Feeds:
Posts
Comments

Posts Tagged ‘censuur’

GeertDales
Twitterbericht Harry de Winter van 8 september 2017 over Geert Dales (die als wethouder van Amsterdam de gemeenteraad bezwoer dat de Noord/Zuidlijn van de metro “niet duurder dan 1,3 miljard” zou worden, waarna het uiteindelijk het driedubbele van dat bedrag werd), een algemeen bekend feit dat De Winter geïnspireerd heeft tot de volgende twitter uit het jaar 2017:

‘Hey daar heb je metro oplichter @geertdales weer,’

refererend aan het wethouderschap van Dales, waarin hij verantwoordelijk was voor de aanleg van de Noord/Zuidlijn. Dales diende daarop een klacht in wegens ‘smaad’ die nu in 2018 waardig bevonden wordt om voor het gerecht behandeld te worden.

Voor goed begrip de Noord-Zuidlijn van de metro heeft een lengte van 9,7 kilometer en heeft per strekkende meter 320.000,- euro gekost, dit om het gejuich “ja dan heb je ook wat” enigszins te dempen.

Geert Dales een bestuurlijke brokkenpiloot is nu al meer dan een jaar bezig is met zijn politieke rentrée – lijsttrekker van de ouderenpartij 50+ – waarbij het witwassen van zijn gehavend blazoen  zijn bijzondere aandacht heeft. Zo zie je bij een zoekactie op Google op zijn naam de mededelingen dat meerdere resultaten op grond van de Europese privacy wetgeving verwijderd zijn. Links ook die soms verwijzen naar nadere details, maar de dan aangesproken databases geven bij mij een ‘time-out’… een beetje Kafka dus.(**)

Nu is Geert Dales niet enkel de man van de grootste begrotingsoverschrijding ooit van de Gemeente Amsterdam (destijds als VVD wethouder)… hij was ook verantwoordelijk voor het debacle met super dure containerterminal met emblematische rode hijskranen in het Westelijk Havengebied waarin een grote zak overheidsgeld verdween en die uiteindelijk voor een habbekrats verpatst zijn. Zo ook kwam hij in opspraak bij zijn zijn bestuursrol van een hogeschool in Noord Holland (buiten zijn eigen schuld zo zegt hij keer op keer) en was hij even (2204-2007) – niet succesvol burgemeester van Leeuwarden. Thans is hij partijvoorzitter van 50 plus (een partij die bekend staat om moeite om in het openbaar te rekenen)…

Welnu de tweet van Harry de Winter is behoorlijk incompleet… moet ik mij daarvoor bij de rechter gaan beklagen? Taaltechnisch kun je wel van Dales zeggen met zijn hijskranen in het Westelijk Havengebied dat hij een ‘oplichter’ was…

Bovenstaande prent maakte ik in het jaar 2012… kan me niet herinneren waar ik die gepost hebt, wel zie ik dat de prent verdwenen is als ik via Google zoek… zou Dales daar de hand in hebben gehad? (**) NU ik plaats de prent (keurige plaat zonder smaad) nogmaals… hier!

Dit is wel een moment om maar weer eens eerdere kritische artikelen aan te halen over Geert Dales, die hij niet heeft kunnen laten verwijderen, zoals het stuk van de econoom Arnold Heertjes uit het jaar 2009: “Geert Dales: de grondlegger van de valse voorlichting”… staat nog steeds op de RTL website.

