012 for the outcome of these endless budget-cut negotiations and they start to wonder about the negotiators themselves, are they “lame ducks or canards?”

Read Full Post »

Snorkelaar Rutte over Wilders: 'PREMATUUR' TE MOEILIJK WOORD VOOR PVV (*)


—-
deconfiture = de – con – fi – ture [-` tuur(` )] («Frans) de -woord (vrouwelijk) deconfitures 1 volkomen nederlaag; 2 (volslagen) onvermogen om te betalen, failliet

prematuur = pre – ma` tuur («Latijn) bijvoeglijk naamwoord ontijdig, vóórtijdig; voorbarig, te vroeg Zie: vroeggeboorte Zwangerschap en geboorte) te vroeg, voortijdig, geboren

(*) Premier Mark Rutte heeft tijdens zijn wekelijkse persconferentie gezegd dat hij verbaasd was over de woordkeus in een tweet van Geert Wilders. Die noemde berichten in de media over een op handen zijnde akkoord in het Catshuis ‘prematuur’.

Read Full Post »

Henk Belt aan bij Ingrid om een donatie te geven.

—-

Waarom nieuwe wet politieke giften alleen PVV treft

Anti-PVV-wet

De PVV is dus de enige partij die hard getroffen wordt door de nieuwe wet. Vandaar dat Kamerlid Hero Brinkman gisteren al sprak van een ‘anti-PVV wet’. Hij heeft al ‘mazen in de wet’ op het oog. Zo zouden lokale partijen wellicht financiële steun kunnen leveren, want daarover staat niets genoemd. En ook zouden ‘Henk en Ingrid’ gevraagd kunnen worden om precies 4.499 euro te storten, zodat ze toch anoniem kunnen blijven.

(Volkskrant 27 januari 2012)

 

Read Full Post »

… over het te vormen nieuwe kabinet…. 5000 CDAers namens 16 miljoen Nederlanders.

Van de 16 miljoen Nederlanders hebben er  9.416.001 gestemd en het nu voorliggende concept-regeerakkoord tussen VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV is gebaseerd op een totaal van 4.665.954 geldige stemmen. De andere partijen kregen bij elkaar 4.750.047 stemmen.

Het CDA kreeg 1.281.886 stemmen, waarvan de meesten geen lid zijn van de partij. Volgens het Documentatie Centrum Nederlandse Politieke Partijen in Groningen had het CDA in het jaar 2010 een aantal leden van 67.592. Op het CDA Congres in de Rijnhal in Arnhem over de al dan niet te vormen nieuwe regeringscoalitie zijn volgens de dagbladen van vandaag 5.000 (stemgerechtigde) leden aanwezig.

De dwaze situatie – die inherent is aan de rekensommetjes waarop onze parlementaire democratie gebaseerd is – maakt nu dat vijf duizend mensen vanmiddag aan het bepalen zijn wat in de komende vier jaar het regeerbeleid zal worden. Enkel deze vijf duizend mensen kunnen zich uitspreken over wat er in en tussen de regels van dit Concept Regeerakkoord geschreven staat.

De rest mag ademloos toekijken en tegelijkertijd de mond houden, hetgeen – fysiek gesproken – niet gemakkelijk is.

Het CDA was nu net die partij die bij de afgelopen verkiezingen een grote verliezer was met een zetelverlies van maar liefst 20 zetels, zij gingen van 41 in het jaar 2002 naar 20 zetels bij de laatste verkiezingen in 2010.

In de Rijnhal te Arnhem wordt/is vandaag  het toneelstuk opgevoerd:

DE VERLIEZER MAG BESLISSEN

en zo gebeurde het dat de verliezers van dit debat 1600 in getal het aflegden tegen 3400 voorstemmers (ik heb de in de kranten gegeven percentages 68% voor, 32% tegen omgerekend naar aantallen stemmers).  Zijn degene die niet behoren tot de aanwezigen in de Rijnhal te Arnhem  op zaterdagmiddag 2 oktober 2010  nu goed vertegenwoordigd door die 3600 CDA-conres voorstemmers? Was er enig mandaat van al die miljoenen die niet bij de stemming aanwezig waren, c.q. aanwezig mochten zijn? Het antwoord moet ontkennend zijn. In veel van de minuut-speeches die er via de directe NOS verbinding met het congres door ons buitenstaanders te horen waren, werd een grote tevredenheid geuit over het ‘democratische’ karakter en gehalte van dit ‘historisch’ geachte  CDA congres. Alle deelnemers aan deze voorstelling waren zo verblind door de competitie van standpunten dat geen van hen – laat mij weten als iets mij hier ontgaan is – een woordje over had voor al diegenen die geen stem in dit kapittel hadden, terwijl dat wat besproken werd hen toch evenzeer emotioneert en raakt. Zij zagen die miljoenen niet- stemgerechtigde CDA-leden die bij toeval buiten het debat gehouden worden in het geheel niet staan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat coalitietrekker Maxim Verhagen na het behalen van wat zonder meer ‘zijn overwinning’ genoemd kan worden, het congres durfde te kenschetste als “een feest voor de democratie.” Zo is het vaak bij feestjes, die zijn even leuk voor degenen die mee mogen doen als sneu voor de anderen die dit geluk niet mogen smaken. Laten we maar aannemen dat Verhagen duidde op de ‘CDA partij democratie” en niet de ‘Nederlandse democratie in het algemeen’ bedoelde. Dat zou opperst cynisme geweest zijn. (*)

Terugkijkend naar dit ‘schouwtoneel der democratie’ zal later wel blijken dat er weinig winnaars en vele verliezers zijn, maar dat mag een ieder zich zelf in de eerste plaats verwijten omdat regeringen meer het product zijn van een samenleving dan andersom.