Bestuurskundige Armo Korsten noemt Geert Dales meerdere malen in een academisch geschriftje uit het jaar 2016: “Ontsporen van bestuurders

Wie bewijs wil zien dat bestuurders fouten niet makkelijk toegeven, kan bij voorbeeld terecht bij Geert Dales, en zijn optreden tegenover journalisten van dagbladen en televisieprogramma’s. Dales was een gevierde ‘stevige’ wethouder van Amsterdam in de periode 1998-2004, burgemeester van Leeuwarden in de periode 2004-juli 2007 en bestuursvoorzitter van hogeschool InHolland in de periode juli 2007-oktober 2010. Begin 2005 zat hij een VVD-commissie voor die een nieuw beginselprogramma opstelt, een nieuw zogeheten Liberaal Manifest, dat de titel draagt ‘Om de vrijheid’. Hierin wordt gepleit voor een krachtdadige staat. Dales werd in De Volkskrant op 16 dec. 2009 getypeerd als ‘een regent met lak aan alles’. Deze kwalificatie sloeg op zijn rol als verantwoordelijk wethouder voor de Noord/Zuidlijn in Amsterdam en zijn rol bij InHolland. Over de Noord/Zuidlijn verklaarde hij in Buitenhof: ‘ik heb geen fouten gemaakt’ (verder Soetenhorst, 2011). Op 11 oktober 2010 legde Dales bij hogeschool InHolland zijn functie neer. De officiële reden was een verschil van inzicht met de raad van toezicht en de rest van het college van bestuur over de bestuursstijl die nodig is bij deze onderwijsinstelling. [p.15]

Dan volgt nog een tweede opmerking over Geert Dales en dan met name over het verschil tussen het beeld dat anderen van hem hebben en zijn zelfbeeld:

Geert Dales moest in 2010 opstappen wegens verschil van inzicht over de bestuursstijl na een affaire rond examens. De medezeggenschapsraad had enkele dagen eerder het vertrouwen opgezegd. Dales’ medebestuurders waren ontevreden over het optreden van hun voorzitter in de diploma-affaire. Ingewijde medebestuurders stelden dat Dales zich te veel toelegde op het zuiveren van zijn eigen naam en te weinig betrokkenheid toonde met de hogeschool en de studenten. Ook zouden ze schoon genoeg hebben van wat zij ‘het gemanipuleer’ en ‘de baantjesjagersmentaliteit’ van Dales noemden. Wellicht had Dales zelf een ander beeld van zichzelf maar dat hielp niet; hij moest toch plaatsmaken. [p.65]

Zie ook Het Parool: 19/9/2018: “Harry de Winter voor de rechter na tweet aan Geert Dales” https://www.parool.nl/amsterdam/harry-de-winter-voor-de-rechter-na-tweet-aan-geert-dales~a4604735/

(*) Ruim 15 jaar geleden verzekerde hij als wethouder dat de nieuwe metro niet duurder zou worden dan gepland en trok hij de Amsterdamse gemeenteraad over de streep met de woorden: “Wij gaan niet overschrijden.” Nu betreurt hij dat.

Op een besloten bijeenkomst vorige week vrijdag in de ambtswoning van de burgemeester, verraste de als zeer zelfverzekerd geldende Dales de aanwezige (oud-)bestuurders met deze boetedoening. In het beslissende raadsdebat van 2002 wekte hij naar eigen zeggen verkeerde verwachtingen, door de raad tot twee keer toe te verzekeren dat de begroting toereikend was. Dat rekent hij zichzelf aan.

In 2002 bedroeg de begroting voor de nieuwe metrolijn 1,4 miljard euro. Inmiddels is deze meer dan het dubbele: 3,1 miljard. Naarmate de tegenvallers zich opstapelden kwam de omstreden uitspraak model te staan voor Amsterdamse zelfoverschatting en loze beloften. Dales werd daar de verpersoonlijking van.
https://www.parool.nl/amsterdam/dales-heeft-spijt-van-beloftes-nz-lijn~a4566291/

(**) Oud-VVD’er Geert Dales krabbelt op na de val: ‘Ik heb niet meer de drang erbij te willen horen’, De Volkskrant 8 juni 2018

Zelf is Dales amper actief op sociale media. Via Google Alerts, ingesteld op de naam Geert Dales, kan hij volgen wat er over hem wordt beweerd. Wat komt er zoal op een dag binnen? Dales is een klootzak. Maakt hij zich niet druk over. Dales is een lul. Ze doen maar. Iets anders is als iemand hem strafrechtelijke feiten verwijt. Dales is een fraudeur. Daar gaat hij achteraan. ‘Smaad en laster vergiftigen de maatschappij. Dat moet de kop worden ingedrukt.’