Link met live verslag van het CDA Congres… waarop nu om 16:58 uur te lezen valt:

16.56 uur

De resolutie is verworpen. Dat betekent dat een meerderheid vóór het regeerakkoord is.

16.54 uur

Wegens onduidelijkheden wordt de resolutie opnieuw in stelling gebracht.

16.51 uur

De meest vergaande motie is in stelling gebracht. CDA-leden moeten stemmen of ze voor of tegen samenwerking zijn met de PVV. Bij het hand opsteken waren de verschillen niet duidelijk genoeg, dus de ‘stembiljetten’ worden opgehaald en met de hand geteld.

16.40 uur

De vergadering is voor vijf minuten geschorst. Over vijf minuten zal gestemd worden. Alle stemmen zullen stuk voor stuk worden geteld.

=============
(*) Op de Opiniepagina van Trouw staat maandagmorgen na het congres een artikel van Jouke Douwe de Vries en Johannes Goossen, fractievoorzitters CDA Dongeradeel resp. CDA Duiven; initiatiefnemers Nieuw Collectief, een christelijk-sociale beweging binnen het CDA:
“Toen zaterdag duidelijk werd dat een meerderheid van de CDA-leden voor samenwerking met de PVV was, verscheen Maxime Verhagen als grote winnaar op het podium. En dat terwijl hij net een derde van zijn leden voor zich verloren had. Hij noemde het zelfs ’een feest’. Hoe misplaatst kan een reactie zijn? Zijn triomfantelijke overwinningstoespraak maakte pijnlijk duidelijk dat hij geen besef heeft van de totale ontreddering waarin hij de partij achterlaat. “

Read Full Post »

Ab geef ons een kans / Rechts kabinet op sterven na dood

1 september 2010: keurige dagbladen gedragen zich als buitenparlementaire actievoerders klik plaat voor groter formaat

CDA COALITIE DOOD of LEVEND? Als je de koppen in dagblad Trouw van de afgelopen dagen leest dan kan je niet anders geloven dan dat de formatiepoging VVD+CDA+PVV mislukt is: “Rechts kabinet op sterven na dood.”

Lees je daarentegen De Telegraaf dan zit er nog wel toekomstmuziek in een Rechts+ coalitie: “Ab geef ons een kans!”. Zo zeer het er Trouw en De Volkskrant (“Formatie rechts kabinet aan zijden draad”) aan gelegen lijkt te zijn dat de coalitie strandt, zo zeer is het omgekeerde het geval bij de Telegraaf. Deze krant doet er alles aan om de de Rechts+ regering aan het bewind te krijgen, alsook… Maxime Verhagen uit de wind te houden.

Zo is de de democratische kiezerswil, de democratie,  waar iedere partijleider in het aangezicht van de media naar zwaait, nu bijna omgewaaid. Geen van de verkozen stammen is sterk genoeg om op zichzelf rechtop te staan, laat staan een storm te trotseren. Welke stammen door wie uitverkoren gaan worden om samengebundeld te worden tot iets dat als overheid overeind blijft en wortel kan schieten in de samenleving blijft ongewis. De kiezer komt er al lang niet meer aan te pas. Parlementaire fracties en  en partijbonzen hebben het bind- , splijt- en stutwerk overgenomen. Zij staan klaar met zwachtel, bijl of stut. Vooral het splijten is gevaarlijk werk, als je niet goed op past hak je zo in eigen voet.


Wekenlang binnenkamers boomdokter-beraad, blad voor blad, tak voor tak, heeft de natie dusdanig buitengesloten, dat zelfs politiek geharde personen hun bemoeizucht of morele twijfel niet meer weten te onderdrukken. Keurige dagbladen gedragen zich als buitenparlementaire actievoerders en steunen – naar  gelang de windroos van hun kompas – de zich nu dagelijks aanbiedende zwachtelaars, hakkers en stutters. Oude bomen zijn te bros, nieuwe loten te buigzaam, om het gewicht van staat te dragen. Scheefgroei naar links of rechts maakt wankel. De hele middenmoot wordt te groot. Is er wel genoeg om te binden en te stutten? Sinds het omwaaien van de boom van Anne in een achtertuin weten we dat ook een professioneel gestutte boom toch nog door een te vroeg najaarswindje geveld kan worden. Wat te denken van de boom in de voortuin van de natie?

Welk geaccordeerd inwikkelen van de nu voor handen zijnde stammetjes dan ook (iedereen heeft minder dan een kwart van de totale omvang van de ‘stam van staat’ door de laatste verkiezingen verkregen), geen van de mogelijke combinaties lijkt weerbarstig genoeg om de elementen te weerstaan. Moet er wellicht eerst gespleten, gestekt, geënt en geoculeerd worden voordat de tijd van een nieuwe stammenstrijd aangebroken is? Nieuwe verkiezingen! Een nieuw systeem van partijen, die van te voren al aangeven hoe zij zich naderhand zullen gaan bundelen. Dan pas is het aan de kiezers om te bepalen welke loten zij aan welke stam willen binden. Dan valt er echt wat te kiezen. Dan pas staat de democratie weer als een boom.

Read Full Post »

Kon het vanmorgen niet laten te reageren op een NRC discussie item van de hand van ‘misdaadeconoom’ Ben Vollaard van de Universiteit van Tilburg, over het onbehandeld opsluiten van veelplegers… omdat ‘vergelding’ en ‘verwijdering uit de samenleving’ de voorkeur zou moeten krijgen.


Jammer nu voor de groep van mensen die de provocatieve stellingen van ‘vergelding’ en ‘verwijdering’ zonder behandeling ondersteunen dat er op onze planeet geen gebieden meer zijn die geroofd kunnen worden om er dan het Nieuw Nederlands Bagno te vestigen. Als je van de niet aan de macht zijnde laagste volksklasse was kon je voor het stelen van een aardappel – in de goede oude tijd in Engeland – al veroordeeld worden tot verbanning naar Australië. Dan toch maar de Antillen behouden en ze omvormen tot Duivelseilanden? De misdadigers geheel en al uit het zicht – gewoon verdwenen voor een x aantal jaren – dat is de wens van ieder niet-weldenkend mens. Het huidige peil van het voorstellingsvermogen van wat modern gevangenschap inhoudt in Nederland is lager dan ooit. Maatregelen die even Draconisch en Totalitair, als Onuitvoerbaar zijn worden met grote regelmaat door politici die zich gevoed weten door deze massale onwetendheid aangedragen, zoals zoiets idioots als het verbieden van porno in gevangenissen. Geschiedenis van de hervorming van het gevangeniswezen in Nederland komt al helemaal niet aan de orde, zodat oudbakken ideeën als ‘eenzame opsluiting’ alsook ‘meer mensen op één cel’ als leuke ideetjes tot in de Tweede Kamer komen te circuleren.

Het is (weer) tijd voor het gevangeniswezen en de hen ondersteunende instellingen om hun taken en opvattingen aan den volke te tonen in wat voor een vorm dan ook. Het huidige 18e eeuwse Bagno-denken behoeft een antwoord. De verlichte gedachten over het afschaffen/voorbijstreven (abolitionisme) van gevangenissen van een eeuw terug die de emancipatie van de toenmalige misdadiger tot doel hadden, lijken geheel en al uit het beeld. Toch ligt in een dergelijk utopisch denken over gevangenschap de sleutel om het ‘mogelijke’ te veranderen met het beeld van het ‘onmogelijke’ voor ogen.

Overblijfsel van een van de Franse bagno's in Guyane/Zuid-Amerika

Het betoog van Ben Vollaard op de opiniepagina van de NRC van zaterdag 17 juli 2010 (opinie-katern pagina 7) is vooral kwantitatief en het ethisch-sociaal element ontbreekt. Zijn vergelijking kunnen daardoor niet meer dan suggestief zijn. Dat wat zijn voorkeur heeft  is door middel van “harde” cijfers weergegeven, dat wat hij afkeurt wordt met een ongedocumenteerd verwerpen van hem onwelvallige cijfers afgedaan (“De veelgebruikte recidivecijfers zeggen niets”) of worden onmeetbaar genoemd (“Als we het opvoedende effect van het lange opsluiten in de criminaliteitscijfers proberen terug te zoeken, dan blijkt dat te klein om op te merken”). Ik denk daarentegen tussen de regels van zijn betoog te lezen dat het evident is dat er een effect op de samenleving is van het opsluiten van een veelpleger en dat het tegelijkertijd ook nodig blijft om zowel het gevangenisverblijf als de herintreding van een gestrafte als een opvoedende taak – in naam van de samenleving – te handhaven. Volaard doet in zijn opinie artikel het tegenovergestelde met deze stelling: “De grote klappers zijn te maken met selectief lang opsluiten, niet met behandelen.” En deze negatief bedoelde stelling wordt nog eens extra ondersteund door de redactie van NRC/Opnie met de kop “Lange celstraffen hebben gunstig effect” en de onderkop “Justitie Hulpverleners willen daders graag genezen van criminele neigingen maar dat lukt niet.”

Dit is wat er van het enigszins gemodereerde standpunt uit het volledige opinieartikel van Vollaard overblijft op de openingspagina van de internet versie van de NRC: "Resocialiseren? Ach nee, de criminaliteit bestrijd je met eenzame opsluiting." Stond deze samenvatting de auteur van het oorspronkelijke artikel voor ogen? Wellicht is het georganiseerd toeval dat de zoveelste opiniie-actie van Wilders er pal naast staat. Detail screen-shot gemaakt op NRC-site op 21/7/2010.