Mediaondernemer Harry de Winter noemde Dales een half jaar geleden in een tweet en daarna meerdere keren op Facebook ‘de metro-oplichter’. Sindsdien is Dales naar hem op zoek. ‘Ik heb vijf keer gemaild, gebeld, maar meneer geeft niet thuis. Een biertje drinken had het kunnen oplossen.’

Dales heeft aangifte van laster gedaan. Het Openbaar Ministerie laat weten dat ‘het dossier momenteel wordt beoordeeld’.
https://www.volkskrant.nl/mensen/oud-vvd-er-geert-dales-krabbelt-op-na-de-val-ik-heb-niet-meer-de-drang-erbij-te-willen-horen-~bc388f7a/

Read Full Post »

biedt een nieuw museumconcept ‘een multi-mening-museum‘…

Rijksmuseum_Gert-Wilders
Het RIJKSMUSEUM Wilders [*] wordt gevestigd in bunkercomplex aan het Noorderstrand te Scheveningen. Daar komt een complete collectie Wilders-paraphernalia en -memorabilia van affiches tot spotprenten, van pamfletten, tot screenshots van sociale media… een computer systeem met gedigitaliseerde video’s en internet discussies. Dikke mappen met bergen krantenknipsels, een kleine handbibliotheek niet meer dan een plankje met het verzameld werk van Geert Wilders in boekvorm en een compactstelling waarin plaats is voor de tientallen strekkende meters publicaties waarin Geert Wilders genoemd wordt. Dit alles ongeacht het ingenomen standpunt van de publicisten, ongeacht de geaardheid en gezindheid van de cartoonisten, schrijvers, discussianten, fans, opposanten, ongeacht de politieke voorkeur of afkeer die uit een bepaald documentair object spreekt.
Rijksmuseum_Geert-Wilders_boekn_01 copy
Het RIJKSMUSEUM WILDERS is volledig (1) en diepgravend en technisch vooruitstrevend ook in haar wijze van presentatie. Bezoekers aan de bomvrije ondergrondse zalen kunnen van te voren duidelijk maken via een enquete die zij via een app op hun mobiele telefoon dienen in te vullen, welk soort uitingen zij wel of niet wensen te zien of anderszins mee geconfronteerd willen worden. Vervolgens worden de bezoekers één voor één door een reeks van zalen geleid, waarbij aan de hand van het met de app gekozen ‘meningsuiting-profiel’ de musueale presentatie aangepast wordt door middel van verlichting en videoschermen die uit- of aangaan. Bijzonder complexe opstellingen hebben gordijnen die automatisch – naar gelang van een gekozen profiel – open en dicht gaan. Ook de bijschriften zijn dynamsich. De bezoeker kan van te voren kiezen voor een objectiverend of juist een geëngageerd soort bijschrift bij de tentoongestelde voorwerpen. Daarbij bepaalt het van te voren aangemaakte bezoekersprofiel wat de precieze inhoud van dat bijschrift is. Naast deze totale individualisering van het museumbezoek bestaat er de mogelijkheid van groepsbezoek, maar niet voordat – middels de app – gecontroleerd is of heel de groep hetzelfde normen en waarden-patroon heeft.
Rijksmuseum_Geert-Wilders_collectie_01
Rijksmuseum_Geert-Wilders_sculptuur_01 copy

Dit nieuwe RIJKSMUSEUM is een ‘pilot-project’ voor een mogelijke aanpassing van alle ‘rijksmusea’ in de toekomst op deze wijze. Dit museumconcept lijkt een antwoord te kunnen geven op de probleemstellingen en vraagstellingen van onze tijd. Het concept kan kort aangeduid worden als EEN MULTI-MENING-MUSEUM, een instelling waarbij de “eigen mening” van de bezoeker als uitgangspunt genomen wordt, daar waar in het verleden overmatige aandacht bestond voor (verbindende) gemeenschappelijkheid. Het museum als een instelling die de representatie volgens ‘heersende publieke opinie en geldende normen voor ‘politieke correctheid’ voorbijstreeft’.