Ergo, het wachten is op kamervragen of een voorstel voor wetswijziging van de PVV en al die het politiek gunstig achten om daar aan mee te doen, om nu eens op te houden met “knuffelen” van misdadigers en dat “tuig keihard aan te pakken.” Bij aandachtig herlezen van het opinie-artikel van universitair wetenschapper Ben Vollaard, proeft men soms het  weinig academische en des te meer politieke venijn, neem dit zinnetje: “Zo houdt in de stad Utrecht de behandelmaffia het justitiebeleid in gijzeling.” Weer een andere zinsnede van Vollaard verdient bijzondere aandacht van de advocatuur die – naar wij mogen hopen – het nog steeds als hun taak zien om hun cliënten zoveel mogelijk buiten het gevang te houden: “De potentie om met selectief langer opsluiten de criminaliteit verder te doen dalen, is nog groot.” Ik lees er niets anders in dan ‘deportatie’ in plaats van ‘detentie’. Deportatie naar één van de de binnen Nederland gevestigde bagno’s of verbanningsoorden, waar er geen stuiver verspilt zal worden aan socialisatie, opvoeding, opleiding of herintreding, maar het enige nut en doel is het uit de samenleving weg halen en houden voor een zo lang mogelijke termijn, van misdadigers die zich aan have en goed van anderen durven te vergrijpen.

Ik chargeer hier doelbewust omdat het plaatsen van dit soort artikelen in het huidige politieke klimaat door een kennelijk onbezonnen wetenschapper, dit wellicht niet beoogde uiteindelijke effect kan hebben. Als ik op de website van het Algemeen Nederlands Persbureau het oorspronkelijke persbericht vind van het verschijnen van een studie van Vollaard “Het effect van langdurige opsluiting van veelplegers” , zijn daar al meer nuances te lezen als in de uiteindelijke oproep tot het geven van ‘je mening’ (“Zijn burgers gebaat bij het opsluiten van veelplegers”) van de NRC te vinden zijn:

“Uit eerder onderzoek blijkt dat de in deze studie aangetoonde verbetering van de maatschappelijke veiligheid door de veelplegeraanpak samen kan gaan met een beter leven voor de betrokken veelplegers. De langere tijd in de gevangenis biedt de mogelijkheid voor langdurige, intensievere behandeling, waaronder aanpak van drugsverslaving. Veelplegers lijken daar baat bij te hebben – al blijkt de behandeling voor verbetering vatbaar.”


Dat is weer een heel andere toon en een heel ander accent, dan het ‘lik op stuk’ aanpak artikel in de NRC. Ik heb nog niet de mogelijkheid gehad om al de honderd of zo pagina’s van dit rapport door te lezen en wellicht geeft dat een nog meer gemodereerd beeld. Wat hiermee weer duidelijk wordt is hoe in de afgelopen jaren condensaten van wetenschappelijk onderzoek en dan het liefst met “harde cijfers”, een rol gaan vervullen in de politieke praktijk. Oppervlakkig lezen van pakkende krantenkoppen en als het enigszins in de kraam te pas komt “hap” en al weer een bijtende politicus die iets onbegrepens verorbert heeft en tot beleid probeert te maken. Het wordt tijd dat wetenschappers en krantenredacties, om het even,  zorgvuldiger, meer doordacht, omgaan met het in het maatschappelijk debat plaatsen van onderzoeksgegevens…

In 1983 deed ik een poging om met behulp van een serie tentoonstellingen en kunst-installaties het gevangenisprobleem in al zijn aspecten voor een breder publiek zichtbaar te maken. In de Universiteits Bibliotheek Amsterdam – waar ik toen als conservator werkte – was er de tentoonstelling ‘Celdroom – een wereld zonder gevangenissen’ waar aan gevangenissen gerelateerde voorwerpen de achtergrond vormden voor het tonen van enkele honderden boeken uit vier eeuwen die het grote scala aan zienswijzen en ervaringen met betrekking tot gevangenissen en straffen toonde. Het was een aanzet tot nadenken en ook waarschuwing tegen al te simpele spontane nieuwe oplossingen voor een oud probleem. Het zou goed zijn in een andere vorm, met betere media en meer permanent zulk een mogelijkheid om inzicht te krijgen gestalte te geven. Ik kan mij voorstellen dat meerdere gevangenissen in Nederland een soort publieksruimte krijgen waar misdaad en straf in historisch perspectief getoond worden. Dat perspectief kan dan verschillende opvattingen van wat misdaad is en hoe er gestraft dient te worden, naast elkaar tonen. Enkelvoudige of synthetische representaties ontaarden in propaganda en dienen dus vermeden te worden. Dat zou ook een stap kunnen zijn in de richting van meer contact mogelijkheden van de buitenwereld met de binnenwereld van gevangenissen.