Een dergelijk museaal beleid van de overheid kan ook een bijdrage leveren aan dat wat nu al geruime tijd maatschappelijk gestalte heeft gekregen, mede mogelijk gemaakt door het veralgemeniseerd gebruik (ubiquitous usage) van digitale media:

DE MULTI-MENING-SAMENLEVING

een samenleving waar ‘vrijheid van meningsuiting’ niet meer iets publieks, maar iets persoonlijks is, als een dancing met een dansvloer waar een ieder uitgerust met koptelefoon op de eigen favoriete muziek danst. Communicatie was, is en blijft iets waarbij de uitgedragen boodschap eenduidig mag zijn, maar de ontvangst dat niet is.


Naschrift


AMSnote6520.06

In het jaar 2004 maakt ik al eens aan ontwerp voor een tentoonstelling met censuurgordijntjes en opiniebuttons voor bezoekers, ooit gedacht in het Bijbels Museum te Amsterdam… titel “De Tolerantia and the art of provocation ” (over satire, smaad, racisme, majesteitsschennis, godslastering en obsceniteit) een project als reactie op de moord op Theo van Gogh… een project ook dat in al zijn conceptuele eenvoud onmogelijk is te realiseren binnen de toenmalige en nog minder binnen de huidige museumstructuren… Toen wel veel onderzoek gedaan en het bleek mij dat de idee van ‘meervoudige waarheid’, alsook het tonnen door de tijd heen van wat niet getooond mocht worden, in de praktijk niet onder te brengen is in een bestande tentoonstellingspraktijk… diep triest dat wel… zie de dcoumentatie over het project op mijn site, sectie Art Action Academia: http://imaginarymuseum.org/imp_archive/AAA/index.html#49


[*] Dat wat in de tijd zelve breed uitgemeten en massaal verspreid werd, daar blijft met het huidige archief-, bibliotheek- en museum-acquisitiebeleid weinig meer van over dan ‘vergetelheid’. Wat bewaard blijft van de roerselen van een samenleving wordt niet zo zeer bepaald door kwantiteit, maar door bepaalde opvattingen over ‘kwaliteit’ en dan met name volgens de normen van die maatschappelijke klasse die het beheer van geheugeninstellingen bestieren des te meer zo als het nationale instellingen betreft. Het bijzondere heeft meestal voorrang boven het algemene. Overbekend voorbeeld in het bibliotheekwezen zijn de schaarse exemplaren van ‘destijds massaal verspreide ‘pauper-bijbels’ die overgebleven zijn. Mijn bovenstaand betoog lijkt enkel gekscherend te zijn, maar het is meer dan een pastiche. Door onze eigen samenleving in de tijd zelve te documenteren, scheppen wij ons middelen om die samenleving zowel in het heden te kunnen analyseren, als ook een documentair corpus achterlaten voor volgende generaties om vanuit dat ‘toekomstige heden’ te kunnen terugkijken en daardoor vooruit te kunnen kijken. Met name de onderlinge samenhang, begrip van de context van al die mogelijke documenten is daarbij van groot belang. Documentatie van nieuwe media-vormen, zoals sociale media op het internet is daarbij een apart onderwerp. Hoe de vluchtigheid en de dynamiek van botsende meningen inzichtelijk te documenteren, zonder daarbij te vervallen in staats-spionage, is een open vraag, die hierbij nogmaals gesteld wordt. Het denkbeeldige project RIJKSMUSEUM Wilders, is bij de beantwoording van die vraag een hulpmiddel. Ik constateer wat betreft de huidige stand van publiek beschikbare museale documentatie van/over Geert Wilders het volgende:

Het Rijksmuseum Amsterdam heeft slechts drie objecten met betrekking tot Geert Wilders in haar collectie (een portret foto, een campagne foto en een foto van de PVV fractie)

De Atlas van Stolk, gevestigd in Rotterdam (Met bijna 250.000 afbeeldingen over de Nederlandse geschiedenis behoort de collectie van de Atlas Van Stolk tot de belangrijkste nationale beeldcollecties. Het woord Atlas verwijst niet naar een boek met landkaarten, maar is een negentiende-eeuwse term voor collectie. Grondlegger ervan is Abraham van Stolk. Hij was een Rotterdamse houthandelaar met een passie voor vaderlandse geschiedenis) heeft slechts 14 afbeeldingen met betrekking tot Geert Wilders.

De digitale verzamel website geheugenvannederland.nl (799388 beelden uit 132 collecties) geeft bij de zoeksleutel”Geert Wilders” slechts 3 objecten, waarvan 1 niet ter zake is, de andere twee zijn affiches.

Zoek ik – daarentegen – op trefwoord in worldcat.org (catalogus van catalogi zeg maar wereldwijd) dan krijg ik bij het trefwoord “Geert Wilders” 953 hits, videos, ebooks, audiobooks en artikelen (meestal uit wetenschappelijke tijdschriften) inbegrepen. Dus als het met name gaat om geschrven teksten, dan is er (wereldwijd) behoorlijk wat te vinden. Dat staat in schriol contrast tot de magere resulaten bij een zoektocht naar beeldmateriaal m.b.t. Wilders.

De Koninklijke Bibliotheek, die voor haar leden een zoekmachine heeft die via het internet doorzoekbaar is van teksten beschikbaar in digitaal formaat , geeft op de zoeksleutel “Geert Wilders” voorkomend in de full text van zo’n digitale publicatie, 750 hits (deze link is enkel beschikbaar voor hen die een inlog naar de KB hebben)….

Read Full Post »

Lees zo net (9/12/2018) dat Aatje Veldhoen overleden is.. op 84 jarige leeftijd…
Hier een prent die ik in 2013 maakte over censuur en zijn rotaprenten… anno 1964. De zinssnede komt van de voorpagina van het blad uit de vroege zestiger jaren ‘Ratio’ en is van professor Nagel… dit naar aanleiding van vervolgingen wegens tone van prenten waarop coïtus bedreven wordt, prenten “geschikt om de zinnelijkheid van de jeugd te prikkelen, welke prenten hij op een bakfiets door Amsterdam rijdende heeft willen tentoonstellen.”

Het rotaprent/print plan van Veldhoen maakte gebruik van een drukprocedé waarbij direct op een geprepareerde aluminiumplaat getekend werd en – middels een vorm van veredelde offset – fraaie prenten gedrukt kunnen worden, in groter oplage voor weinig geld. Dat plan was voor mij als jonge kunstenaar in 1964-65 een grote inspiratiebron… immers anders dan het tekenen op steen (litho) was de drager hier heel licht en heel goedkoop en ook het drukken vele malen sneller, met toch nog een behoorlijk kunstzinnig resultaat.