Kijkje in één van de vele vitrines met studies over het verband tussen de dwangarbeid in het Amsterdamse ‘rasphuis’ en de latere disciplinering van arbeiders in fabrieken. Klik foto voor grotere versie…

Read Full Post »



This is the coalition government most seriously studied in the coming days: two big winners trying to persuade one big loser to combine forces. Compared to the elections of 2006 VVD grew from 22 to 31 seats, PVV from 9 to 24 and CDA lost 20 seats and now has 21 representatives in parliament. Historically speaking the actual argument – supported by almost all parties – that governmental participation of the PVV party should be taken most serious as they have seen the biggest growth in votes, shows how party politics is based on short memory. The oscillating favours of Dutch voters in the last two decades resulted in the national elections of the year 2003 in sudden growth of votes for the Socialist Party (SP). They grew from 9 to 25 seats which is one seat more of sudden growth than the now triumphant PVV party of Geert Wilders. In 2003 the bright red horse of the SP was maneuvered out of government within days. Nobody taking their victory serious. Where the PVV has grown in 2010 elections with 15 seats to a total of 24, the SP had grown in 2006 with 16 seats to a total of 25 (of which they have lost now 10 seats). These are the vicissitudes of the parliamentary system in which the act of counting and the value of numbers is most peculiar  and has its own non-mathematical logic. As ‘a majority’ in our actual democratic system  = 1/2 the total numbers number of seats + 1, the ‘ars combinatoria’ of selecting party horses that will pull the ‘wagon of state’ will at one moment in history not value an electoral success, while at another moment prize a defeat.

Most parties in the scattered landscape of Dutch party politics enter the election process with blind faith and false hope that they will gain enough votes to form a government with one or two friends. Most of the party leaders refuse to tell the voters on forehand who their friends are or will be. The most heard argument has been  “you voters, it is you who decide.” After the elections democracy ends up with a decision process of wheeling and dealing directed by a hereditary monarch and a lackey appointed by her for this occasion. “De kiezer heeft gesproken” (the voter has spoken) is the expression of the day, while on the basis of marginal differences in actual votes, unpredictable government coalitions are wrought which have measures and policies in stall that will go against that what the majority of the voters have tried to express at the one brief moment in time that they could mark their ballot-paper. After one month of staged political debates on television and party leaders feigning ‘direct democracy’ on twitter, it is back to ‘back-room policies’.

Read Full Post »


Troika oftewel ‘driespan’ op zijn Russisch is de term voor drie paarden in één tuig die een slee trekken en werd ook als politieke term gebruikt voor het driemanschap dat na de dood van dictator Josef Stalin de macht overnam (Georgy Malenkov, Lavrentiy Beria, and Vyacheslav Molotov) in 1953. Met het verwachtte uitspannen van het koersbepalende CDA trekpaard Balkenende, moet het span die de Nederlandse kar trekt opnieuw geformeerd worden. Dit drieluik geeft de waarschijnlijke combinatie van paardenkrachten aan die een nieuw driespan kunnen vormen. Of deze ‘inspanningen’ tot ‘vooruitgang’ zullen leiden? Dat zal van het ‘gareel’ afhangen en de voerman of vrouw die er de zweep overlegt. Zo te zien hebben de paarden liever elk voor zich een eigen kar om te trekken. Het woord Nederland heeft drie morfemen ‘Ne’, ‘der’,  ‘land’ die nu ieder een eigen kant dreigen uit te gaan. Komt er naast de dreiging van een territoriale tweedeling in België een sociale driedeling van Nederland en wat is die deling dan: illegaal; modaal; asociaal? Arm; gegoed; rijk? Uitgerangeerd; genivelleerd; gespeculeerd? Of zijn de scheurlijnen bij teveel maatschappelijke trekkracht ouderwets ideologisch van aard: socialist; moslimchrist; kapitalist? Want ‘links’, ‘midden’ en ‘rechts’ zijn nauwelijks meer betekenisvolle aanduidingen. Het ziet er naar uit dat er voortdurend ingespannen en uitgespannen gaat worden en de kunst van het paard achter de wagen spannen opnieuw aangeleerd moet worden. Misschien is het wel zo dat we eerder ‘achteruit’ dan ‘vooruit’ moeten.

Read Full Post »

After the fall of the Dutch government on February 20, saturday morning at 4 o’clock, a new political pallet proposes itself: a coalition of CDA/Christian democrats, PVV/Party of Freedom (Geert Wilders) and VVD/People’s Party for Freedom and Democracy. Fusion of party colors has been used before as a metaphor for politics (paars/Purple for the Social democrat, Christian and Liberal coalition in the nineties’; see postscript for details).

This is the new political flag we may see soon waving from the seat of govermentt (both in a literal and abstract version)… The seagull is the symbol used by the PVV party.