Nog voordat Provo bestond bracht Veldhoen zijn prenten in omloop, ze werden ook op straat verkocht zoals bij de Robert Jasper Grootveld happenings bij het Lieverdje, zaterdags na middernacht op het Spui… ik plaats nog wel op mijn blog die fraaie onscherpe foto van Paul Olivier bij, die Simon Vinkenoog toont die bij het Lieverdje één van de neukscéne rotaprinten van Veldhoen verkoopt…
De rotaprenten behoren naar mijn smaak tot het fraaiste deel van Aad Veldhoen zijn werk, zewel in de vorm als in de sociale context, waarbij hij zich zelf met bakfiets-tentoonstelling en straatverkoop tijdens happenings presenteerde…


 

Oorspronkelijk geplaatst op 30 juli 2013 op mijn Flickr New-tableau site (sinds jaren gecensureerd omdat ik ‘adult material’ zou plaatsen, dus moet je eerst Flickr lid worden en inloggen… hier dus een kopie van de prent en de tekst zonder beperkingen….

AMSnote6239.02

ZINNEPRIKKELING van rotaprent per BAKFIETS tot INTERNET 1964 – 2013

Met een drukpersje dat een kruizing was tussen goedkope offset en precieuze litho was Aat Veldhoen in de vroege jaren zestig begonnen met zijn prachtige tekeningen te vermenigvuldigen: Het Rotaprent Plan. Kunst voor de gewone man. Samen met Robert Jasper Grootveld trok hij in 1964 de binnenstad in naar het Spui om daar zijn rotaprenten publiekelijk voor een habbekrats te verkopen. Daar zaten ook een reeks tekeningen van neukende paren en blote mannen en vrouwen bij. Prompt werd hij gearresteerd en de prenten in beslag genomen: PORNOGRAFIE was het zeiden de autoriteiten.

Het was onder andere prof. mr. W.H. Nagel, die hem verdedigde met de beroemde woorden: ‘WAARTOE HEB IK MIJN ZINNEN, ALS ZE NIET GEPRIKKELD MOGEN WORDEN?’ (maandblad Ratio 1964…nummer ? voeg ik later toe)

De scheidslijn tussen ‘kunst’ en ‘pornografie’ is er een die een ieder persoonlijk trekt en met beiden kan iets mis zijn of hoeft niets mis te zijn.

Er is evenveel geweld verheerlijkende kunst als gewelddadige pornografie. Kilometers van bijbels geïnspireerde lustige slachtpartijen van kinderen en andere onschuldigen en door de klassieken geïnspireerde schendingen en aanrandingen bedekken de muren van onze kathedralen en musea. Dat alles is erfgoed en kunst, maar het kan het ook anders gezien worden.

Het internet is zowel publiek als privé domein en – zoals met ieder nieuw medium – moeten wij leren hoe daar mee om te gaan. Een algemeen porno verbod – via totaal verbod of een filter – is de klok een halve eeuw terugdraaien naar het paternalisme van een staat die destijds probeerde te bepalen wat wel en niet goed voor ons was.

Pornografie is een zeer algemene verzamelterm waaronder evenveel categorieën te vinden zijn als seksuele smaken van mensen. Beelden die vertederend, vernederend, opzwepend of onderrichtend kunnen zijn. Ik heb nergens nog een goed statistisch onderzoek kunnen vinden dat aantoont dat ‘gewelddadige seks’ meer voorkomt dan liefdevolle. Welke staatsbeambte, welke artificiële intelligentie kan het onderscheid maken tussen ‘geweld als spel’ en ‘geweld om het plezier in het pijnigen van een ander’?

Anders dan vijftig jaar geleden hebben wij nu directe interactieve filter middelen waarbij alle bezoekers van porno-sites hun gemotiveerde des-apreciatie kunnen uiten en waarbij providers daarmee rekening kunnen houden. Dat is een minder autoritaire weg, die zelf-opvoedend werkt en die sturing geeft, ook aan de commercie.

WAARTOE HEB IK MIJN ZINNEN ALS IK NIET KAN ZEGGEN DAT IK ERGENS GEEN ZIN IN HEB OF IETS MIJ NIET ZINT?