The seagull is known for its  “harsh wailing or squawking calls” and is described as “a carnivore, which will take live food or scavenge opportunistically.” The PVV as a newcomer in party life has not yet chosen a typographical style or font. The seagull apart from its symbolism of a free moving bird, even in harsh weather, is represented by the reflective white of its breasts feathers, an royal house of Orange tail and dark blue silhouette wings as seen looking up at the sky. The blue can be seen as a reference to its liberal party origins (Geert Wilders split off as a person from the VVD/liberal party before founding his own party and  the colour blue was used by the VVD in their early years)

The CDA has in the last decade represented their intentions simply with the colour green and though it is intended to be a positive ‘spring green’ the suppliers of the election paraphernalia – like scarfs and sweaters with party imprint – often deliver something what is more like a poisonous fluorescent green. The typography uses a bold capital lettering.

The VVD has a short while ago switched over to the popular orangist and national football team colour orange with a remnant of the old liberal colour blue. There is a small white line in their letter based logo, behind the ‘D’ of democracy (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie/people’s party for freedom and democracy).

As none of the colours used by these potential new government coalition partners (I have taken the colours as used on their web sites) belongs to the pallet of primary colours, the net result of mixing colours gives a ‘drab’ and indistinct effect.

Another possible political pallet would be a red/green coalition, with PvdA (social democrats) and SP (socialist party, former maoists) for the red and D66 (new liberals) and Groen Links (Green Left) both using different grades of green, with Groen Links mostly adding some red in their differing logos, lately with a reversal of word meaning and colour. Whether the central emblem will be a red rose or a a red tomato will be a matter of negociation on the basis of electoral success or failure…



Below another possible coalition pallet and maybe three fields on the flag will be not sufficient to get hold of a governmental position. So what about the whimsical middle-right-and-left D66 party helping out? Alexander Pechtold the D66 party leader has made so many attacks on the PVV party of Wilders that he will have a hard time announcing that he considers flying on the back of the seagull. D66 will add just the colour green as a separate field or as a mix with the red… The social-democrat PvdA has several options in altering their two extra attributes aside the ‘socialist red’: they can move their ‘fisted rose’ symbol from its original position at the left to one at the right hand side and they can add a restricted field of capitalist liberal blue as a nice separator from the optional partners in the middle…

The coalition partner of the just fallen Balkende IV government, the Christenunie (Christian Union), may have enough forgiveness to reach out to the left and give their heaven blue helping hands (or is it angels wings?) to yet another possible political pallet and flag….



The minimal configuration of any Dutch governmental coalition flag is – still – a ‘tri-colore’ and it may take decades before something more advanced and more ‘representative’ of social complexities, like a rainbow flag, will be waving from the Binnenhof (Dutch government seat in The Hague). Such a flag may even have a design not with clearly separate stripes of colour as shown below, but as a real rainbow whereby both distinctive colours of the spectre can be seen and gradual shadings between them, where one is at loss if it is still red, or already orange, and so on… It would symbolize a more developed form of government as we have now: governance by consent based on a gradual process of coming to a consensus. Fixed dates, terms, dead-lines, and other limits set to enforce decision making, would be frowned upon, by the time that a rainbow pallet would be the best expression of  the political coalition managing the country.

Postscript on Dutch political party colour symbolism
========


The ‘Purple Cabinets” (Paars Kabinetten) covered two periods: 1994-1998 and 1998-2002 and were made up of three parties: PvdA/Partij van de Arbeid (Labour Party), the VVD/Volkspratij Voor Vrijheid en Democratie (People’s Party for Freedom and Democracy/Liberal Party in the Dutch history sense; see my short explanation also on this blog) and D66/Democraten (19)66 (Democrats 1966), 1966 being the founding year of that party amidst political turmoil, especially in Amsterdam with its joyful Provo “revolution”. Paars/Purple added a new pallet to Dutch politics, 1994 it was the first time in eighty years that a government was formed in which none of the  ‘confessional parties’ participated. The notion of confessional parties in the Netherlands means Christian Parties of which there were many in the Netherlands with one big Catholic party (KVP/Catholieke Volkspartij) and many distinct Protestant Christian parties. Three of these fused in 1980 into what is called since then CDA/Christen Democratisch Appèl: the Catholic KVP and the Protestant  CHU/Christelijk Historische Unie (Christian Historical Union), and the ARP/Anti-Revolutionaire Partij (Anti-revolutionary Party). The Catholic KVP used in the fifties of last century still the yellow and white papal colours in vertical stripes, plus the light blue, also associated with the catholic church especially the virgin Maria. In the seventies the people’s party may have felt the competition of the socialist parties more strongly in their stronghold, the southern provinces of the Netherlands, which may explain the introduction of the colour red in some of their election posters (like the one with Klompé and De Jong). The Protestant ARP was the oldest political party in the Netherlands, founded in 1879, the letter ‘A; standing for ‘anti-revolutionair’, anti-revolutionary meaning the refusal of the ideas of the French Revolution. Their favoured colour  in the ARP election posters has been ‘purple’ a colour  which has  several association: royalty in the political arena and in the biblical sense associated with the liturgical period of penitence and mourning. The expensive dye (Tyrian from Lebanon) needed to paint cloth purple, may have given it  its air of exclusiveness, from Roman emperors to copy-cat dignitaries of the christian church. The protestant CHU/Christian Historical Union was a split off from the ARP and had a more liberal attitude to issues like participation of women in politics. The CHU has used a combination of purple and orange in its election posters, displaying their attachment to the royal house of Orange. The christian fusion party CDA has chosen from the beginning to use the colour ‘green’, mostly with lettering in white and in the early eighties still a band of ‘liberal dark blue’. Also D66 has used from their beginning in 1966 the colour ‘green’, thus the CDA has purposely tried to deflate the symbolism of colour coding in politics.


T
he liberal VVD can look back at half a century of continuity of its colour usage. Only in the fifties the colour red can be seen, but then as a threatening red back ground from the Cold War area against which a pure white American statue of Liberty is displayed with the colour blue as a symbol of liberalism. From the fifties onward the royal house orange is added to clarify that the party has no intention to change the Ntehrelands a a constitutional monarchy. The red only comes back in the display of the national Dutch flag as in the Mr Oud election poster.


T
he social-democrat PvdA/Labour party has of course ‘red’ as its main colour. The PvdA is a post war reconstitution of the earlier SDAP/Sociaaal Democratische Arbeiderspartij (social-democrat worker’s party). “Stemt Rood!” (Vote Red) says a postcard from a century ago, with a prototype worker in red clad. The factory chimneys and red flags have long disappeared from the social-democrat iconography, but red still sticks and the joint symbol of European social-democrat parties,  the red rose in a fist, has been kept, be it often in a more artistic rendering than the stylised version of the seventies. PvdA party leader  Wouter Bos and his cortege hand out red roses on their election descents in the streets; a symbolic gesture that a week or so ago has rumoured to have been been highjacked by the leader of the one of the new Dutch parties at the right hand of the spectre (also a spinoff of the liberal VVD party) Rita Verdonk…



Rita has been seen campaigning in an almost deserted inner town of Almere on a sunday morning. I somehow think to have seen it on television, but alas, could not find sufficient proof afterward. The colour issue is a strong element in Dutch elections as can be seen in this inglorious reportage of election campaigners on Saturday February 6 in the town of Spijkernisse (near Rotterdam) with the PvdA and their red pullovers, scarfs and roses, versus the orange scarfs of Rita Verdonk and her brand new TON/Tros Op nederland (Proud of the Netherlands) party. A hilarious photograph shows the TON and VVD teams meeting, both using the royal orange as an expression of their political position.


The post WWII right side of the political spectre Dutch parties have little or none consistency in their political colour pallet. I am purposely leaving out the very popular NSB/Nationaal Socialistische Beweging of Anton Mussert – active from the beginning of the thirties to the end of the WWII (who used the Dutch ‘tricolore’ and the colours yellow, red and black) – because the new right wing parties may be xenophobic to a certain extend, but none of them can be characterised as racist and/or anti-semite. To do so would be  a ‘reductio ad Hitlerum‘ , a false comparison.

First post war newcomer on the national scene was the Boerenpartij/Farmers Party of the a man known as ‘Boer Koekoek’ (Farmer Cuckoo, the bird being his family name and in Dutch that bird has another connotation than in English, so not necessarily a fool). Their election poster and the poster of Binding rechts/Bound to the Right (a split off from the Boerenpartij) have green and orange as their colours. The Centrum Partij/Party of the Center  mostly known as the vehicle of its lonely member in the Dutch parliament Janmaat, copied the colour palette of the liberal VVD party  and implementing this in a Dutch national setting with a lion shown in a heraldic posture defending the rights of the “autochthon Dutch population.” The Centrum Partij/CP hardly filled the decade of the eighties with their “neither left nor right” activities and have been subjected to both leftwing activist physical attacks and anti-racist organisation court cases. In retrospect the  xenophobic discourse of CP leader Janmaat  is pale in comparison with some of islamophobic sermon offered by Geert Wilders (it would be too much of a derivation to go in further detail here, but an article of DeNieuweReporter weblog from last year tackels some of the issues at stake).

Interesting to see is that two of the latest upswing parties in the righthand spectre of Dutch politics have hardly any specific typography or colour pallet: the LPF/Lijst Pim Fortuyn (List Pim Fortuyn) and the PVV/Partij Voor de Vrijheid posters look similar in concept though. (for a detailed explanation of the complexities of the phenomenon of Pim Fortuyn you may read my article written just after his murder in 2002). We just see the leaders looking at us in a way that is both composed and joyful, suggesting the new future that lays ahead when we vote for them. Only recently Wilders and his PVV have embarked on some form of design with the seagull as  a totem animal.