_po_Simon-Vinkenoog+rotaprent_Aad-Veldhoen_Lieverdje

een slechte scan van een onscherpe foto van Paul Olivier… plaats ‘m toch maar, zal een beter scan maken… dat wordt later dan nu 8/1/22018 tj.

Read Full Post »

‘Prins Bernhard was lid van NSDAP’ lees ik zojuist in de Volkskrant waar verslag gedaan wordt van de promotie van historica Annejet van der Zijl op basis van haar proefschrift “Bernhard. Een verborgen geschiedenis” waarin het al decennia lang im omloop zijnde verhaal over Bernard’s lidmaatschap van de nationaal-socialistische partij NSDAP, historisch geboekstaafd wordt.

Bij mij riep dat direct – als vroeger archivaris van het Provo-archief – het pamflet in herinnering dat in juli 1965 door Jan-Huib Blans uitgeven en verspreid werd… “WIE VAN DE 3 is de grootste demokraat? / CARLOS – CLAUS – BERNHARD en we zien drie foto’s van Oranje prinsen, Carlos in burger costuum, Claus in Hitler Jugend Uniform en Bernhard in burgercostuum met zijn geliefde witte anjer op het refer.

klik pamflet voor vol formaat (ik zal een betere scan laten maken en die hier spoedig plaatsen)

Helemaal onder het pamflet staat de leuze: “geen Monarchie, maar Anarchie!”  met daarboven “De val van het Oranje-Gezag zal ook de overige autoriteiten aan het wankelen brengen.”  Nu het pamflet werd binnen de kortst mogelijke keren in beslag genomen, maar daarover is al vaak en eerder uitgebreid bericht, zodat ik volstaan kan met een link naar een passage uit het boek van Roel van Duijn “Provo: de geschiedenis van de provotarische beweging 1965-1967” op de van overheidswege onderhouden web site DBNL, scroll naar pagina 22.

“Op 25-jarige leeftijd lid van de FASCISTISCHE Reiter SS. Liet bij zijn huwelijk met Juliana het Horst Wessel-lied spelen.” lees ik onder de foto van Bernhard.  Of deze specifieke bewering ook juist is, moet ik nog nalezen in het proefschrift dat nog niet on-line ter beschikking is. Dat wordt dus bladeren in de boekhandel of bibliotheek. Het is enkel om de genoegdoening dat ruimte en tijd gestoken is in een onderzoek met een officiële wetenschappelijke status, dat zoiets onpopulair’s als het bruine verleden van een als nationale oorlogsheld gecanoniseerde Prins der Nederlanden in detail onderzocht is, dat ik bij deze dit pamflet weer onder de aandacht breng.

Het kan best zijn dat Bernhard teruggekomen is van zijn jeugdzonde, alsook vroege carrière bij de bekende Duitse gifgas firma IG Farben (hij werkte enige tijd voor het Parijse kantoor van die firma), maar nog geen halve eeuw geleden werden jonge mensen die in het reine met het onreine oorlogsverleden van Nederland wensten te komen gearresteerd en vervolgd omdat zij een gelijk soort verband legde als een jonge historica nu. Daarvan – nogmaals – hierbij acte.

Hier het bibliografische record uit de Amsterdamse Pamflettencatalogus van Frans Panholzer:
===============================

Volnummer = 6505380 Datum = 1-7-65/1 Titel = provokatie nr.3 WIE VAN DE 3 is de grootste demokraat? — Vindplaats = FP UB GA ISG SA UB = GA = IISG = SA = SA 005/001.1.04 Bibliografie = folio, stencil en el.stencil, foto’s Opmerking = Tekst: R.van Duyn, uitgave J-H.Blans. Lit: Van Duyn (1967) p.22. Zie 13-7-65/1, 16-7-65/1 en -4-80/13. Facs.in Ratio en Van Duyn (1985) p.22. Origineel el.stencil en typoscript op UB. Inbeslaggenomen Serie = Provokatie 3 Sys1 = Diversen
===============================

Read Full Post »