The last design to mention, the emblem of Rita Verdonk her TON/Trots op Nederland combines the Dutch tricolore with a royal orange stripe in the middle. Real Dutch royalits wil hoist on official festive days the national flag plus an orange free floating streamer on top. The design suggests also an American police badge that can be flashed in appropriate circumstances…. This is a less than subtle association because Rita Verdonk was a minister for Integration and Immigration and for a short while also minister of Justice in two of the Balkenende governments (2003-2006). She made her political carreer in the VVD party after a period in which she worked in prison management and the Dutch secret services. Verdonk was renowned for her harsh anti-immigration policies and her militant proposals to Dutch parliament to evict and extradite illegal asylum seekers. In the end Rita Verdonk isolated herself by her impulse and populist approach to politics which lead to her expulsion from the VVD party (it could be the influence   of her more youthful alter-ego that make her fail as a states woman, from the years that she migrated as a youngster through successive radical movements from the Union of Law Trespassers (BWO) to the PSP (Pacifist Part) and the Nijmgen squatters movement, Verdonk according to some sources was known in those years as ‘Red Rita’). Will there be a reunion of the tripartite right-wing liberals in the Netherlands? VVD+PVV all in one TON (ton also means barrel in Dutch)? Maybe the Trots Op Nederland/TON emblem has this reunion embedded in its code: Red for Rita, Orange for Mark (Rutten/VVD), Blue for Geert (Wilders)/PVV. I now have the association of Rita Verdonk represented by  a ‘red herring’ at the centre of her TON party emblem.

===
Visual sources either party web sites and for the posters the Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen of the Rijksuniversiteit Groningen plus the archives of the IISG Amsterdam.

Read Full Post »

Wilders vermijdt dat wat het Fortuyn-effect genoemd had kunnen worden, ware het niet dat de moord op Pim Fortuyn een zodanige term niet heeft doen ontstaan. Bewegingen stoelend op de populariteit van één leider brengen met een overweldigende verkiezingsuitslag in zicht een toevloed van door opportunisme gedreven nieuw kader zonder een andere discipline dan hun eigen carrièrezucht. Deelname in meedere gemeenteraden door de PVV had de zwakte van dit opportunisme al snel blootgelegd. Plaatselijk gouvermenteel zijn betekent compromissen sluiten en kan de huidige landelijke oppositierol van de PVV in discrediet brengen. Is niet het compromisloze in Wilders zijn grootste aantrekkingskracht en rede en overleg zijn grootste zwakte? Algemene deelname aan gemeenteraadsverkiezingen had ook tot deelname aan het dagelijks gemeentebestuur onder het oog van de plaatselijke bevolking kunnen leiden. In dat proces wordt pas duidelijk wat de ideeën van Wilders en zijn PVV werkelijk waard zijn. Dat inzicht heeft de PVV door haar zeer beperkte deelname aan de raadsverkiezingen (tot nog toe enkel in twee steden een PVV lijst) ons doelbewust onthouden.

Wolve pack behaviour in politics with the 'alpha' leader, the 'beta; followers and the lowest cast the 'omega's

Wolve pack behaviour in politics with the 'alpha' leader, the 'beta' followers and the lowest cast the 'omega's', often maltreated by the rest. Click picture for full view

Nu nemen bij gemeenteraadsverkiezingen allerlei plaatselijke en incidentele partijtjes en groeperingen deel, vaak met nieuwelingen in het politieke en bestuurlijk bedrijf. Het waren bijvoorbeeld de plaatselijke ‘leefbaarheids-partijen’ die de eerste machtsbasis vormden in het inmiddels vrijwel ten ondergegane  landelijke Pim Fortuyn domein. Groen Links en de SP zijn merendeels vanuit de gemeentelijk politiek ontstaan.  Het ideaalbeeld van de parlementaire democratie omvat juist dit groei- en leerproces van onderop in zeg maar ‘de onderbouw’ van het democratische systeem. De vraag rijst of Wilders zijn eigen achterban niet vertrouwd of wellicht helemaal niet kent en dus geen verantwoording durft te nemen, of bij voorbaat de risico’s te groot acht. De lange mars door de achterafzaaltjes – waarvan  ontluisterende beelden van trotse Rita op campagne mij bijgebleven zijn – kunnen de lijsttrekker van de PVV ook dusdanig met afschuw vervult hebben dat hij liever afziet van het voetenwerk van de parlementaire democratie in de lagere overheden en verkiest zich enkel te concentreren op het hoger gelegen nationale podium. Dit laatste kan de rechtsvrezende doemdenkers enigszins geruststellen, aangezien dit betekent dat ook al krijgt de PVV en Wilders ooit de absolute meerderheid in het nationale parlement, zij voor de uitvoering van een groot deel van gedecreteerde  maatregelen gedwarsboomd zal worden door de provinciale en gemeentelijke overheden waarin de PVV nagelaten heeft zich een  machtsbasis te vormen.

  • In NRC/Handelsbald van 12 juni 2009 publiceerde Herman Staal een nuttig achtergrondartikel over het intern functioneren van de PVV.
  • Op 20 augustus 2009 is er een korte reportage in het televisieprogramma Netwerk met door de PVV niet aangenomen gemeenteraadskandidaten voor de gemeente Venlo.
  • Netwerk plaatste ook een persbericht van de PVV op haar website waarin initiatieven van onderop om PVV-achtige lijsten bij gemeenteraadsverkiezingen te vormen er bij voorbaat op gewezen worden dat zij niet op PVV steun hoeven te rekenen en ook geen gebruik van de naam of logo van de PVV mogen maken.

Read Full Post »